Η ώρα της αλήθειας

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Παρά τις προβλέψεις του Πάνου Καμμένου  νικητή της διαμάχης με τον Νίκο Κοτζιά, πέρασε από τη  Βουλή των Σκοπίων την Παρασκευή το βράδυ, με 80 ψήφους που ορίζει το Σύνταγμα της χώρας, η Συμφωνία των Πρεσπών.

Και είχαμε ένα ακόμη παράδοξο. Ο μεν Α. Τσίπρας να συγχαίρει τον Ζ. Ζάεφ για την υπερψήφιση, ο δε Π. Καμμένος να μιλάει για αργυρώνητους βουλευτές του VMRO. Το απόλυτο θέατρο του παραλόγου.

Που είναι η αυστηρή προειδοποίηση Τσίπρα ότι δεν θα ανεχθεί στο μέλλον προσωπικές πολιτικές; Έπεσε στο κενό, μια και ο εταίρος του κλώτσησε την καρδάρα και αυτό πέρασε και πάλι στα ψιλά.

Τι σου είναι η εξουσία. Συγκολλητική και των πιο ανόμοιων υλικών.  Που είναι οι κορώνες που εκστομούσε ο Π. Καμμένος ότι θα ρίξει την κυβέρνηση, αν φέρει στην Ελληνική Βουλή τη Συμφωνία των Πρεσπών, εκφράζοντας παράλληλα την πεποίθηση ότι η συμφωνία δεν θα περάσει από την σκοπιανή Βουλή.

Διαψεύσθηκε ως προς το δεύτερο σκέλος και τώρα η μπάλα πέρασε στον Καμμένο, μια και μένει να δούμε αν θα υλοποιήσει την απειλή του. Στο δίλλημα που έχει μπροστά του ο αρχηγός των ΑΝΕΛ, που θυμίζουν σκορποχώρι,  είναι ή να εγκαταλείψει την ζεστή καρέκλα του υπουργείου Άμυνας και να αποχωρήσει από το κυβερνητικό σχήμα, ή να κάνει και πάλι ότι δεν κατάλαβε και να κρατήσει με οξυγόνο στην ζωή την κυβέρνηση μέχρι την Άνοιξη, προκειμένου να πάμε σε πολλαπλές εκλογές τον προσεχή Μάιο.

Τώρα πως θα συρθεί η κυβέρνηση τους επόμενους μήνες με ανοιχτά πολλά μέτωπα είναι κάτι που δεν μπορούμε να καταλάβουμε, μια και η ανάληψη του υπουργείου Εξωτερικών από τον ίδιο τον Τσίπρα, είναι μια ιδιαίτερα σοβαρή δουλειά. Θα έχει μπροστά του να χειριστεί μια σειρά σοβαρών θεμάτων, όπως οι επικείμενες νέες συνομιλίες  για το κυπριακό, η πειρατική συμπεριφορά της Τουρκίας στην Μεσόγειο και το Αιγαίο, καθώς και η εφαρμογή της συμφωνίας με την ΠΓΔΜ, αλλά και οι συνομιλίες με την Αλβανία, που επιδιώκει να προχωρήσει την διαδικασία των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων.

Με προβλεπόμενη  έντονη ταραχή στο εσωτερικό μέτωπο και τον Τσίπρα σε ρόλο πυροσβέστη και με παράλληλες σημαντικές εξελίξεις στον διεθνή μας περίγυρο, όπου επηρεάζουν σοβαρά πολλά εθνικά μας θέματα, είναι ιδιαίτερα δύσκολο ένας μαθητευόμενος μάγος να μπορεί να τα φέρει εις πέρας, όταν χρειάζεται βαθιά γνώση, που δεν υπάρχει και χρόνος να αποκτηθεί έστω κι αν αφιερώσει κάποιος όλο το εικοσιτετράωρο

Με αυτή την έννοια η απόφαση του Α. Τσίπρα να αναλάβει το ΥΠΕΞ ο ίδιος, ήταν μια κακή επιλογή που δείχνει ότι ο ένοικος του Μαξίμου δεν έχει πάγκο, που λένε και στο ποδόσφαιρο, για να τον χρησιμοποιήσει προκειμένου να επιλέξει κάποιο πρόσωπο ικανό να χειριστεί τα τόσο δύσκολα και λεπτά θέματα.

Βεβαίως αν δεν είχε τα κλειστοφοβικά του, που τον περιορίζουν στις επιλογές εντός των τειχών, θα μπορούσε να βρει κάποιο πρόσωπο εκτός του στενού κομματικού του περιβάλλοντος, να αναζητήσει έναν άνθρωπο από τον ευρύτερο πολιτικό χώρο ή από το διπλωματικό σώμα προκειμένου με γνώση και πείρα να αναλάβει ένα από τα 3-4 κρισιμότερα υπουργεία.

Με την ανάληψη του υπουργείου Εξωτερικών από τον ίδιο τον Α. Τσίπρα αδυνατίζει σημαντικά η διπλωματική δραστηριότητα της χώρας, μια και θέματα όπως οι συνομιλίες για το κυπριακό, όπου ο Ν. Κοτζιάς έβαλε ανυποχώρητα ως προαπαιτούμενο, όχι μόνο την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής, άλλα και την κατάργηση των επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας και των συνθηκών εγγυήσεων.

Αυτή η προτεραιότητα στις συνομιλίες για το κυπριακό δεν έγινε με κάποιο αυτόματο πιλότο. Χρειάστηκαν επίπονες προσπάθειες από το Ν. Κοτζιά για να πεισθούν αρχικά οι Κύπριοι και να το αποδεχθούν, στη συνέχεια αυτή τη διαδικασία να συμφωνηθεί με την Τουρκία και ανεξάρτητα από την κατάληξη των συνομιλιών σε Γενεύη και Γκραν Μοντανά έγινε  προαπαιτούμενο.  

Το θετικό είναι ότι αυτή τη θέση ενστερνίστηκε και η διεθνής κοινότητα με πρώτο και καλύτερο τον ΟΗΕ. Αξίζει να σημειωθεί ότι το σχέδιο Ανάν προέβλεπε μεν τη  σταδιακή αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, διατηρούσε όμως τα επεμβατικά δικαιώματα και τις εγγυήσεις, κάτι που καθιστούσε την Κυπριακή Δημοκρατία εσαεί όμηρο της Τουρκίας.

Πέρα από τα οργανωτικά σε πρεσβείες και προξενεία καθώς και τις τριμερείς συνεργασίες, που συνεχίστηκαν και διευρύνθηκαν σημαντικά, είναι επίσης και η προετοιμασία με την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος της διεύρυνσης των θαλασσίων ζωνών από 6 σε 12 μίλια, σε Ιόνιο αρχικά και εν συνεχεία σε Κρήτη, Σαρωνικό καθώς και επέκτασή τους έως τον Παγασητικό.

Σε ότι αφορά το σκοπιανό αρνητικό είναι το στοιχείο που αφορά το nationality που έχει διττή ερμηνεία και αναφέρεται τόσο στην εθνικότητα όσο και στο πολίτης της χώρας. Αν χρησιμοποιούσαν τον όρο citizen, θα διευκρίνιζε καθαρά το θέμα, μια και δεν θα μπορούσε να ερμηνευθεί ότι αναφέρεται σε έθνος Μακεδόνων. Όρο άλλωστε που χρησιμοποιούν και στις ΗΠΑ. Κι αυτό θα εξυπηρετούσε και την ΠΓΔΜ, μια και η χώρα είναι πολυεθνική, με το αλβανικό στοιχείο να καλύπτει το 25% του πληθυσμού της.

Σε ότι αφορά τη γλώσσα υπάρχει μια σχετική διευκρίνιση στο άρθρο 7 παράγραφος 4 που αναφέρει ότι η Μακεδονική γλώσσα ανήκει στην ομάδα των Νότιων Σλαβικών χωρών. Αυτή η επεξήγηση που μπήκε στα λεγόμενα ψιλά γράμματα, έχει μια αξία αν ο έτερος των συμβαλλομένων τη λειτουργήσει με καλή πίστη.

Όλα αυτά είναι τα σημαντικά αρνητικά της συμφωνίας, θα έπρεπε να έχουν διευκρινισθεί, γιατί στο μέλλον μπορούν να χρησιμοποιηθούν μαζί με την ονομασία Βόρεια Μακεδονία από κάποια άλλη κυβέρνηση, προκειμένου να εγερθούν  εκ νέου αλυτρωτικές και επιθετικές ενέργειες απέναντι στην Ελλάδα.

Στο όλο θετικό πακέτο Κοτζιά, υπάρχει και αυτό το αρνητικό στοιχείο, που έχει διχάσει έντονα τον ελληνικό λαό…