Οι προσπάθειες μεταρρύθμισης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η κατάληξη στο καθεστώς των Νεότουρκων και από εκεί στην σύγχρονη Τουρκία

Γράφει ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Γέροντας ΠΝ,
Επιτελής Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία πιεζόταν να ακολουθήσει την οδό του εκσυγχρονισμού από δύο μέτωπα. Το πρώτο ήταν το εσωτερικό. Οι συνεχόμενες ήττες της αυτοκρατορίας πρώτα από τους Γάλλους έπειτα με την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και τέλος από τους Ρώσους προκάλεσαν προβληματισμούς σε εκπροσώπους της οθωμανικής ελίτ. Το δεύτερο ήταν το εξωτερικό. Οι Ρώσοι απαιτούσαν μεταρρυθμίσεις εμφανιζομενοι ως προστάτες των Ορθοδόξων Χριστιανών.

Οι υπόλοιπες Μεγάλες Δυνάμεις προσπαθούσαν να εκσυγχρονίσουν τις δομές του κράτους για να διευκολύνουν την οικονομική τους διείσδυση. Χαρακτηριστικοί σταθμοί αυτής της πορείας ήταν ο Κριμαϊκός Πόλεμος (1853 – 1856) και το διάταγμα Χαττ-ι-Χουμαγιούν (1856). 

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο στην ιστοσελίδα:geopolitics.iisca.eu