«Ο Μουσολίνι ήταν ο πρώτος του μαθητής και εγώ ο δεύτερος», διακηρύττει ο Χίτλερ την ημέρα των γενεθλίων του, τον Απρίλιο του 1938, μιλώντας ενώπιον αξιωματούχων από το εξωτερικό. Όσο για τον δάσκαλο στον οποίο αναφέρεται ο Γερμανός, αυτός δεν ήταν άλλος από τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, τον «Τούρκο φύρερ» που σαν «λαμπερό αστέρι» και «πρότυπο» επηρέασε αποφασιστικά όλα όσα έκανε ο πραγματικός φύρερ από το 1919 και μετά.
Το 1933 σε συνέντευξη στην τουρκική εφημερίδα Μιλιέτ, ο ηγέτης των Ναζί «αποθεώνει» τον Ατατούρκ ως «τον σπουδαιότερο άνθρωπο του αιώνα», ορίζοντας έτσι και την επίσημη γραμμή που θα ακολουθούσε το Γ΄ Ράιχ απέναντι στην Τουρκία, ουσιαστικά, για όλα τα επόμενα χρόνια ως τη διάλυσή του το 1945.
Ο Χίτλερ σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «ο επιτυχής αγώνας για την ελευθερία του οποίου είχε ηγηθεί ο Γκαζί (σ.σ. Ατατούρκ) για να πλάσει την Τουρκία, είχε δημιουργήσει στον ίδιο (σ.σ. τον Χίτλερ) την πεποίθηση ότι το Εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα στη Γερμανία θα ήταν και αυτό επιτυχημένο. Υπό αυτήν την έννοια, το κίνημα στην Τουρκία ήταν για αυτόν (σ.σ. τον Χίτλερ) ένα λαμπερό αστέρι… το λαμπερό του αστέρι στη σκοτεινή δεκαετία του 1920».
(ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ - ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ)
Το ίδιο υποστηρίζει κι ο ιστορικός Στέφαν 'Αϊριγκ, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Κουίν Μέρι του Λονδίνου, με διδακτορική διατριβή στο Κέϊμπρτζ που έχει θέμα τις σχέσεις Ναζί- Κεμάλ.
Στο βιβλίο του «Ατατούρκ και Ναζί», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος, βασιζόμενος σε γερμανοβρετανικές πηγές που πιάνουν 100 σελίδες- ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο των 447 σελίδων - παραθέτει στοιχεία ότι ο Ατατούρκ ήταν ο δάσκαλος και ο Χίτλερ ο μαθητής! Μαθητής στον εθνικισμό, στον ρατσισμό, στην αντιθρησκευτικότητα, στον ολοκληρωτισμό και πάνω απ΄όλα στη γενοκτονία παίρνοντας το κεμαλικό πρότυπο εξόντωσης Αρμενίων και Ελληνοποντίων.
«Η ψευδαίσθηση του αστού μεταρρυθμιστή Κεμάλ, που είτε καλλιεργήθηκε από άγνοια, είτε από επιστημονική ανεντιμότητα, είτε από πολιτικά συμφέροντα, διαμόρφωσε μια ψευδή συνείδηση» τονίζει στον πρόλογο ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης, καταλήγοντας: «Είναι τέτοιο το βάθος της φιλοκεμαλικής προκατάληψης , που μόνο ένα έργο συγκροτημένο, διαυγές, όπως αυτό που βασίζεται σε πηγές, μπορεί να την ανατρέψει».
Η ναζιστική εφημερίδα «Völkischer Beobachter», έγραφε το 1921: «Σήμερα οι Τούρκοι είναι το πιο ζωντανό έθνος. Το γερμανικό έθνος δεν έχει άλλη επιλογή από το να αντιγράψει τις τουρκικές μεθόδους, μια μέρα».
Ο καθηγητής δεν σφάλει καθόλου στα συμπεράσματά...
Ο 20ος αιώνας είδε πράγματι τέσσερις μεγάλους εγκληματίες, τον Χίτλερ, τον Στάλιν, τον Πολ Ποτ και τον Κεμάλ. Αυτό είναι γεγονός αναμφισβήτητο, είτε αρέσει στους Τούρκους, είτε όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου