ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ – ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΝΤΑΙ

Με αφορμή την μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας, αναλογιζόμαστε όλοι  τις μεθοδεύσεις που δρομολογούνται από την Κυβέρνηση ώστε, με την σχεδιαζόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, που πραγματικά επιβάλλεται να γίνει για ορισμένα άρθρα, να  αναθεωρηθούν και τα  συγκεκριμένα άρθρα του Συντάγματος, του άρθρου 3 και του άρθρου 13, ώστε να επανακαθορισθούν μεταξύ των άλλων και οι σχέσεις  του Ελληνικού Κράτους με την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Η μεθόδευση βέβαια κατά την άποψή μας είναι δόλια γιατί με το άρθρο  13 του Συντάγματος είναι κατοχυρωμένη η ουδετερότητα της Πολιτείας έναντι των θρησκειών.

Πέραν όμως τούτου θα ήταν τραγικό, αν μια τέτοια ζωτικής σημασίας σχέση

της Πατρίδος μας με την Πίστη μας, κρινόταν από τις ψήφους των μουσουλμάνων βουλευτών, που τουλάχιστον όσον αφορά την σημερινή δύναμη των κομμάτων, θα έκριναν και το αποτέλεσμα μιας τέτοιας δολιότητας.

Γιατί όμως τέτοιο μένος για την Ορθοδοξία; Γιατί τέτοια κακοπιστία από τις εγχώριες δυνάμεις της αθεΐας; Μήπως όλοι αυτοί που μεθοδεύουν τέτοιου είδους σχεδιασμούς ξεχνούν την τεράστια προσφορά της Ορθοδοξίας στην Πατρίδα μας;

Τους θυμίζουμε λοιπόν ότι, όταν μετά την απελευθέρωση της Πατρίδος μας από τον τουρκικό ζυγό, η Βαυαροκρατία ή καλύτερα η Βαυαροδουλεία του Μάουερ, στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει σοβαρά την ανασυγκρότηση του κράτους επεδίωξε και πέτυχε την διακοπή της συμμετοχής της Εκκλησίας στην εκπαίδευση των ελληνοπαίδων, αναλαμβάνοντας το κράτος την φροντίδα αυτή. Ταυτόχρονα βέβαια και ως παράλληλος στόχος που αποκρύπτετο επιμελώς ήταν το ενδιαφέρον των Βαυαρών να εγκαταστήσουν τον Προτεσταντισμό στην Ελλάδα.  Μη έχοντας όμως τα απαιτούμενα οικονομικά μέσα η Βαυαροκρατία κατέφυγε στην εύκολη λύση της αρπαγής της περιουσίας 412 Ιερών Μονών, τις οποίες και έκλεισε τον Σεπτέμβρη του 1833 και 3 γυναίκειων Μονών, τις οποίες επίσης έκλεισε τον Φεβρουάριο του 1934.Έτσι άρχισε η ιστορία της παρεχόμενης κρατικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα.

Τους θυμίζουμε επίσης ότι οι Κυβερνήσεις της Ελλάδος της περιόδου 1912- 1918 , προκειμένου να ικανοποιήσουν τους εξαθλιωμένους οικονομικά νικηφόρους μαχητές του Στρατού μας, κυρίως στρατιώτες–αγρότες, προέκριναν την λύση της απαλλοτρίωσης, που στην ουσία ήταν δήμευση της μισής σχεδόν εκκλησιαστικής αγροτικής περιουσίας  και την διανομή τους στους ακτήμονες  γεωργούς. Με τον τρόπο αυτό απέφυγε η ελληνική πολιτεία μια πολύ σοβαρή κοινωνική αναταραχή. Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει και σήμερα με τα χιλιάδες συσσίτια που οργανώνουν οι Μητροπόλεις και οι Ενορίες για την οικονομική ανακούφιση του νέου κύματος φτώχειας που μαστίζει την Πατρίδα μας; Μήπως πάλι η Εκκλησία δεν απορροφά την κοινωνική ανέχεια και φτώχεια που ποιος ξέρει πως θα ξεσπούσε εξ΄ αιτίας της κυβερνητικής ανικανότητος και δολιότητος;

Τέλος τους θυμίζουμε πως αντιμετώπισε η Πολιτεία το κύμα του 1,5 εκατομμυρίου προσφύγων που ήλθαν στην εξαθλιωμένη οικονομικά, πολιτικά , ηθικά και στρατιωτικά Ελλάδα. Και τότε γηγενείς και πρόσφυγες ήταν στα πρόθυρα της κοινωνικής έκρηξης. Πάλι η Πολιτεία με την ίδια ΄΄συνταγή΄΄ αντιμετώπισε την εκρηκτική εκείνη κατάσταση και απαλλοτρίωσε τη μισή αστική περιουσία της Εκκλησίας κυρίως στις περιοχές Αμπελοκήπων, Βύρωνα , Καισαριανής , Ζωγράφου, Περάματος κλπ, για την οικιστική αποκατάσταση των Μικρασιατών και Ποντίων προσφύγων.

Ας ευχηθούμε λοιπόν, μέρα που ξημερώνει αύριο της Ορθοδοξίας, να εμποδιστεί  κάθε νέος Μάουερ που επιβουλεύεται τα ιερά και τα όσια της Πατρίδος και της Ορθοδοξίας μας και η Φοβερά Προστασία να μας σκεπάσει με τη Χάρη Της .

                                                                  Αντγος (εα) Θεόκλητος Α. Ρουσάκης

                                                                             Επίτιμος Διοικητής Β΄ΣΣ