Ποίημα Σοφιας ΚΟΨΙΔΑΣ-Γαληνού :Το χαλί της Ελλαδος μας.

ΤΟ ΧΑΛΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΑΣ


Πήρα μολύβι και χαρτί και κάθισα να γράψω, το χάλι της Ελλάδας μας είπα να περιγράψω

Φιλότιμο κι ηρωισμός, η γλώσσα κι η τιμή της, όλα αυτά γεμίζανε αιώνες τη ζωή της.

Τώρα τριγύρω σου κοιτάς και σού ’ρχεται ζαλάδα κι αναρωτιέσαι «τάχατε αυτή είν’ η Ελλάδα;»

Είμαστ’ εμείς απόγονοι εκείνων των προγόνων, πού ’χαν πατρίδα ξακουστή στα βάθη των αιώνων;

Αυτών που πολεμούσανε και δίναν τη ζωή τους, για να ’ναι πάντα ελεύθερη η χώρα η δική τους;

Χιλιάδες ήρθαν οι εχθροί εδώ να την αλώσουν, μα οι Έλληνες κατάφεραν όλους να τους εκδιώξουν.



Τετρακόσια χρόνια η Τουρκιά μας κράτησε την ελευθερία, μα οι Έλληνες μείναν Έλληνες μέσ’ στα κρυφά σχολεία.

Μαθαίνοντας τη γλώσσα τους μα και την ιστορία. Όλα είναι μύθοι σήμερα, χωρίς καμιάν αξία.

Η αρχαία γλώσσα η ελληνική σε κράτη δίνει φώτα κι εμείς την καταργήσαμε γιατί είναι νεκρή γλώσσα.

Για πες μου εσύ που κυβερνάς χωρίς κανένα κόπο, ποιος σού ‘δωσε το ελεύθερο να ξεπουλάς τον τόπο;

Μάλλον δεν διάβασες ποτέ σωστά την ιστορία. Γι’ αυτό σε σλάβους χάρισες και τη Μακεδονία!;

Έλληνα, ξύπνα Έλληνα, άσ’ το ραγιαδιλίκι, γιατί πια τούτη η ζωή εμάς δε μας ανήκει.

Σοφία Κοψιδά-Γαληνού