Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2018

Θράκη: Ένας Πομάκος “κάνει σκόνη” τα σχέδια του τουρκικού προξενείου για την “μειονοτική εκπαίδευση”

Ένας Πομάκος “κάνει σκόνη” όλα όσα προσπαθούν να επιβάλλουν στην εκπαίδευση της Θράκης όσοι επιθυμούν να έχουν καλές σχέσεις με το τουρκικό προξενείο.
Ο Πομάκος δημοσιογράφος Σέμπα Καραχότζα με μια ανάρτησή του στο facebook
ανακοινώνει την απόφασή του για την εκπαίδευση των παιδιών του, την οποία εμπιστεύεται όπως γράφει σε δημόσιο ελληνόφωνο σχολείο. Απόφαση που πήρε, γιατί όπως γράφει κουράστηκε και αηδίασε μ΄ όσα συμβαίνουν στα μειονοτικά σχολεία. Έγραψε το μικρό κείμενο με αφορμή τις διαμαρτυρίες των φερέφωνων στα μειονοτικά σχολεία, αυτή τη φορά για θέματα που έχουν να κάνουν με τα βιβλία που διδάσκονται.
Η ανάρτησή του:
https://www.militaire.gr/thraki-enas-pomakos-quot-kanei-skoni-quot-ta-schedia-toy-toyrkikoy-proxeneioy-gia-tin-quot-meionotiki-ekpaideysi-quot/

Οι χάρτες που όρισαν τη «γεωγραφική Μακεδονία»

Ιωάννης Μάζης
Ας εξετάσουμε πρωτίστως κάποιες επιχειρηματολογικές αφηγήσεις του δημοσίου διαλόγου σχετικά με το «συνετόν» του συμβιβασμού των Αθηνών εις μίαν ονομασία σύνθετη εμπεριέχουσα τον όρον «Μακεδονία». Η υπόθεση της ονομασίας των Σκοπίων είναι πρωτίστως και ουσιαστικώς κρίσιμη, για τους εξής λόγους:
Πρώτον, ο όρος «Μακεδονία» per se αποτελεί τον κατ’ εξοχήν φορέα του σκοπιανού δήθεν αλυτρωτισμού. Εξ αυτού και μόνον θα χαλκευθεί η νομιμοποίησις της ανυπάρκτου εθνικώς «μακεδονικής ταυτότητος», ανυπάρκτου γλωσσολογικώς «μακεδονικής γλώσσης» και φυσικά της ανυπάρκτου νομοκανονολογικώς «ορθοδόξου μακεδονικής εκκλησίας».
Δεύτερον, σημειωτέον ότι η ιστορική Μακεδονία της αρχαιότητας αντιστοιχεί σχεδόν πλήρως στο τμήμα της ελληνικής επικράτειας στην βόρειο Ελλάδα. Η έννοια της «γεωγραφικής Μακεδονίας» αποτελεί σε μεγάλο βαθμό κατασκευή Ρώσων, Γερμανών και Βουλγάρων χαρτογράφων τον ύστερο 19ο αιώνα. Σε χάρτες των μέσων του 19ου αιώνος, όπως του Γάλλου χαρτογράφου Ami Boue (1847, Βλ. σχετ. Χάρτη), ο όρος Μακεδονία δεν περιλαμβάνει τα Σκόπια, αλλά μόνο το όριο Μοναστηρίου-Αχρίδας και φυσικά την γνωστή μας Μακεδονία στην ελληνική επικράτεια.


Χάρτης Εθνολογικός του Ami Boué (1847) .

Αντιθέτως σε χάρτες του ύστερου 19ου αιώνος δημιουργείται η «γεωγραφική Μακεδονία», η οποία σύμφωνα με μία διαστρεβλωτική αντίληψη μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους μοιράστηκε μεταξύ Ελλάδος, Σερβίας και Βουλγαρίας. Όμως δεν υφίστατο «Μακεδονία» ως διοικητική ή γεωγραφική ενότητα κατά την οθωμανική περίοδο. Επίσης εθνογραφικοί χάρτες, όπως αυτός του Γερμανού γεωγράφου Heinrich Kiepert (βλ. σχετ. Χάρτη), οι οποίοι έδειχναν υψηλά ποσοστά σλαβοφώνων, αποτελούσαν παραγγελία του βουλγαρικού εξαρχάτου στην Κωνσταντινούπολη.


Χάρτης των Βαλκανίων του Γερμανού γεωγράφου Heinrich Kiepert, 1882.

Δεν εξασφαλίζεται η ελληνική πλευρά

Τρίτον, τα ζητήματα της απαλοιφής από το Σύνταγμα των Σκοπίων των δήθεν «αλυτρωτικών» επιταγών του, δια της απαλοιφής των αντιστοίχων άρθρων, δεν αποτελούν, κατά κανένα τρόπο, εξασφάλιση για την ελληνική πλευρά. Ασφαλώς ένα κράτος έχει το απόλυτον δικαίωμα να δημιουργεί, αλλά και να αναθεωρεί τον συνταγματικό του χάρτη κατά: i) τα εθνικά του συμφέροντα, ii) τα ιδεολογικά του ζητούμενα και iii) τα πολιτικά και iv) τα γεωστρατηγικά του προτάγματα, όπως αυτό τα αξιολογεί.
Εάν, συνεπώς, το σκοπιανό πολυεθνοτικό (αλβανο-σλαβο-ρομανικό) μόρφωμα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ με σύνθετη ονομασία εμπεριέχουσα τον όρο «Μακεδονία» δεν θα έχει κανένα λόγο να μην τροποποιήσει εκ νέου το Σύνταγμά του προς την προϋπάρξασα δήθεν «αλυτρωτική» κατεύθυνση. Είναι λοιπόν φενάκη η διατυμπανιζομένη, από τους υποστηρικτές της υπάρξεως του όρου «Μακεδονία» στην «λύση» του ονοματολογικού, «διασφάλιση του αποκλεισμού των αλυτρωτικών διατάξεων από το νέο Σύνταγμα των Σκοπίων».
Έχει εισέτι υποστηριχθεί ότι εάν δεν καταλήξομε σε «σύνθετη ονομασία» (…με τον όρο «-Μακεδονία» άραγε εννοούν οι υποστηρίζοντες «λυσιν»;) τότε δεν θα υπάρξει «λύσις». Μα, αυτό ποιόν απειλεί; Την Ελλάδα ή τα Σκόπια τα οποία επείγονται να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ; Ας λάβουμε επίσης υπόψη την προ εβδομάδος προειδοποίηση του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ προς την Σκοπιανή κυβέρνηση, η οποία αποκλείει την εισδοχή του κρατιδίου εις το ΝΑΤΟ με την συνταγματική των ονομασία. Και αυτά συμβαίνουν ενώ τα Σκόπια απαιτούν τον σφετερισμό της εθνικής ελληνικής ταυτότητος, της ελληνικής αυτοσυνειδησίας και της ελληνικής ιστορίας και μάλιστα με την επίσημη συναίνεση της…Ελλάδος;

Προτείνουν «καθρεφτάκια»

Και μας προτείνουν…«καθρεφτάκια και χάντρες για ιθαγενείς» προσφέροντάς μας την αλλαγή της ονομασίας του αεροδρομίου των και κάποιων οδών της πρωτευούσης των; Ο κος Μητσοτάκης είχε απόλυτο δίκαιο όταν ανέφερε προχθές ότι : «δεν θα διακινδυνεύσω τον διχασμό των Ελλήνων για να διαφυλάξω την ενότητα των Σκοπιανών». Μόνο που θα πρέπει να προχωρήσει θαρραλέα και στην αποκήρυξη του όρου «Μακεδονία» από την προερχομένη εκ του, επικινδύνως συγχροτιζομένου μετά του κου Σόρος και παταγωδώς αποτυχόντος επί 25ετίαν, «διαμεσολαβητού» του ΟΗΕ και να απαιτήσει την άμεση απομάκρυνση και αντικατάστασή του.
Τότε θα ευεργετούσε πρωτίστως το έθνος μας και τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του πολυεθνοτικού κρατιδίου των Σκοπίων και δευτερευόντως την μεγάλη παράταξη της οποίας επιδιώκει να ηγηθεί. Υπό το κράτος της εκφράσεως της λαϊκής βουλήσεως από το Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης αλλά και του επομένου των Αθηνών, εις το Σύνταγμα, στις 4 Φεβρουαρίου, είναι αδύνατον η «μυστική διπλωματία» των Αθηνών να επιτρέψει εις τα πολιτικά κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου να «αυτοκτονήσουν» πολιτικώς. Άρα «λύσις» του προαναφερθέντος τύπου δεν νομίζω ότι θα υπάρξει.

Γιατί «Κεντροβαλκανική Δημοκρατία»

Επιμένω εδώ και πολύ καιρό, στην σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό και erga omnes, «Κεντροβαλκανική Δημοκρατία», διότι όλες οι άλλες δεν ανταποκρίνονται στην ιστορική πραγματικότητα, πράγμα που θα καταλήξει προϊόντος του χρόνου, όχι μόνον εις βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων, αλλά και εις βάρος των κρατικών συμφερόντων και του ιδίου του κρατιδίου των Σκοπίων.
Και αυτό διότι οι ισορροπίες στην Βαλκανική, από τούδε και εις το εξής, θα είναι άκρως επισφαλείς με πρώτα θύματα, εκείνα τα πολυεθνικά μορφώματα τα οποία δεν έχουν και δεν μπορούν να αποδείξουν βαθύτατες εθνικές ταυτότητες οι οποίες να αποτελούν κοινή εθνική συνείδηση και πεποίθηση του μωσαϊκού των λαών που τα συνιστούν. Επίσης η ονομασία «Κεντροβαλκανική Δημοκρατία» δεν διαγράφει ούτε καταπνίγει κάποια εθνοπολιτισμική ή γλωσσική ταυτότητα των συνιστωσών εθνοτήτων του κρατιδίου.
Εις τα ταξιδιωτικά έγγραφα των κεντροβαλκανίων πολιτών, η κάθε εθνότης θα μπορεί να αναφέρει την ταυτότητά της: Π.χ. ο εθνοτικώς αλβανογενής, θα μπορεί να αναφέρει:«Εθνικότης αλβανική», ο εθνοτικώς Σλάβος αντιστοίχως: «Εθνικότης σλαβική», ο εθνοτικώς Έλλην: «Εθνικότης ελληνική», κ.τ.λ. Επίσης το ίδιο το ΝΑΤΟ θα ήταν απολύτως ικανοποιημένο όταν στον κατάλογο των μελών του εγένετο εμφανές δια της ονομασίας αυτής, ότι ασκεί επιρροήν εις την κεντρική βαλκανική! Άρα, όλοι θα ήσαν ικανοποιημένοι.
https://slpress.gr/idees/oi-xartes-pou-orisan-ti-geografiki-makedonia/

Το δημοψήφισμα και τα μελλοντικά αδιέξοδα

Βενιαμίν Καρακωστάνογλου
Στα Σκόπια ολοκληρώθηκε ο προεκλογικός αγώνας για το δημοψήφισμα με πιθανότερο το ΝΑΙ, αλλά και πολλές αμφιβολίες για το ύψος της συμμετοχής και για τις πραγματικές βουλήσεις του γειτονικού λαού (όπου το ΝΑΙ θα το δώσουν κυρίως οι Αλβανοί!). Την ίδια στιγμή, τρεις στους τέσσερις Έλληνες απορρίπτουν την Συμφωνία των Πρεσπών και νιώθουν προδομένοι από την ίδια τους την Κυβέρνηση, που έχει μεν μια ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά έχει χάσει από καιρό κάθε επαφή με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Ταυτόχρονα, ο σκεπτόμενος Έλληνας αναρωτιέται και κυρίως αγανακτεί για το ζωηρό ενδιαφέρον των «Συμμάχων» και «Εταίρων» μας, να ονομάσουν Βόρεια(;) Μακεδονία τα Σκόπια και «Μακεδόνες» τους κατοίκους τους, όταν στα Δυτικά Πανεπιστήμια υπάρχει πληθωρική γνώση ότι η Μακεδονία, οι Μακεδόνες και η μακεδονική γλώσσα από τον 9ο π.Χ. αιώνα ήταν καταχωρημένα ως τμήμα του γένους των Ελλήνων, δηλαδή ένα ελληνικό brand name και αυτό συνεχίστηκε διαχρονικά μέχρι σήμερα.
Οι Σκοπιανοί πολίτες έμειναν παραπληροφορημένοι από το 1944 και εντονότερα από το 1991 για τον δήθεν Μακεδονισμό τους. Επί 25 και πλέον χρόνια, οι ηγεσίες τους προσπάθησαν να κωλυσιεργήσουν στη διεθνή υποχρέωσή τους να βρουν ένα όνομα που δεν θα σφετερίζεται ελληνικό πολιτισμό, ιστορία και λαό και βέβαια δεν θα διεκδικεί «αλυτρωτικά» ελληνικό έδαφος. Ταυτόχρονα παγίωναν, άκρως κακόπιστα και αντισυμβατικά, την διεθνή αναγνώρισή τους με αυτό το όνομα από πολλά Κράτη.
Οι Σλάβοι των Σκοπίων (περί το 60% του πληθυσμού) θέλουν να διατηρήσουν την ψευδαίσθηση, τον μύθο, που τους καλλιέργησαν ο Τίτο και οι μετέπειτα διαδοχικές ηγεσίες τους, ότι είναι οι μόνοι αληθινοί Μακεδόνες παγκοσμίως. Εκμεταλλευόμενοι την κερκόπορτα που τους άνοιξε η σημερινή ελληνική κυβέρνηση, να μπουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, κουβαλώντας μαζί τους την βαριά και δοξασμένη κληρονομιά της Μακεδονίας, των Μακεδόνων και της μακεδονικής γλώσσας και Πολιτισμού. Μόνο που όλα αυτά δεν τους ανήκουν και είναι ξένα προς αυτούς!
Η ισχυρή αλβανική Κοινότητα που ξεπερνά το 26% έχουν συμμαχήσει προσωρινά με την βασική σλαβική εθνότητα μόνον για τακτικούς λόγους. Τους βολεύει βέβαια να ονομαστούν και αυτοί Μακεδόνες και να μπουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία για την μεσοπρόσθεσμη ή μακροπρόθεσμη προσδοκία τους να κυριαρχήσουν δημογραφικά και να ενωθούν με την Αλβανία και το Κόσοβο σε έναν μεγάλο Αλβανικό χώρο ή Κράτος.
Κάποια στιγμή αυτό θα φέρει, φοβάμαι, νέα σύγκρουση, με πιθανή εμπλοκή Αλβανίας, Κοσόβου, Βουλγαρίας και προφανώς της Σερβίας. Τότε Αμερικανοί και Ευρωπαίοι θα βρεθούν μπροστά στο δίλημμα ποια πλευρά να υποστηρίξουν και χωρίς εύκολη ειρηνική διέξοδο. Θα αντιμετωπίσουν δηλαδή τα αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιούργησαν! Ήδη από καιρό οι λύσεις που επέβαλαν στην Βοσνία και το Κόσοβο βρίσκονται αίολες και ασταθείς. Το ίδιο θα συμβεί και για τις αλχημείες τους σε βάρος της μακεδονικής ελληνικής κληρονομιάς, δηλαδή του παρόντος και του μέλλοντος της Μακεδονίας μας.
https://slpress.gr/ethnika/to-dimopsifisma-kai-ta-mellontika-adiexoda/

Μονομαχία Ζάεφ-Ιβάνοφ στον Ήλιο της Βεργίνας

Σε προσωπικό στοίχημα ανάμεσα στον πρόεδρο της ΠΓΔΜ Γκιόργκι Ιβάνοφ και τον πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ εξελίσσεται η αυριανή αναμέτρηση στο δημοψήφισμα για την έγκριση της Συμφωνίας των Πρεσπών και την απαραίτητη αλλαγή ονόματος της γειτονικής χώρας. Λίγες ώρες άλλωστε πριν την εκπνοή του προεκλογικού χρόνου φρόντισαν να στείλουν αμφότεροι τα πολιτικά μηνύματά τους.

O Γκεόργκι Ιβάνοφ, ο οποίος είναι αντίθετος με την συμφωνία και την αλλαγή ονόματος χρησιμοποίησε ακόμη και το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, και απευθυνόμενος στον λαό του αλλά και στην διεθνή κοινότητα, έκανε λόγο για «ιστορική αυτοκτονία», καταγγέλλοντας παραλλήλως πιέσεις.

Από την πλευρά του ο υπέρμαχος της Συμφωνίας Ζόραν Ζάεφ κάλεσε τον λαό των Σκοπίων να μετέχει μαζικά στην διαδικασία και να συνταχθεί με το «ναι» στην ευρωατλαντική πορεία της χώρας.

Ο δημοσιογράφος και πανεπιστημιακός Ιβάνοφ
Ο Γκιόργκι Ιβάνοφ είναι ο τέταρτος Πρόεδρος της ΠΓΔΜ, εκλεγμένος για πρώτη φορά στις 12 Μαΐου του 2009 και επανεκλεγμένος τον Απρίλιο του 2014. Μέχρι το 1990 ήταν ακτιβιστής στην «Λέγκα της Σοσιαλιστικής Νεολαίας της Γιουγκοσλαβίας». Στις 25 Ιανουαρίου 2009, το τότε κυβερνών κόμμα VMRO-DPMNE τον πρότεινε για υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές, παρότι ο Ιβάνοφ δεν ήταν μέλος του. Ήταν όμως ο επικρατέστερος με βάση τα γκάλοπ και συγκέντρωνε ευρεία αποδοχή.

Ο Ιβάνοφ στην διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας είχε δηλώσει ότι αν εκλεγεί θα επεδίωκε μια συνάντηση με τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας σε μια προσπάθεια προσέγγισης των δύο χωρών. Με την ανάληψη των καθηκόντων του μάλιστα, στις 12 Μαΐου του 2009, μιλώντας στο κοινοβούλιο των Σκοπίων έθεσε ως προτεραιότητες της προεδρίας του την ένταξη της ΠΓΔΜ στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, την οικονομική ανάκαμψη και την εσωτερική σταθερότητα, καθώς και την βελτίωση των σχέσεων με τις γειτονικές χώρες και κυρίως με την Ελλάδα.

Ενδεικτικό των προθέσεών του τότε ήταν και το γεγονός ότι ανήμερα της ανάληψης των καθηκόντων απέστειλε επιστολή στον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, υπογραμμίζοντας τον στόχο της χώρας του για ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, αλλά και για μια «αμοιβαία αποδεκτή λύση» με την Ελλάδα στο ονοματολογικό των Σκοπίων. Την επομένη μάλιστα πήγε μαζί με τον τότε πρωθυπουργό Νίκολα Γκρούεφσκι στις Βρυξέλλες, όπου είχαν συναντήσεις με αξιωματούχους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Ο Ιβάνοφ ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα το 1988 ως δημοσιογράφος και αργότερα έγινε διευθυντής του εθνικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου. Παραλλήλως άρχισε να διδάσκει Πολιτική Θεωρία και Πολιτική Φιλοσοφία στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου των Σκοπίων και το 1999 έγινε επισκέπτης καθηγητής στο Πρόγραμμα Νοτιοανατολικής Ευρώπης στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Στην συνέχεια διορίστηκε και σε αρκετά άλλα Πανεπιστήμια, ανάμεσά τους της Μπολόνιας και του Σεράγεβο, ενώ το Πανεπιστήμιο Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου (UKIM) στα Σκόπια τον ονόμασε βοηθό καθηγητή το 1992 και καθηγητή το 2008.

Ο επιχειρηματίας Ζάεφ
Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ είναι ουσιαστικά ο αρχιτέκτονας της Συμφωνίας με την Ελλάδα και το πολιτικό του μέλλον έχει ταυτιστεί αναγκαστικά με αυτήν. Έχει μετατρέψει μάλιστα αυτήν την ανάγκη του για πολιτική επιβίωση σε αισιοδοξία και είναι ίσως ο μοναδικός που δεν φαντάζεται άλλη επιλογή στην ψηφοφορία της Κυριακής, παρά την επιβεβαίωση της Συμφωνίας.

Η πορεία του Ζάεφ ήταν δύσκολη από την αρχή. Είχε άλλωστε απέναντί του, το 2003, όταν ξεκινούσε την πολιτική σταδιοδρομία του, τον πανίσχυρο τότε Νίκολα Γκρούεφσκι.  Ο 43χρονος Ζάεφ, ο οποίος  κατάγεται από την κωμόπολη Στρώμνιτσα (Στρούμιτσα) κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα και την Βουλγαρία, είχε δυσκολίες και μέσα στο ίδιο του το κόμμα, αφού στο ξεκίνημά του τα ηγετικά στελέχη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος τον αντιμετώπισαν με περιφρόνηση. Δεν ήταν γι αυτούς παρά ένας επαρχιώτης, ο οποίος προέτασσε την ορθόδοξη πίστη του και η οικονομική του επιφάνεια ήταν απόρροια της οικογενειακής παραγωγής του άιβαρ, μιας παραδοσιακής βαλκανικής σάλτσας.

Κατά την θητεία του ως δήμαρχος της Στρώμνιτσας κατηγορήθηκε από τους αντιπάλους του για διαφθορά, τον περασμένο Μάιο όμως η δικαιοσύνη τον απάλλαξε από τις κατηγορίες, που για τον ίδιο είχαν πολιτικά κίνητρα. Αξέχαστο θα μείνει στον ίδιο και την διεθνή κοινή γνώμη και το γεγονός ότι τον Απρίλιο 2017, ως ηγέτης της αντιπολίτευσης, ξυλοκοπήθηκε βίαια από εθνικιστές που εισέβαλαν στο Κοινοβούλιο στα Σκόπια, διαμαρτυρόμενοι για την συμμαχία των σοσιαλδημοκρατών με τα αλβανικά κόμματα.

Οι σοσιαλδημοκράτες κατηγόρησαν ως υπεύθυνο για την επίθεση τον Νίκολα Γκρούεφσκι και το περιβάλλον του και αρκετοί πολιτικοί αξιωματούχοι της ΠΓΔΜ δικάζονται σήμερα για εκείνη την «Μαύρη Πέμπτη» που κόστισε μεν στον Ζάεφ ένα ματωμένο πρόσωπο, αλλά τον έκανε και πρωθυπουργό.

Με την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Ζάεφ  ανακοίνωσε και αυτός ότι επιθυμεί την ένταξη της χώρας του στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Επέλεξε ωστόσο να ξεκινήσει από την Βουλγαρία και όχι από την Ελλάδα την άμβλυνση των σχέσεών του με τις γειτονικές χώρες.  Μετά την συμφωνία με την Βουλγαρία όμως, το καλοκαίρι του 2017, ο Ζάεφ δείχνει την διάθεσή του να τρέξει και το θέμα της επίλυσης του ονοματολογικού με την Ελλάδα. Ακολουθούν συχνές επαφές ανώτατων αξιωματούχων των δύο χωρών, οι οποίες καταλήγουν στην αμφιλεγόμενη Συμφωνία των Πρεσπών.

«Απόλαυσα πραγματικά την υπογραφή αυτής της συμφωνίας σε αυτόν τον θαυμάσιο τόπο της Πρέσπας, το άνοιγμα της σαμπάνιας, την παρέα με όλους τους ανθρώπους εκεί. Θα μου μείνει ως αξέχαστη στιγμή της ζωής μου» είχε δηλώσει ο Ζάεφ. Αυτό που θέλει τώρα είναι ο λαός της χώρας του να επιβεβαιώσει την επιλογή του στην ψηφοφορία της Κυριακής.

Η κόντρα
Ο πρόεδρος Ιβάνοφ ισχυρίζεται ότι προωθεί ένα μοντέλο της πολυεθνοτικής κοινωνίας και μιας Ευρωπαϊκής ειρήνης που σέβεται την ταυτότητα και την ποικιλομορφία των εθνών της Ευρώπης.

Τον Απρίλιο του 2017 κατηγορήθηκε ωστόσο από την αντιπολίτευση ότι ανέχεται την διαφθορά, καθώς σταμάτησε τις ποινικές διαδικασίες εναντίον 56 κορυφαίων πολιτικών και των συνεργατών τους, ισχυριζόμενος ότι διεξάγεται «πόλεμος» εναντίον της χώρας. Οι υποστηρικτές του, μετά από αυτήν την αμφιλεγόμενη απόφασή του, τον θεώρησαν πιστό μετριοπαθή πολιτικό, ενώ οι επικριτές του ως αδύναμο πρόεδρο απέναντι στην εκτελεστική εξουσία,

Μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές, το 2016, ΕΕ και ΝΑΤΟ προέτρεψαν  τον Ιβάνοφ να συμμορφωθεί με το Σύνταγμα της χώρας του και να επιτρέψει τη δημιουργία κυβέρνησης από την αντιπολίτευση. Το κόμμα του Ιβάνοφ, το VMRO-DPMNE, το οποίο είχε τον έλεγχο της κυβέρνησης από το 2006, πήρε τις περισσότερες ψήφους κερδίζοντας 51 έδρες, αλλά δεν μπορούσε να συγκεντρώσει την απαιτούμενη πλειοψηφία τουλάχιστον 61 βουλευτών.

Το δεύτερο κόμμα, η Σοσιαλδημοκρατική Ένωση Μακεδονίας (SDSM) που είχε συγκεντρώσει 49 έδρες δήλωσε τότε ότι είχε εξασφαλίσει συνασπισμό και ζήτησε από τον Ιβάνοφ την εντολή για τον σχηματισμό κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον ηγέτη του κόμματος Ζόραν Ζάεφ. Παρά τις εκκλήσεις των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ο Ιβάνοφ αρνήθηκε, υποστηρίζοντας ότι ένας τέτοιος συνασπισμός αποτελεί απειλή για την ενότητα της χώρας.

Το κύριο επιχείρημά του ήταν ότι τα αλβανικά κόμματα θέλουν περισσότερα δικαιώματα για την κοινότητά τους και ευρύτερη χρήση της αλβανικής γλώσσας. Η πλευρά του Ζάεφ ωστόσο υποστηρίζει ακόμη και σήμερα ότι ο Ιβάνοφ ήθελε απλώς να προστατέψει το δεξιό κόμμα VMRO-DPMNE, το οποίο κυβερνούσε τα τελευταία δέκα χρόνια και πολλά στελέχη του κατηγορούνται για σκάνδαλα και διαφθορά.  Στο τέλος βέβαια αναγκάστηκε να δεχθεί ως πρωθυπουργό τον αντίπαλό του στο αυριανό δημοψήφισμα Ζάεφ.
https://slpress.gr/diethni/monomachia-zaef-ivanof-ston-ilio-tis-verginas/

Ο Καλός Γεωστρατηγικός Παίκτης κ. Πούτιν! Άρθρο στα Παραπολιτικά της 29/9/18

Γράφει ο Ιωάννης Αθαν. Μπαλτζώης*
                Όλοι περίμεναν τις αναμενόμενες πολεμικές  εξελίξεις στην επαρχία του Ιντλίμπ στην Συρία. Είχαν προηγηθεί πολλά, ενδιαφέροντα και επικίνδυνα, που οδηγούσαν με βεβαιότητα στην έναρξη των επιχειρήσεων στο άμεσο μέλλον. Και ξαφνικά ο πρόεδρος της Ρωσίας συναντά τον πρόεδρο της Τουρκίας στο Σότσι και αποφασίζουν συμφωνία κατάπαυσης πυρός, με μια συμφωνία που δεν αναμένετο, αφού προ δεκαημέρου στην τριμερή συνάντηση της Τεχεράνης (Ρωσία-Τουρκία-Ιράν) ο Πούτιν αρνήθηκε κατάμουτρα στον Ερντογάν οιαδήποτε συμφωνία. 
Η συμφωνία των 10 σημείων, όπως αναφέρθηκε υπογράφηκε μεταξύ των δύο ηγετών και εδώ είναι το παράδοξο. Ο πρόεδρος μιας χώρας, της Ρωσίας, που νομίμως μετέχει σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο έδαφος μιας άλλης χώρας, της Συρίας, αφού εκλήθη για βοήθεια από την χώρα αυτή, συμφώνησε με τον πρόεδρο μιας άλλης χώρας, της Τουρκίας, η οποία παρανόμως εισέβαλλε σε άλλη χώρα, στην Συρία, κατέχοντας μάλιστα εδάφη αυτής, καταπατώντας το Διεθνές Δίκαιο. Και αποφασίζουν για το μέλλον αυτής της χώρας!! 

Η Ιντλίμπ


Η  Ιντλίμπ βρίσκεται βορειοδυτικά της Συρίας. Συνορεύει στα νότια και νοτιοδυτικά με τη Χάμα, στα ανατολικά με το Χαλέπι, στα βορειοδυτικά με τη Λατάκεια και στα βόρεια με την Τουρκία. Έχει έκταση 6.097 τετραγωνικά  χιλιόμετρα και  πληθυσμό 1.464.000 (2010), ενώ τώρα εκτιμάται ότι είναι πάνω από 2,5 εκατομμύρια. Η Ιντλίμπ δεν ελέγχεται από μία και μόνη  ισλαμιστική  οργάνωση , αλλά από πολλές οργανώσεις και ομάδες, περίπου 40-45, σύμφωνα με τον Ρώσο διαπραγματευτή για την Συρία Βασίλι Νεμπένζια , που σε αρκετές περιπτώσεις είναι σε διαμάχη και αντιπαράθεση μεταξύ τους. Σύμφωνα με τον Νεμπένζια,  ο αριθμός των τζιχαντιστών ανέρχεται σε πάνω από 50.000, αν και  πολλοί τον ανεβάζουν μέχρι και 70.000. Η ισχυρότερη δύναμη στην Ιντλίμπ είναι η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ (HTS), μια συμμαχία τζιχαντιστών που συνδέεται άμεσα  με την αλ Κάιντα και έχει χαρακτηριστεί από τα Ηνωμένα Έθνη, ως τρομοκρατική. Δεύτερη ισχυρότερη δύναμη θεωρείται το «Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο», που υποστηρίζουν οι Τούρκοι και αποτελείται από διάφορες ισλαμιστικές-τζιχαντιστικές ομάδες.   Θεωρείται σκληρή οργάνωση  και  περιλαμβάνει σκληροπυρηνικούς τζιχαντιστές της οργάνωσης Αχράρ αλ Σαμ και των Ταξιαρχιών Νουρ αλ Ντιν Αλ Ζίνκι, καθώς και μαχητές που υπάγονται στον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό». 
          Η σημασία της  περιοχής,  είναι πολύ μεγάλη, καθόσον έχει σύνορα με την Τουρκία, ενώ από αυτήν διέρχονται μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι, που οδηγούν από το Χαλέπι στη Χάμα και τη Δαμασκό και δυτικά προς τη Λαττάκεια. Εάν η Ιντλίμπ απελευθερωθεί από τον Συριακό Αραβικό Στρατό, ο πόλεμος τελειώνει οριστικά και αμετάβλητα, με συντριπτική ήττα των τζιχαντιστών και του Ισλαμικού Κράτους και μεγάλους νικητές, την Συρία, που ανακτά το έδαφός της, προσωπικά τον πρόεδρο Άσαντ, που πέτυχε αυτό που φάνταζε αδύνατον πριν μερικά χρόνια και την Ρωσία και το Ιράν με μια μεγαλειώδη προβολή ισχύος των στην περιοχή

Εξετάζοντας τις  τακτικές κινήσεις του Πούτιν. Τι αποβλέπει με την Συμφωνία.
Εξετάζοντας την συμφωνία αυτή, από αυτά που ανακοινώθηκαν, καθόσον  πολλά σημεία της είναι μυστικά, θα προσπαθήσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις και τακτικές του καλού γεωστρατηγικού παίκτη Βλαδίμηρου Πούτιν, προέδρου της Ρωσίας. Τι πέτυχε με την συμφωνία αυτή.
Κατ΄αρχήν αφόπλισε επικοινωνιακά Αμερική και Δύση που τον περίμεναν στην γωνία και απειλούσαν στρατιωτική παρέμβαση, καθόσον θεωρούσαν βέβαιο ότι ο Συριακός Αραβικός στρατός θα έκανε χρήση Χημικών όπλων, κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων. Και όπως δήλωσε η εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ  πρέσβης  κ. Χάλεϊ  «αν πέσουν χημικά στην Ιντλίμπ, εμείς ξέρουμε ποιοι θα τα ρίξουν», εννοώντας τον Συριακό στρατό!! Τόση απροκάλυπτη σιγουριά για τον μελλοντικό  ένοχο, που προαναγγέλλεται!!Προφανώς η κυρία πρέσβης διαθέτει κληρονομικό χάρισμα και προβλέπει τα μελλούμενα. Μάλιστα το Υπουργείο  Άμυνας της  Ρωσίας εξέδωσε ανακοίνωση ότι   σχεδιάζεται προβοκάτσια από τώρα, οι σκηνές ήδη κινηματογραφούνται στο Ζισρ αλ Σουγκούρ(!!!!) του Ιντλίμπ, από την ύποπτη και γνωστή για τα ψεύτικα βίντεο ΜΚΟ, που λέγεται «Λευκά Κράνη» και συνεργάζεται στενά με τους τζιχαντιστές. Η δε  Συρία, διαβεβαιώνει συνεχώς ότι έχει παραδώσει όλο το χημικό της οπλοστάσιο στην διεθνή κοινότητα εδώ και τέσσερα χρόνια και δεν διαθέτει Χημικά Όπλα πλέον, αλλά ποιος την ακούει. Όσο για το λογικό ερώτημα (Qui Bono=ποιος ωφελείται) και  γιατί να ρίξει χημικά ο Συριακός στρατός  σε νικηφόρες επιχειρήσεις, ουδείς μπαίνει στον κόπο να απαντήσει. Γιατί ο πόλεμος στην Συρία δεν έχει λογική, αλλά μόνο συμφέροντα.
Καθησύχασε τις ανησυχίες του ΟΗΕ για επικείμενη ανθρωπιστική κρίση, λόγω των επιχειρήσεων στην Ιντλίμπ. Έτσι ούτε θανάτους αμάχων θα έχουμε, ούτε κύματα προσφύγων θα υπάρξουν.
Καθησύχασε και την «τρομοκρατημένη» Ευρώπη, μια διαιρεμένη πολιτικά και πολιτιστικά Ευρώπη, μια Ευρώπη χωρίς ενιαία πολιτική σε πολλά θέματα και ιδιαίτερα στο προσφυγικό  ζήτημα, όπου οι διαφωνίες είναι θα λέγαμε διασπαστικές. Όχι δεν θα υπάρξει νέο κύμα προσφύγων και νέο κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων από τους τζιχαντιστές που θα διαφύγουν από  την Ιντλίμπ και θα διεισδύσουν στην Ευρώπη και θα αναζητήσουν εκδίκηση.
Βοήθησε την συμμαχική Τουρκία και τον πρόεδρο της Ερντογάν, από την δύσκολη θέση που βρέθηκαν. Εξάλλου γεωστρατηγική επιδίωξη της Ρωσίας είναι η ο διεμβολισμός της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ μέσω Τουρκίας και ει δυνατόν την διάσπασή του εκεί. Από την άλλη η  Τουρκία του Σουλτάνου Ερντογάν ονειρεύεται νεοοθωμανικά μεγαλεία και οράματα με οδηγούς την υλοποίηση της υπόσχεσης του ιδρυτή της, Μουσταφά Κεμάλ, τον «Εθνικό Όρκο» ( Misak-ı Milli), καθώς  και την μεγαλόπνοη ιδέα για το πολιτικό Ισλάμ, την   Εθνική Θέαση ( Milli Gorus) του Ερμπακάν ,  μέντορα του Ερντογάν στα αρχικά του πολιτικά βήματα. Η Τουρκία έχει καταλάβει στην Βόρεια Συρία την περιοχή Γιαραμπλούς-Αλ Μπαμπ, το Κουρδικό καντόνι του Αφρίν και ελέγχει απόλυτα την επαρχία της Ιντλίμπ, με 12 βαριά παρατηρητήρια-Φυλάκια  και 7.000 στρατιώτες και πράκτορες. Αν χαθεί η Ιντλίμπ, δηλαδή στην ουσία να απελευθερωθεί από τους τζιχαντιστές, χάνεται και η πολιτική της Τουρκίας, καθόσον είναι αδύνατον να κρατήσει τις δύο περιοχές που έχει καταλάβει και φυσικά χάνει ολοκληρωτικά το παιχνίδι στην Συρία  και θα υποστεί νέες ήττες και επικίνδυνες εξελίξεις με το Κουρδικό ζήτημα. Τώρα βέβαια τι πήρε ο Πούτιν για την βοήθεια του αυτή, δεν είναι ακόμη γνωστό, αλλά  θα το δούμε στο άμεσο μέλλον.
Αφόπλισε σε μεγάλο βαθμό ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις αφού όλα τα μεγάλα όπλα θα πρέπει να παραδοθούν και να έχουν μόνο ελαφρά όπλα. Μάλιστα ανέθεσε το έργο αυτό στην Τουρκία, σύμμαχο, αρωγό  και υποστηρικτή πολλών τζιχαντιστικών οργανώσεων, δημιουργώντας προβλήματα στην ίδια την Τουρκία, αφού πολλές οργανώσεις απειλούν τώρα την Τουρκία. Σατανικά υπονομεύει την τουρκική επιρροή και ενδεχομένως να προκαλέσει πράξεις αντεκδίκησης, μειώνοντας την επιρροή της Τουρκίας μελλοντικά.
Δημιουργείται μια Ζώνη Ασφαλείας 15-20 ΚΜ, όπου πλέον δεν θα έχουν πρόσβαση οι ισλαμιστικές οργανώσεις,  θα υπάρχει ασφάλεια για τους πολίτες της Ιντλίμπ, θα ελέγχεται από την κυβέρνηση της Συρίας και θα ασφαλίζεται από Ρώσους και Τούρκους στρατιώτες.
Εξασφαλίζει την απρόσκοπτη και ασφαλή διακίνηση στους δύο μεγάλους αυτοκινητόδρομους που συνδέουν τις μεγάλες δυτικές πόλεις της Συρίας, όπως το Χαλέπι, η Λατάκεια , η Χάμα και η Δαμασκός, κάτι που είναι εξαιρετικά χρήσιμο και λειτουργικό για την ομαλή λειτουργία, την διακίνηση αγαθών και ανθρώπων με ασφάλεια, σε ένα κράτος που μετά από επτάμισυ χρόνια πολέμου, προσπαθεί να ομαλοποιηθεί.
Τέλος έχει θέσει τις τζιχαντιστικές οργανώσεις σε συγκεκριμένες περιοχές, άρα θα είναι ελεγχόμενες σε μεγάλο βαθμό, οπότε θα μπορούν να αντιμετωπισθούν, όποτε χρειαστεί.
Ερωτηματικά-Εκτιμήσεις.
Η συμφωνία είναι πολύ καλή για την Ρωσία του Πούτιν, αλλά δεν μας εγγυάται ότι θα εφαρμοστεί πλήρως και με απόλυτη ακρίβεια και στο διηνεκές. Υπάρχουν θέματα που θα πρέπει να επιλυθούν και η Τουρκία θα αναλάβει να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. Τούρκοι αναλυτές και δημοσιογράφοι εκφράζουν σοβαρές επιφυλάξεις για την υλοποίησή της τουλάχιστον από πλευράς Τουρκίας, αφού είναι τόσο βαθιά χωμένη στον βούρκο του ισλαμικού εξτρεμισμού, με την στήριξή της σε τζιχαντιστικές οργανώσεις.
Έτσι οι προβληματισμοί για την Τουρκία ιδιαιτέρως, έχουν μορφή ερωτημάτων, όπως τα θέτουν Τούρκοι αναλυτές:
·        Πως θα ξεχωρίσεις και θα χωρίσεις  «μετριοπαθείς» και «ριζοσπάστες»; Τι θα κάνεις τους ακραίους και που θα τους πας; Στην περιοχή της Γιαραμπλούς ή μέσα στην Τουρκία;
·         Είναι σίγουρο ότι οι εξτρεμιστικές οργανώσεις, όπως η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ  θα πεισθούν να παραδώσουν τα όπλα και να μεταφερθούν αλλού;
·        Υπάρχουν εγγυήσεις ότι οι οργανώσεις δεν θα επιτεθούν κατά της Συρίας; Τότε τι κάνει η Τουρκία; Επιτίθεται κατά αυτών, μαζί με Ρωσία και Συρία; Και αν η Ρωσία και η Συρία επιτεθούν πρώτοι κατά των οργανώσεων αυτών, τότε η Τουρκία τι κάνει; Προφανώς θα βρεθεί στο κέντρο της κόλασης σε ένα περιπεπλεγμένο Οι ριζοσπάστες είναι τόσο «ηλίθιοι», να βλέπουν όλους αυτούς τους κινδύνους και να παραδώσουν τα όπλα τους;
·        Τα κοινά περίπολα Ρώσων και Τούρκων στην Ζώνη Ασφαλείας, εκτιμούν οι Τούρκοι αναλυτές, θυμίζουν την παγίδα που έπεσε η Τουρκία, με τα κοινά περίπολα με τους Αμερικανούς στην περίπτωση της Μένπετζ (Ιεράπολης), για να μην επιτεθεί η Τουρκία στους Κούρδους της Συρίας PKK/YPG.
Όπως γίνεται αντιληπτό η συμφωνία είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του τακτικιστή κ. Πούτιν και η  Τουρκία, βυθιζόμενη συνεχώς στο βούρκο του πολέμου της Συρίας, την άρπαξε σαν σανίδα σωτηρίας, που μπορεί όμως να αποδειχθεί επιζήμια μελλοντικά. Και μπορεί η Συριακή κυβέρνηση να φαίνεται ότι την στηρίζει, από την άλλη να αναφέρει με σαφήνεια, ότι η Ιντλίμπ ανήκει στην Συρία και ότι είναι χρέος και καθήκον της να την απελευθερώσει. Και η συμφωνία είναι για σήμερα και τίποτα δεν μας εγγυάται το αύριο  και τις επερχόμενες εξελίξεις. Το σίγουρο είναι ότι ο μεγάλος κερδισμένος και από αυτή την εξέλιξη είναι η Ρωσία και προσωπικά ο Πούτιν, που παίζει ένα διαρκές  σκάκι και συνεχώς κάνει κινήσεις ματ σε φίλους,  σε συμμάχους, αλλά και στους εχθρούς του.

*Ο Ιωάννης Αθαν. Μπαλτζώης είναι Αντγος (ε.α.), Γεωπολιτικός Αναλυτής , με Μεταπτυχιακό (M.Sc.) στην Γεωπολιτική Ανάλυση –Γεωστρατηγική Σύνθεση του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά του Σαββάτου 29 Σεπτ. 2018, στις σελίδες 48-49,  με τίτλο "Κέρδη για Πούτιν, Αγκάθια για Ερντογάν. Αποκρυπτογράφηση της Συμφωνίας της Ιντλίμπ".

Στη χώρα του ράβε ξήλωνε… Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ


Τα μεγάλα θέματα που απασχολούν μια κοινωνία, οφείλουν να ενώνουν και όχι να χωρίζουν. Οι πολιτικές δυνάμεις έχουν υποχρέωση να επιδιώκουν ευρύτερες συναινέσεις για την διαχείριση των λεγόμενων εθνικών θεμάτων, καθώς και εκείνων που αφορούν την ασφάλεια της χώρας.
Στην πατρίδα μας δυστυχώς και ειδικότερα στις μέρες μας, βλέπουμε να γίνονται μονομερείς ενέργειες, που υψώνουν τεράστια τείχη διαχωριστικών γραμμών. Και ένα από αυτά και ιδιαίτερα σημαντικό αφορά το θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών.
Η κυβέρνηση αντί να δημιουργήσει ένα ενιαίο εθνικό μέτωπο με τις βασικές πολιτικές δυνάμεις, φρόντισε να το κάνει όπλο προκειμένου να παίξει μικροπολιτικά παιχνίδια.
Γεγονός πρωτόγνωρο για την μέχρι τώρα πολιτική των συναινέσεων, που ακολουθούσαν οι βασικοί πολιτικοί σχηματισμοί, από την μεταπολίτευση, μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια.
Το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί τον κύριο κορμό της κυβέρνησης, προχώρησε σε μια συμφωνία χωρίς να ακούσει τις απόψεις των άλλων κομμάτων.
Χωρίς να προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα ενιαίο μέτωπο στην διαχείριση του θέματος. Ούτε καν τον κυβερνητικό του εταίρο δεν κατάφερε να πείσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με την μονοδιάστατη πολιτική που ακολούθησε.  
Δημιούργησε ένα διχαστικό κλίμα άνευ λόγου και αιτίας, με μοναδικό σκοπό να εξυπηρετήσει μικροκομματικά και μόνο συμφέροντα.
Στο κρίσιμο θέμα της ασφάλειας της χώρας, αντί να προχωρήσει στη δημιουργία ενός Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας κατά το πρότυπο άλλων χωρών μικρό και ευέλικτο, επιχείρησε να φτιάξει ένα ακόμη γραφειοκρατικό σύστημα με γραμματείς και φαρισαίους για να βολέψει «ημετέρους».
Αποτέλεσμα και σε αυτό το μείζον θέμα να μην υπάρξει κανενός είδους συναίνεση.
Πέρα από αυτά τα κρίσιμα θέματα σε και σε άλλες περιπτώσεις  όπως το εκλογικό σύστημα, τόσο για τις βουλευτικές όσο και για τια αυτοδιοικητικές εκλογές η κυβέρνηση προχώρησε μονομερώς.
Καθιέρωσε  την απλή αναλογική γνωρίζοντας ότι αυτό το σύστημα θα κάνει ιδιαίτερα δύσκολο, αν όχι αδύνατο, τον σχηματισμό τόσο βιώσιμης κυβέρνησης  όσο και αποτελεσματικής  Διοίκησης των οργάνων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Η σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση, που δημοσκοπικά εμφανίζεται να προηγείται , δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι όταν έρθει στην εξουσία θα αλλάξει τους νόμους, που καθιέρωσαν την απλή αναλογική και δεν θα επικυρώσει , αν δεν το κάνει το σημερινό κυβερνητικό σχήμα, τη συμφωνία των Πρεσπών.
Ο Α. Τσίπρας από την πλευρά του στη Νέα Υόρκη που βρέθηκε τις προηγούμενες ημέρες, διαλαλούσε την επιτυχία της Συμφωνίας των Πρεσπών, αγνοώντας το γεγονός ότι δύο στους τρεις Έλληνες έχουν αντίθετη άποψη.
Όμως στη Ν.Υ. σε διάφορους χώρους, μίλησε και για τα επιτεύγματά του στο μεταναστευτικό, κάποιοι μάλιστα του έδωσαν και ένα βραβείο γι’ αυτό, την ώρα που έχουν εισρεύσει στην χώρα μας 1,6 δις και η Μόρια αποδεικνύει ότι στα έργα η κυβέρνηση έχει πλήρως αποτύχει.
Όμως το  ράβε ξήλωνε των νομοθετημάτων της παρούσας κυβέρνησης δεν σταματάει στις Πρέσπες και στα εκλογικά συστήματα.
Η Ν.Δ. έχει επίσης δηλώσει ότι την επομένη των εκλογών, θα ξηλώσει τον λεγόμενο νόμο Παρασκευόπουλου, που έχει αποφυλακίσει πάνω από 10.000 βαρυποινίτες και τέλος το νομικό παράθυρο που δίνει άδειες σε καταδικασμένους σε πολλές φορές ισόβια.
Στην παιδεία στην οποία θα έπρεπε να ενσκήψουν με ιδιαίτερη προσοχή όλα τα κόμματα, βλέπουμε να συνεχίζονται οι πειραματισμοί με αλλαγές επί αλλαγών, που κάθε υπουργός ακόμη και της ίδιας κυβέρνησης κάνει, με αποτέλεσμα τα πράγματα να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Κι εδώ προβλέπονται νέες αλλαγές από την επόμενη κυβέρνηση.
Στο θέμα της οικονομίας, η πολυδιαφημισμένη έξοδος από τα μνημόνια, πρόσθεσε νέους πονοκεφάλους μια και η αναμενόμενη έξοδος στις  αγορές  δεν είναι διόλου εύκολη υπόθεση με το επιτόκιο του δεκαετούς να τρέχει με 4,2%.
Η ασφάλεια των ετοίμων είναι βραχυπρόθεσμη και όταν εξαντληθούν, οι αγορές θα μας περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες και τσουχτερά επιτόκια. Τα όσα είπε ο Α. Τσίπρας στη Ν.Υ. οι διάφοροι οίκοι αξιολόγησης τα άκουσαν βερεσέ, μια και αρνήθηκαν να αναβαθμίσουν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας.
Τα υπερπλεονάσματα που παρουσιάζουν και διαφημίζουν, είναι αποτέλεσμα της παρακράτησης χρημάτων που έπρεπε να έχουν ήδη δοθεί   στους προμηθευτές του Δημοσίου, στις καθυστερήσεις απονομής συντάξεων και στη δραματική μείωση των δημοσίων επενδύσεων.
Τέλος η ηλεκτρονική διακυβέρνηση , που για χάρη της ο Α. Τσίπρας έφτιαξε ένα ολόκληρο υπουργείο, υποτίθεται ότι μειώνει τις ανάγκες σε προσωπικό στο Δημόσιο.
Παρ όλα αυτά η κυβέρνηση πανηγυρίσει, που θα προσλαμβάνει ένα για κάθε έναν που αποχωρεί. Αν προσθέσουμε και τους πάσης φύσεως συμβασιούχους και μετακλητούς θα καταλάβουμε πολύ εύκολα που πάνε τα λεφτά μας από την υπερφορολόγηση.  
Τι σημασία έχουν όλα αυτά για τον υπουργό ψηφιακής πολιτικής, που απέδρασε με το Gulfstream στη  Ν.Υ. μετά του Α. Τσίπρα για μία εβδομάδα. Ίσως ήθελε να δει και να μελετήσει τις ψηφιακές διαφημίσεις στην Times square.
Η χώρα είναι διχασμένη, Το ράβε ξήλωνε οδηγεί σε νέα αδιέξοδα. Αν δεν υπάρξει ένα συναινετικό κλίμα κι αν οι μικροκομματικοί χειρισμοί κινούν τα νήματα της πολιτικής,  άσπρη μέρα δεν πρόκειται να δούμε.
Ούτε επενδύσεις θα έρθουν, μια και βλέπουν τα ανυπέρβλητα εμπόδια που ορθώνονται στο Ελληνικό, ούτε ανάπτυξη που θα ανοίξει δουλειές και θα απορροφήσει τους ανέργους.
Αν το πάθος για την εξουσία παραμείνει αυτοσκοπός θα ζούμε με καθημερινές αυταπάτες … με ότι αυτό σημαίνει…

«Τον έστειλαν στο θάνατο»: Δραματική αποκάλυψη από τον αδερφό του Χριστόδουλου – Επιβεβαιώνεται το δημοσίευμα για εμπλοκή ξένου δακτύλου


Δημοσίευση: 29 Σεπτεμβρίου 2018, 11:07 πμ | Ανανέωση: Σεπτέμβριος 29, 2018 στις 11:31 πμ
«Τον αδερφό μου τον έστειλαν στον θάνατο… Δεν άφησε καμιά περιουσία. Είναι ψέματα όλα. Με ένα ράσο μπήκε στην Εκκλησία, με ένα ράσο έφυγε… Ο Χριστόδουλος ήταν η ασπίδα της Ελλάδας και αυτή είναι η μόνη αλήθεια…», λέει ο δακρυσμένος ο 92χρονος αδερφός του μακαριστού Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου, Γιάννης Παρασκευαϊδης.
Καθισμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, με πολλαπλά προβλήματα υγείας, σε μια από τις σπανιότατες συνεντεύξεις του, ανοίγει την καρδιά του στη «Δημοκρατία» και στον Νίκο Νικόλιζα και μιλάει για όλα. Για αλήθειες και ψέματα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας μετά το φευγιό του ανθρώπου που έμελλε να αλλάξει άρδην την Εκκλησία της Ελλάδος.
Επιβεβαιώνει το πρόσφατο δημοσίευμα για εμπλοκή μυστικών υπηρεσιών στην ασθένεια του Χριστόδουλου.
Τίποτα δεν έγινε τυχαία στην περίπτωση του Μακαριστού Χριστόδουλου. Κάποιοι ήθελαν να τον βγάλουν από την μέση, καθώς ο λόγος του και η παρουσία του ενοχλούσαν.
Αν ζούσε όλα αυτά τα χρόνια, ίσως η κατάσταση να ήταν διαφορετική. Ο Μακαριστός ήταν αγαπητός στους Έλληνες, επηρέαζε την κοινή γνώμη και ενοχλούσε το κατεστημένο.
Ο Χριστόδουλος ήταν ανεξέλεγκτος, δεν έμπαινε σε καλούπια». Με αυτή τη φράση ο επικοινωνιολόγος Σωτήρης Τζούμας, ένας από τους πιο στενούς και πιστούς συνεργάτες του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, σχολιάζει στη «δημοκρατία» το αποκαλυπτικό τηλεγράφημα του Οκτωβρίου του 2007 της αμερικανικής πρεσβείας για την ασθένεια του Χριστόδουλου και το Μακεδονικό.
«Αυτά που συμβαίνουν σήμερα με τα WikiLeaks» σημειώνει ο Σωτήρης Τζούμας, «τα έλεγα πριν από μια δεκαετία, ότι ο Χριστόδουλος ήταν στόχος των μεγάλων δυνάμεων και των ισχυρών, και δεν τον ήθελαν. Ιδού, λοιπόν! σήμερα επιβεβαιωνόμαστε επισήμως». «Ο Χριστόδουλος», λέει ο κ. Τζούμας, «από την αρχή είχε δείξει ότι δεν πρέπει να είμαστε ενδοτικοί στο θέμα της Μακεδονίας, διότι, αν αφήσουμε το όνομα, τότε είναι η αρχή του τέλους αυτής της κατάστασης. Είναι σαν να αρχίσουμε να δίνουμε κομμάτι της Ελλάδας μόνο και μόνο με την παραχώρηση του ονόματος».
Το τελευταίο διάστημα επανήλθε το καυτό θέμα με την αποκάλυψη των Wikileaks σε σχέση με τον Χριστόδουλου.
Έξω φρενών ήταν οι Αμερικάνοι με την ανένδοτη στάση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου στο Σκοπιανό, όπως προκύπτει από απόρρητα τηλεγραφήματα της Αμερικανικής Πρεσβείας που έχει δημοσιοποιήσει το Wikileaks!
Ο κυρ Γιάννης (Παρασκευαΐδης), όπως τον φωνάζουν στο ίδρυμα «Αγάπης Μέλαθρον ο Άγιος Χαράλαμπος» στο Αίγιο, ήταν ο μονάκριβος αδελφός του Χριστόδουλου και κατά 13 χρόνια μεγαλύτερος του. Όταν ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έφυγε από τη ζωή, ο αδελφός του δεν είχε κανέναν στον κόσμο και ήταν ήδη 82 ετών. Έτσι τον πήρε υπό την προστασία του ο επιστήθιος φίλος του Χριστόδουλου, ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος.
Αν και τα κινητικά του προβλήματα τον έχουν αναγκάσει να μένει καθηλωμένος εδώ και μήνες στο αναπηρικό καροτσάκι, έχοντας ως φύλακα άγγελό του την κυρία Ιωάννα, δεν παραπονιέται, παρά μόνο προσμονάει πότε θα… συναντήσει τον αδελφό του.

Περισσότερα αρχικη


«Είμαι σίγουρος ότι με τον αδελφό μου θα ξανασμίξουμε. Δεν ξεχνιέται αυτός ο άνθρωπος. Ξυπνάω και κοιμάμαι με τη σκέψη του» λέει και με λυγμούς ξεσπά σε κλάματα. Πολλές φορές σταματήσαμε τη συνέντευξη σκουπίζοντας τα μάτια του.
Τα γερασμένα χέρια του κρατούν μια μικρή φωτογραφία του Χριστόδουλου. «Μόνο αυτό έχω από τον αδελφό μου. Τίποτε άλλο. Το έχω για παρηγοριά» σημειώνει με παράπονο. «Ποιος δεν τον έχει μνημονεύσει όλα αυτά τα χρόνια και ποιος δεν έχει πει, πού ‘σαι, Χριστόδουλε; Αλλά έτσι είναι η ζωή. Ο Χριστόδουλος δεν έμεινε μόνο για τους λόγους του και επειδή ήξερε να μιλάει ωραία. Άγγιξε τις καρδιές εκατομμυρίων Ελλήνων γιατί ήταν καλός άνθρωπος, καλός χριστιανός» μονολογεί και κοιτάζει αλλού προκειμένου να κρύψει το γοερό κλάμα του.
Η εξιστόρηση του Γιάννη Παρασκευαΐδη αρχίζει από τα παιδικά χρόνια του στην Ξάνθη. «Μεγαλώσαμε μέσα στη φτώχεια και τη δυστυχία. Η οικογένειά μας έζησε δύο προσφυγιές: μία από τη Μικρασιατική Καταστροφή και μία από τους Βούλγαρους» λέει, θυμίζοντάς μας όλα όσα βίωσαν ώσπου να ορθοποδήσουν ως οικογένεια. Ο κυρ Γιάννης γεννήθηκε στην οικογένεια Παρασκευαΐδη το 1926 στην Αδριανούπολη.
«Εκεί είχαμε ένα πολύ μικρό σπιτάκι. Ολοι σε ένα δωμάτιο. Ομορφο. Με κήπο. Με τον αδελφό μου είχαμε 13 χρόνια διαφορά. Η μητέρα μου έκανε πολλές προσπάθειες για να κρατήσει άλλο παιδί. Οταν έμεινε έγκυος στον Χριστόδουλο, αποφάσισε να κατέβουμε όλοι μαζί στην Αθήνα. Και τελικά γεννήθηκε ο Χριστόδουλος το 1939 στο Μαιευτήριο Έλενα».
«Του έδινε η μάνα μας χρήματα και εκείνος τα μοίραζε σε φτωχά παιδιά»
Από μικρό παιδί ο Χριστόδουλος (όπως λέει ο 92χρονος αδελφός του) ήταν κοντά στην Εκκλησία, κοντά στους φτωχούς.
«Ο αδελφός μου ανέκαθεν είχε υπόψη του να γίνει δεσπότης. Έλεγε στους γονείς μας: Εγώ θα γίνω δεσπότης. Και η μάνα μας του έλεγε: Μα, παιδί μου, δεν υπάρχει σχολή που να βγαίνεις δεσπότης. Και εκείνος της απαντούσε: Όχι, εγώ θα γίνω δεσπότης»εξιστορεί ο Γιάννης Παρασκευαΐδης.
Και πράγματι, ο μακαριστός Χριστόδουλος κατάφερε το ακατόρθωτο: να μπει στη Λεόντειο Σχολή και να αριστεύσει, ενώ παράλληλα ανέβηκε όλα τα σκαλοπάτια της ιεροσύνης μέχρι να ψηφιστεί Αρχιεπίσκοπος και να γράψει το όνομά του στην Ιστορία με χρυσά γράμματα.
Οταν του επισημαίνουμε ότι είχε πολλούς εχθρούς, τονίζει με νόημα: «Πολλούς. Και μέσα από την Εκκλησία και εκτός αυτής. Δυστυχώς. Και εκείνος το μόνο που ήθελε ήταν απλά η Ελλάδα να μείνει αλώβητη». Στο ερώτημα αν έβλεπε τον εαυτό του εθνάρχη, μας σταματά: «Η πολιτική στην Ελλάδα θα ήθελε να έχει έναν Χριστόδουλο, αλλά δεν θα βρει. Ο αδελφός μου ήταν ασπίδα για την Ελλάδα. Εκανε ό,τι μπορούσε για το Μακεδονικό. Μέχρι εκεί που μπορούσε. Όταν αρχηγός της Εκκλησίας. Δεν ήταν πολιτικός».
«Με τον αδελφό μου μιλούσαμε όταν βρισκόταν στο Μαϊάμι. Ακουγόταν ήρεμος, όπως πάντα. Δεν είχε άγχος και μου έλεγε ότι πρέπει να υπομένουμε σε αυτή τη ζωή. Δεν φοβόταν τον θάνατο, όπως μου έλεγε. Έτσι και έδειχνε στα μάτια όλων μας. Ίσως δεν ήθελε να με πικράνει» θυμάται ο Γιάννης Παρασκευαΐδης.
«Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της επέμβασης ευρέθησαν νεοπλασίες εκ μεταστάσεως στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Ως εκ τούτου, η μεταμόσχευση κρίνεται απαγορευτική» αναφέρεται στο δελτίο Τύπου που εκδίδεται από την Αρχιεπισκοπή.
«Οταν τον άνοιξε ο καθηγητής, ο Ανδρέας Τζάκης, διαπίστωσε ότι ήταν γεμάτος καρκίνο. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, με αποτέλεσμα να τον ξανακλείσει. Από εκεί και πέρα, όλοι προσευχόμασταν στον Θεό για εκείνον» λέει με μεγάλη πικρία ο κυρ Γιάννης για το πόσο σύντομα έφυγε από κοντά του το στήριγμά του.
Στις 26 Οκτωβρίου ο Χριστόδουλος επιστρέφει στην «Ιθάκη» του, όπως έλεγε την Ελλάδα. Χαμογελαστός και συγκινημένος κατεβαίνει κατακίτρινος τις σκάλες του αεροπλάνου. Μέσα από τις τηλεοπτικές κάμερες ευχαριστεί όλους όσοι είναι στο αεροδρόμιο και τον περιμένουν και όλους όσοι τον έχουν περιβάλει με την αγάπη τους αυτό το διάστημα. Λίγες ημέρες αργότερα αρχίζει τη θεραπευτική αγωγή που έχουν από κοινού αποφασίσει οι Ελληνες γιατροί με τον δρα Τζάκη.
Οι εξελίξεις από εκεί και πέρα είναι καταιγιστικές.
Τα πρώτα έντονα σημάδια κατάπτωσης εμφανίστηκαν λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Οι θεράποντες ιατροί υποδεικνύουν να μειωθούν οι επισκέψεις. Οι πόνοι του είναι αφόρητοι. Η χορήγηση παυσιπόνων μπαίνει σε ημερήσια διάταξη, με σκοπό να απαλύνει τις ελάχιστες μέρες που του απέμεναν στη ζωή.
Στο τελευταίο ιατρικό ανακοινωθέν που εξεδόθη στις 14 Ιανουαρίου οι θεράποντες ιατροί αναφέρονται στην «περαιτέρω επιδείνωση» της υγείας του και ανακοινώνουν την αναστολή της χημειοθεραπείας. Έπειτα από οκτώ μήνες η ασθένεια έδωσε ένα δυνατό χτύπημα στον Αρχιεπίσκοπο φέρνοντάς τον στο τέλος της διαδρομής του στις 28 Ιανουαρίου 2008…
«Δεν τους άντεξε…»
Πριν από μερικές ημέρες ακόμα ένα δημοσίευμα για το πώς έφυγε ο μακαριστός Χριστόδουλος από τη ζωή προκάλεσε αίσθηση. Σε ερώτηση για το αν πιστεύει ότι τον «έφαγαν», όπως ακούγεται όλα αυτά τα χρόνια, η αντίδραση του αδερφού είναι ξεκάθαρη. «Τον αδελφό μου τον έστειλαν (κλαίει). Και τον έστειλαν στον θάνατο με όσα έλεγαν, με όσα έγραφαν. Δεν άντεξε να ακούει όσα του καταμαρτυρούσαν».

 https://www.pentapostagma.gr/2018/09/%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1.html

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018

Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΔΟΞΑΤΟΥ!! 29 Σεπτεμβριου 1941


ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΔΟΞΑΤΟΥ!! 29 Σεπτεμβριου 1941

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1941, στη βουλγαροκρατούμενη περιοχή της Δράμας πραγματοποιήθηκε η πρώτη στην Ελλάδα και δεύτερη στην Ευρώπη μετά τη Γιουγκοσλαβία, ένοπλη ανταρτική εξέγερση.
Οι αντάρτες και οι ένοπλες ομάδες τοπικών οργανώσεων χτύπησαν συνολικά σε είκοσι δύο χωριά της περιοχής και στην πόλη της Δράμας, μην αντέχοντας να βλέπουν τους ίδιους αδίσταχτους κατακτητές να σφετερίζονται για τρίτη φορά τη γη και τις περιουσίες τους.
Τελικά νεότερες έρευνες δείχνουν ότι η εξέγερση της Δράμας ήταν μια απεγνωσμένη και ηρωική πράξη αντίστασης και όχι βουλγαρική προβοκάτσια, παρά το γεγονός ότι η ανάμνησή της πνίγηκε αμέσως σε μια θάλασσα τύψεων και οργής εξαιτίας των τραγικών συνεπειών της. Στόχος των ανταρτικών επιθέσεων ήταν κυρίως αστυνομικοί, δήμαρχοι, κοινοτάρχες, αγροφύλακες και άλλοι φορείς της κρατικής βουλγαρικής εξουσίας, καθώς και συνεργάτες των Βουλγάρων.
Σύμφωνα με επισταμένη έρευνα κατά τις επιθέσεις των ανταρτών εκτελέστηκαν τριάντα πέντε (35) Βούλγαροι και δώδεκα (12) συνεργάτες τους.Τα βουλγαρικά αντίποινα υπήρξαν άμεσα και σκληρά και επεκτάθηκαν πολύ πιο πέρα από το χώρο εκδήλωσης των ανταρτικών επιθέσεων.
Συνολικά σε πενήντα οικισμούς του νομού Δράμας, σε τριάντα έξι οικισμούς του νομού Σερρών και σε δεκαπέντε οικισμούς του νομού Καβάλας εκτελέστηκαν περισσότεροι από δύο χιλιάδες εκατόν σαράντα (2.140) αθώοι Έλληνες κάτοικοι της περιοχής.
Από αυτούς οι χίλιοι εξακόσιοι δέκα τέσσερις (1.614) ήταν από το νομό Δράμας, οι τετρακόσιοι δεκαέξι (416) από το νομό Σερρών και οι εκατόν δέκα (110) από το νομό Καβάλας. Ιδιαίτερα δοκιμάστηκε η μαρτυρική πόλη της Δράμας, αν και μέσα στην πόλη οι ανταρτικές επιτυχίες ήταν ελάχιστες.



Κατά τη νύχτα της εξέγερσης ο κατοχικός στρατιωτικός διοικητής συνταγματάρχης Μιχαήλοφ, που είχε ειδοποιηθεί στο μεταξύ για τις κινήσεις των ανταρτών στο Δοξάτο, είχε δώσει εντολή να πυροβολείται στο ψαχνό όποιος κυκλοφορούσε στους δρόμους, ενώ από τα ξημερώματα άρχισαν οι μαζικές συλλήψεις.Το πρωί της 29ης Σεπτεμβρίου 1941 γέμισαν τα στρατόπεδα και οι βουλγαρικοί αστυνομικοί σταθμοί από πολίτες που δεν είχαν καμιά απολύτως ανάμιξη στα γεγονότα.
Ο αριθμός των συλληφθέντων ξεπέρασε τους χίλιους. Την ίδια μέρα άρχισαν οι ομαδικές εκτελέσεις. Χωρίς να προηγηθεί δίκη και καταδικαστική ετυμηγορία, εκατοντάδες Δραμινοί και κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής που ήρθαν την Κυριακή στην πόλη για το παζάρι, που τότε γινόταν κάθε Δευτέρα, θανατώθηκαν σε διάφορα σημεία της πόλης.
Σύμφωνα με τις πρόσφατες έρευνες ο συνολικός αριθμός των θυμάτων που προκάλεσαν τα άμεσα βουλγαρικά αντίποινα –μόνο μέσα στην πόλη της Δράμας– ήταν τουλάχιστον πεντακόσιες εξήντα δύο (562) ψυχές. Ο αριθμός αυτός ίσως να μην είναι τόσο εντυπωσιακός όσο φαίνονται μερικά άλλα εξωπραγματικά νούμερα που παγιώθηκαν έκτοτε στη συλλογική μνήμη κυρίως στη Δράμα και στο Δοξάτο.
Το Δοξάτο τιμήθηκε: το 1945 με Βασιλικό Διάταγμα, το 1985 με το Χρυσό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών και το 1998 με Προεδρικό Διάταγμα, δυνάμει του οποίου χαρακτηρίστηκε ως «Μαρτυρική Πόλη».
Ωστόσο, η αποκρουστικότητα ενός εγκλήματος δεν κρίνεται μόνο από τον αριθμό των θυμάτων αλλά κυρίως από την αγριότητα και το μίσος αυτών που το διέπραξαν.

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
Πηγαδά Ευδοκία, σύζυγος Δημοσθένη, γεννήθηκε το 1905 στην Ανατολική Θράκη (Βιζύη ή Βίζα ή Βιζού) και κατοικεί στο Δοξάτο Δράμας, συνταξιούχος ΟΓΑ.
Μαρτυρία της 3-6-1991, ώρα 11.00΄
ΘΕΜΑ: Εκτελέσεις (Περίληψη)
Τέλος Απριλίου 1941 εμφανίστηκαν οι Βούλγαροι και μετά από συνεχείς αναγνωρίσεις της περιοχής εγκαταστάθηκαν στο Δήμο μας στο κτίριο που είναι ο σημερινός παιδικός σταθμός.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Γιαννάκου Φανής του Θωμά, στο δεύτερο όροφο του σπιτιού τους, εγκαταστάθηκαν 2 υπάλληλοι του Δήμου, ο ένας ονόματι Μπόρις? Αν και αρχικά οι Βούλγαροι δε δημιουργούσαν προβλήματα, παρά ταύτα πολλοί Δοξατιανοί προύχοντες αναχώρησαν για Θεσ/νίκη πρώτα και μετά για Νιγρίτα, όπου πέρασαν καλύτερα τα κατοχικά χρόνια, γιατί η περιοχή πέρα από το Σττρυμόνα ποταμό θεωρείτο ελεύθερη Ελλάδα και γενικά η διαβίωση στα εδάφη εκείνα δεν προκαλούσε αγωνία και κίνδυνο?
Προβλήματα στις σχέσεις μας δεν υπήρχαν και όταν οι Βούλγαροι έφεραν και τις οικογένειές τους μαζί, το κλίμα ήταν πολύ καλύτερο. Τον ίδιο καιρό όμως αρκετοί κάτοικοι του Δοξάτου και της γύρω περιοχής, κυρίως κομμουνιστές , κατέφευγαν στο βουνό, δημιούργησαν κάποιο ψευτοαντάρτικο και οι πρώτες βουλγαρικές ανησυχίες, αλλά και προβληματισμοί, φώλιασαν στον ορίζοντα?
Έφτασε η 28-9-1941, είχαν αρχίσει να πέφτουν σκοτάδια όταν ξαφνικά ακούστηκαν καμπάνες και η φράση τώρα, ήρθε η ώρα?» Η ώρα πέρασε γρήγορα και τον ήχο της καμπάνας τον αντικατέστησαν οι πυροβολισμοί. Σε λίγο φούντωσε η μάχη μεταξύ ανταρτών και χωροφυλάκων. Τα κτίριο της φυλακής πυρπολήθηκε.

Προς στιγμή η νίκη φαινόταν να είναι με το μέρος των ανταρτών, μια νίκη που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του Δοξάτου.
Μπορεί να μην ήταν πεπειραμένοι στρατιωτικοί οι αντάρτες, μπορεί να παρασύρθηκαν από άλλους, μπορεί να παραδόθηκαν, όμως και ο πιο επιεικής κριτής, μπροστά στο αποτέλεσμα, τους επικρίνει και τους κατηγορεί για την αφέλειά τους.
Ξημέρωσε.
Ένα αεροπλάνο έριξε 3-4 βόμβες γύρω από το χωριό, χτύπησαν οι καμπάνες και οι Βούλγαροι στους δρόμους φώναζαν μανιασμένοι, «βγείτε όλοι έξω, γιατί θα κάψουμε το χωριό»?
Μας μάζεψαν στο σχολείο κι εκεί έγινε διαχωρισμός ανδρών και γυναικόπαιδων, ενώ μεταξύ των ανδρών έγινε διαχωρισμός νέων και γερόντων?
Τα μεσάνυχτα έφτασε στα αυτιά μας ο ήχος των πολυβόλων και η φράση «σκοτώνουν τους άνδρες μας» πάγωσε το αίμα μας.
Η Λιούσια Σοφία, που ήταν έγκυος, της ήρθαν πόνοι γέννας και με τη βοήθεια της γριάς Μαλέα πρακτικής μαμής ήρθε στον κόσμο ένα αγόρι που τα πρώτα ρουχαλάκια ήταν κομμάτια από τα φουστάνια μας?
Ρωτήσαμε τους Βουλγάρους φρουρούς για την τύχη των ανδρών μας και αυτοί απάντησαν «αυτοί πάνε, λυπόμαστε που είχε και νέους»?.Μετά 8 ημέρες, αφού τα πτώματα είχαν μυρίσει τα ξεθάψαμε και τα θάψαμε σε ομαδικό τάφο.
Οι γυναίκες φόρεσαν όλες μαύρα, το γέλιο έσβησε από τα χείλια μας , η αποφράδα εκείνη ημέρα δεν ξεχάστηκε, ούτε θα ξεχαστεί ποτέ.


ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ:
Είναι γνωστες οι σφαγες της περιοχης Δοξατου Δραμας που εγιναν στις 29 Σεπτεμβριου 1941 .Οι Βουλγαροι σε συνεργασια με Κομμουνιστες του ΚΚΕ οργανωσαν μια δηθεν εξεγερση προβοκατσια με με αφορμη αυτην την εξεγερση επνιξαν οι Βουλγαροι στο αιμα την ευρυτερη περιοχη Εχω στα χερια μου εγγραφα που περιγραφουν λεπτο προς λεπτο τι συνεβη αλλα είναι πολλα και πολυς ο κοπος να δακτυλογραφηθουν
Ακομα και οι Γερμανοι εφριξαν με το εγκλημα αυτό για το οποιο ΟΥΔΕΠΟΤΕ ελογοδοτησε η Βουλγαρια.Οταν Η Ελληνικη κυβερνηση το 1945 ζητουσε δικαιοσυνη μετα τον πολεμο η Βουλγαρια ειχε συμπαραστατη το ΚΚΕ!!
Όταν οι ιδιοι οι Γερμανοι ζητησαν εξηγησεις για τις ομαδικες σφαγες οι Βουλγαροι ηθελαν να πεισουν τους Γερμανους ότι πραγματι εγινε εξεγερση του πλυθυσμου και απλως αυτοι κατεστειλαν την εξεγερση !!!
Για αυτό εκαναν δικες παρωδιες καποιων <<ελληνων>>συντροφων τους του ΚΚΕ
28 ατομα περασαν απο δικες Οσοι κομμουνιστες βεβαιωσαν με τις καταθεσεις τους ΟΤΙ δεν υπηρχε συνεργασια Βουλγαρων και ΚΚΕδων δικαστηκαν και αμεσως αφεθηκαν ελευθεροι!
Οσοι όμως για καποιους λογους τολμησαν να πουν την αληθεια ετουφεκισθησαν αμεσως!!
Μεταξυ των κατηγορουμενων ηταν και ο κομμουνιστης Κροκος στελεχος του ΚΚΕ από το χωριο Κύρια (μηπως σημερα εχει άλλο ονομα γνωριζει κανεις;)που θρηνει 158 Εκλληνες δολοφονημενους από τους Βουλγαρους
Αυτος στην απολογια του ειπε:
Τι ζητατε από εμενα ευθυνες και δεν ζητατε από τον (Βουλγαρο) Νομαρχη Δραμας;
Σε εμενα τον ιδιον ερχοταν ο Νομαρχης σας και με παρακινουσε συνεχως να οργανωσουμε παρτιζανικο κινημα.Σε εμενα εδωσε χρηματα ,οπλα και αλλα εφοδια για να τα δωσω στο κομμα μου.
Σε μενα μου παρεσχε τοσες και τοσες διευκολυνσεις για να επιτυχω καλυτερα στην διοργανωση του κινηματος. Ως και τις προκυρηξεις που μοιραζαμε αυτος τις ετυπωσε.
Τι ζητατε λοιπον ευθυνες από εμενα;
Από τους δικους σας αρχηγους να ζητησετε ευθυνες που αφου μας ξεσηκωσαν κι επετυχαν τον σκοπο τους , μετα μας προδωσαν και τωρα θελουν να μας βουλωσουν το στομα με τον θανατο
Το ιδιο βραδυ ο Κροκος ειχε τουφεκισθει στο Ινστιτουτο Καπνου Δραμας οπου εγινοντο οι εκτελεσεις .
Και για αποφυγη επιπλοκων με τους Γερμανους ο Νομαρχης Δραμας Γκεωργκηεφ μετετεθη σε άλλο μερος
ΥΓ Ο κομμουνιστης Φαρακος σε καποιο βιβλιο του γραφει για τον ρολο του ΚΚΕ στην σφαγη του Δοξατου στο πλευρο των βουλγαρων βεβαιως βεβαιως
Συνολικά σε πενήντα οικισμούς του νομού Δράμας, σε τριάντα έξι οικισμούς του νομού Σερρών και σε δεκαπέντε οικισμούς του νομού Καβάλας εκτελέστηκαν περισσότεροι από δύο χιλιάδες εκατόν σαράντα (2.140) αθώοι Έλληνες κάτοικοι της περιοχής. Από αυτούς οι χίλιοι εξακόσιοι δέκα τέσσερις (1.614) ήταν από το νομό Δράμας, οι τετρακόσιοι δεκαέξι (416) από το νομό Σερρών και οι εκατόν δέκα (110) από το νομό Καβάλας.

Το δικό τους δημοψήφισμα και το δικό μας ΟΧΙ


                       

του Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου, Διεθνολόγου


Την ώρα που αυτοί θα ψηφίζουν για κάτι που δεν τους ανήκε ποτέ και που προσπάθησαν να το σφετεριστούν παράνομα από το 1944 και ιδίως από το 1991…


Την ώρα που δυσκολεύονται να αποδεχτούν το Βόρεια Μακεδονία, γιατί ουσιαστικά θέλουν να διατηρήσουν το σύνολο, το μονοπώλιο της Μακεδονίας με κάθε τρόπο( προφανώς και αλυτρωτικά στο μέλλον)….


Την ίδια ώρα, σε μας τους γνήσιους Μακεδόνες δηλαδή Έλληνες, μας αρνήθηκαν( η ίδια η κυβέρνησή μας!) να κάνουμε το δικό μας δημοψήφισμα ή έστω εκλογές, για να δηλώσουμε ότι δεν παραχωρούμε το δοξασμένο και ελληνικό όνομα της Μακεδονίας και των Μακεδόνων , τη Μακεδονική Ιστορία ,τον πολιτισμό και τη γλώσσα, που είναι η ίδια η τρισχιλιετής ελληνική γλώσσα! Το ΟΧΙ αυτό βέβαια εμείς το βροντοφωνάξαμε μαζικά, ειρηνικά και πατριωτικά (δηλαδή αμυνόμενοι και όχι επιτιθέμενοι) στα συλλαλητήριά μας στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και σε άλλες 24 πόλεις αλλά και στην ομογένεια!


Στο δικό μας άτυπο δημοψήφισμα όμως συμμετέχουν οι λαμπροί βασιλικοί τάφοι της Βεργίνας, τα ανασκαφικά ευρήματα στην Πέλλα και το Δίον, ο εκπληκτικός τύμβος στην Αμφίπολη και οι πολλές Αλεξάνδρειες που έκτισε ο Μεγαλέξανδρος, που είναι σφραγίδες ελληνικού πολιτισμού και ελληνικής γλώσσας. Συμμετέχει επίσης ο ιδρυτής των εκκλησιών της Ελλάδος, Απόστολος Παύλος, ο Αη-Δημήτρης της Θεσσαλονίκης και οι φωτιστές των Σλάβων, άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, μαζί με τις μυριάδες των Αγίων και των εθνομαρτύρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας και του Γένους μας. Συμμετέχουν επίσης τα χιλιόχρονα Βυζαντινά κάστρα σ` όλη τη Βαλκανική, η επαναστατημένοι Έλληνες της Μακεδονίας κατά τον αγώνα της Παλιγγενεσίας κατά των Τούρκων, οι Μακεδονομάχοι αγωνιστές, οι νικηφόροι Έλληνες στρατιώτες των Βαλκανικών πολέμων που απελευθέρωσαν τη Μακεδονία και εκείνοι που την υπερασπίστηκαν στον Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και στην περίοδο της ύπουλης επιβουλής κατά της ελληνικότητας της Μακεδονίας μας στη δεκαετία του 1940.


Στο δικό μας «απαγορευμένο» δημοψήφισμα θα ψηφίσουν « ΟΧΙ δεν εκχωρούμε τη Μακεδονία» τα εκατομμύρια των Μακεδόνων Ελλήνων και των υπόλοιπων Ελλήνων από κάθε άκρη της Ελλάδας, που στα συλλαλητήρια του 1992-93 και μέχρι τα πρόσφατα του 2018, σ` όλη την Ελλάδα αλλά και στη Νέα Υόρκη, στη Μελβούρνη, στο Τορόντο, στο Μόναχο και παντού όπου πάλλεται Ελληνική ψυχή! Αλλά θα ψηφίσουν και οι χιλιάδες νεκροί μας των εθνικών αγώνων, που η θυσία και το πολύτιμο αίμα τους εξασφάλισαν την ελληνικότητα και την ελευθερία της Μακεδονικής Ελληνικής γης. Μαζί με τους σημερινούς Έλληνες της πατρίδας και της διασποράς θα ορθώσουν ένα πελώριο ΟΧΙ: «δεν δίνουμε το όνομα, γιατί ό,τι Μακεδονικό είναι και Ελληνικό ταυτόχρονα, από τον 9ο αιώνα π.Χ μέχρι σήμερα, 2900 χρόνια!».


Η παράνομη χρησικτησία που επιχειρήθηκε από τα Σκόπια από το 1944 και συνέχισε εντονότερα ως κράτος από το 1991, δεν είναι αρκετή για να διαγράψει και να ιδιοποιηθεί τη λαμπρή μας Ιστορία, το ελληνικό brand name Μακεδονία, που έγινε γνωστό σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Γιατί αυτό μεταφέρει ελληνικό πολιτισμό, και ανήκει ως πολιτιστική πτυχή στο θεμελιώδες δικαίωμά μας στην αυτοδιάθεση.





Σλάβοι, Αλβανοί και άλλοι των Σκοπίων, σας προσφέρουμε καλή γειτονία και συνεργασία. Δεν θέλουμε τίποτα από σας παρά να σέβεστε την αλήθεια της Μακεδονικής Ιστορίας και των ονομάτων που είτε παραποιείτε είτε αγνοείτε είτε καταχρηστικά σφετερίζεστε! Διαλέξτε άλλο τρόπο να αυτοονομαστείτε, γιατί το Μακεδονία είναι «καπαρωμένο» 3 χιλιετίες τώρα και είναι Ελληνικό

74 χρόνια από τη ναζιστική θηριωδία στην Παραμυθιά

ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ


75 χρόνια από τη ναζιστική θηριωδία στην Παραμυθιά




http://roykoymoykoy.blogspot.gr/


http://www.real.gr/





«Ήταν 7 το πρωί, 29 Σεπτέμβρη του 1943. Απανωτές ριπές, κροτάλισμα πολυβόλων, ακούστηκαν σε όλη την Παραμυθιά. Θρήνος στην κάθε γειτονιά». Με συγκίνηση, ο κ. Αντώνης Δρίμτζιας, θυμάται όσα βίωσε σαν παιδί, πριν από 73 χρόνια, όταν οι Γερμανοί κατακτητές, εκτέλεσαν 49 προσωπικότητες της Παραμυθιάς, ανάμεσα τους και τον πατέρα του.
Η συνάντηση με τον κ. Δρίμτζια, έγινε στην μαρτυρική πόλη τηςΠαραμυθιάς, με αφορμή τις τριήμερες επετειακές εκδηλώσεις που κορυφώθηκαν σήμερα με επιμνημόσυνη δέηση και καταθέσεις στεφάνων στον τόπο της θυσίας.
Ο κ. Δρίμτζιας, ανοίγει τα μάτια της «παιδικής του ψυχής» και αφηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, με κάθε λεπτομέρεια τα γεγονότα που συνέβησαν τις «μαύρες μέρες» εκείνου του Σεπτέμβρη.
«Αφορμή για τις εκτελέσεις, εδόθη στους κατακτητές όταν, στις 24 Σεπτέμβρη, αντάρτες επιτέθηκαν σε απόσπασμα ανίχνευσης εδάφους στη θέση Σκάλα και σκότωσαν έξι Γερμανούς στρατιώτες. Σύμφωνα με τη διαταγή της γερμανικής διοίκησης, σε αντίποινα, 1 προς 10,έπρεπε να εκτελεστούν 60 χριστιανοί».
Ο 78χρονος, σκουπίζει ένα δάκρυ με το μαντήλι του και διευκρινίζει: «Εμείς στην Παραμυθιά, όπως και σε όλη την Θεσπρωτία είχαμε τριπλή κατοχή, Ιταλοί, Γερμανοί και μουσουλμάνοι. Οι Μουσουλμάνοι, είχαν σαν σκοπό να προσαρτήσουν τη Θεσπρωτία στην Αλβανία και επειδή στην Παραμυθιά, υπήρχαν προσωπικότητες που αντιστέκονταν σε αυτή τη μεγάλη τους ιδέα, προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να τους αφανίσουν. Η ευκαιρία, μόλις τους είχε δοθεί με το αιματηρό επεισόδιο στη Σκάλα».
Οι Γερμανοί, συνεχίζει, ήθελαν να εκτελέσουν 60 ανθρώπους, ανεξάρτητα από πρόσωπα. Ήδη, είχαν συλλάβει 11 συντοπίτες μας, από τα γύρω χωριά πριν από 4 ημέρες, τους οποίους εκτέλεσαν στον περίβολο του σχολείου και τώρα έπρεπε να συλλάβουν ακόμη 49 άτομα, προκειμένου να συμπληρώσουν τη μακάβρια λίστα.
Τότε, παρουσιάστηκαν, όπως υποστηρίζει ο κ. Δρίμτζιας, δύο αδέλφια -ηγετικά στελέχη των μουσουλμάνων της περιοχής- και πρότειναν με γραπτό κατάλογο τα ονόματα των συλληφθέντων και εκτελεσθέντων στη συνέχεια. Ο Γερμανός Φρούραρχος της Παραμυθιάς, εξέδωσε γραπτές ανακοινώσεις για τις συλλήψεις που έγιναν την νύχτα της 27ης προς την 28η Σεπτέμβρη.
«Το σύνθημα έδωσε μία φωτοβολίδα. Ήταν 11 το βράδυ της 27ης Σεπτεμβρίου. Ομάδες συλλήψεως, αποτελούμενες από 2 μουσουλμάνους και έναν Γερμανό, βγήκαν στις γειτονιές. Τα κτυπήματα στις πόρτες ήταν δυνατά. Θρήνος, μέσα στο σκοτάδι. Έμπαιναν στα σπίτια και έπαιρναν τους ανθρώπους. Ήρθαν και στο σπίτι μου, για να συλλάβουν και τον πατέρα μου. Ήταν 49 χρόνων. Ζήσαμε μια αρχαία τραγωδία. Ο ιερέας, ο γυμνασιάρχης, 3 δάσκαλοι δημόσιοι υπάλληλοι ο διευθυντής της Αγροτικής Τράπεζας, ο γιατρός, ο συμβολαιογράφος και πολλοί άλλοι, 52 άνθρωποι συνολικά, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο Σχολείο. Την επομένη το ξημέρωμα ακούσαμε τα πολυβόλα…
Από τους 52 συλληφθέντες εκτέλεσαν τους 49, καθώς ήδη είχαν εκτελέσει 11 και οι επιζήσαντες που έφτασαν μέχρι τον τόπο των εκτελέσεων, αλλά με εντολή του Φρούραρχου αφέθηκαν ελεύθεροι, μετέφεραν το χρονικό του μαρτυρίου που έζησαν στα χέρια των Ναζιστών.
Τη νύχτα της 28ης Σεπτεμβρίου πήγε στην αίθουσα του Σχολείου ο Γερμανός διοικητής και τους ανακοίνωσε, ότι την επομένη το πρωί θα εκτελεστούν. Ακολούθησε θρήνος, αλλά διατήρησαν την ψυχραιμία τους. Μεταξύ των συλληφθέντων υπήρχαν και έφηβοι. Ο ιερέας Ευάγγελος Τσαμάτος είχε μαζί του το πετραχήλι και τέλεσε νεκρώσιμη ακολουθία, με ψάλτες τους μελλοθάνατους. Ένας 26χρονος γυμναστής, ο Γιαννάκης, τραγουδούσε το παραδοσιακό τραγούδι «Ο γέρο-Δήμος πέθανε.
Την επομένη, στις 5 το ξημέρωμα, τους έβγαλαν στο προαύλιο. Με τη συνοδεία μουσουλμάνων και Γερμανών οδηγήθηκαν στον τόπο της εκτέλεσης.
Προπορευόταν όχημα ερπυστριοφόρο, για να καλύπτει τις φωνές τους. Όλοι τους, κατά την πορεία προς τον θάνατο, διατήρησαν την ψυχραιμία μου δεν λύγισαν. Στον τόπο της εκτέλεσης έφτασαν και οι 52. Τότε, ο φρούραρχος έκανε την "πρόσθεση" και είπε να φύγουν 3 άτομα. Ένας 18χρονος που εκτέλεσαν τον πατέρα του και 2 ξυλουργοί αφέθηκαν ελεύθεροι.
Στον τόπο της θυσίας, την προηγούμενη ημέρα χρησιμοποίησαν αιχμάλωτους κατοίκους από την περιοχή για να ανοίξουν δυο ομαδικούς τάφους. Πάνω από τον έναν, εκτέλεσαν τους 20 και στον δεύτερο, τους υπόλοιπους. Μεταξύ των εκτελεσθέντων ήταν ένας έμπορος με τον 16χρονο γιό του.
Η Παραμυθιά τυλίχτηκε στον θρήνο και το κλάμα. Στη θέση Καρκαμίσι, οι Ναζί είχαν στήσει μπλόκο και απαγόρευαν στις γυναίκες να πάρουν τους νεκρούς. Στα γραφεία της Κοινότητας, η γερμανική διοίκηση, θυροκόλλησε ανακοίνωση για την εκτέλεση .
Στο δικό μου σπίτι μείναμε 7 παιδιά ορφανά. Τρεις μήνες αργότερο το μικρότερο ένα βρέφος 9 μηνών πέθανε από ασιτία. Την επόμενη της εκτέλεσης, στις 30 Σεπτεμβρίου το μεσημέρι, ο τότε Μητροπολίτης Παραμυθιάς κ. Δωρόθεος Λάσκαρης, σύμφωνα με το προσωπικό του υπόμνημα προς την ιερά σύνοδο στις 20-3 1944, ήρθε από τα Ιωάννινα που βρισκόταν στην κωμόπολη και έθαψε τους εκτελεσθέντες.
Από τότε έως σήμερα, οι συγγενείς των αδικοχαμένων, ζητάμε απάντηση στο ερώτημα, μήπως η έγκαιρη παρουσία του μακαριστού Δωρόθεου, μπορούσε να είχε αποτρέψει τις εκτελέσεις;».
Ο καθηγητής Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αθανάσιος Γκότοβος, ο οποίος έχει μελετήσει τα γερμανικά αρχεία, μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για την υπόθεση της Παραμυθιάς.
Επισημαίνει ότι «η Παραμυθιά, όπως και ολόκληρη η Θεσπρωτία, βρίσκεται σε μια επικίνδυνη περιοχή. Είναι τοποθετημένη πολύ κοντά στις ακτές στις οποίες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του επιτελείου και του ίδιου του Χίτλερ θα επιχειρηθεί απόβαση συμμαχικών δυνάμεων.
Η εκτίμηση αυτή, αρχίζει να διαμορφώνεται μετά την ήττα στο Στάλινγκραντ και διατηρείται μέχρι τις τελευταίες βδομάδες της παρουσίας των γερμανικών στρατευμάτων στην Ήπειρο, το φθινόπωρο του 1944.
Ο καθηγητής Παιδαγωγικής στη μελέτη του «Η Παραμυθιά στο στόχαστρο» αναφέρει ειδικότερα:
«Η Παραμυθιά, παρουσιάζεται από τη μουσουλμανική μειονοτική ηγεσία στη γερμανική αρχή, ως πόλη συνεργαζόμενη με τους αντάρτες και θεωρείται πλέον, ως κέντρο εφοδιασμού των αντάρτικων δυνάμεων, ως βάση στρατολόγησης ανταρτών και ως πολιτικό κέντρο των αντάρτικων οργανώσεων.
Η Παραμυθιά πρέπει να εξουδετερωθεί. Ο πληθυσμός της πρέπει να τρομοκρατηθεί και να διασκορπιστεί. Όσο υφίσταται η πόλη αυτή ως κοινότητα, ο εφοδιασμός των ανταρτών θα συνεχίζεται.
Ο Σεπτέμβριος του 1943 είναι ένας πολύ αιματηρός μήνας, ένας μήνας γεμάτος αγριότητα. Όπως γράφει ο αντιστράτηγος Στέτνερ, απευθυνόμενος στο 22ο Σώμα Στρατού, η εποχή είναι κατάλληλη για τη συμμαχία με τους μουσουλμάνους.
Η ενεργή συμμετοχή των μουσουλμάνων της Θεσπρωτίας, και ειδικά της περιοχής της Παραμυθιάς, στις δολοφονίες που έγιναν στην πόλη τον Σεπτέμβριο του 1943, τεκμηριώνεται πέρα από κάθε αμφιβολία, μέσα από τα αρχεία του γερμανικού στρατού που κατείχε τότε την περιοχή.
Είτε με τη μέθοδο της δόλιας παραπληροφόρησης, είτε με τη μέθοδο της αντικειμενικής κατάδοσης, είτε με τη μέθοδο της ένοπλης συμμετοχής στις αναγνωριστικές και τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη Θεσπρωτία, είτε με τη μέθοδο της διαρπαγής περιουσιών, της τρομοκράτησης και της δολοφονίας, είτε με τη μέθοδο της σιωπής και της ανοχής, υπήρξε εκτεταμένη συμμετοχή του μουσουλμανικού πληθυσμού στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην περιοχή της Παραμυθιάς και της γύρω περιοχής, οι οποίες ειδικά στη Θεσπρωτία, ισοδυναμούσαν με επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης».
Η σφαγή της Παραμυθιάς απασχόλησε τη μεταπολεμική συμμαχική και γερμανική δικαιοσύνη δύο φορές. Ο Α. Γκότοβος αναφέρει ότι η πρώτη ήταν, το 1947 με το αμερικανικό δικαστήριο να στρέφεται εναντίον επτά Γερμανών στρατηγών, που ήταν υπόδικοι για εγκλήματα πολέμου. Η δίκη αυτή, είναι γνωστή και ως «δίκη για τις ομηρίες» ή «υπόθεση επτά» ή «δίκη των στρατηγών».
Ο στρατηγός Λάντς, διοικητής του 22ου Σώματος Στρατού, από τον Σεπτέμβριο του 1943 και μετά, ήταν ανάμεσα στους κατηγορούμενους. Ο Λάντς, στη δίκη αυτή αρνήθηκε ότι έδωσε τη διαταγή για τις εκτελέσεις στην Παραμυθιά και εμφανίστηκε να μην γνωρίζει την περίπτωση. Καταδικάστηκε σε δωδεκαετή κάθειρξη, αλλά το 1952 ήταν ήδη ελεύθερος, με ένα είδος αμνηστίας-χάρης, που του χορηγήθηκε. Στο δικαστήριο αυτό, κανείς άλλος δεν λογοδότησε για την υπόθεση της Παραμυθιάς.
Στις 6.12.1963 ο εκπαιδευτικός Βίλχελμ Φραντς Κοκότ, ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 1943 υπηρετούσε στην 631 μοίρα ελαφρού πυροβολικού στην Παραμυθιά, με διοικητή τον ταγματάρχη Στόκερτ, κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά εναντίον του διοικητή του λόχου του, λοχαγού Άλφρεντ Χίντελανγκ, στην οποία τον κατηγορεί ότι ήταν υπεύθυνος για την εκτέλεση 60 πολιτών της Παραμυθιάς.
Η υπόθεση ανατέθηκε σε ανακριτή, ο οποίος κάλεσε επιζώντες στρατιώτες και αξιωματικούς της μονάδας αυτής για να καταθέσουν. Ανάμεσα σε αυτούς που κατέθεσαν ήταν και δύο μέλη του εκτελεστικού αποσπάσματος που έλαβε μέρος στην εκτέλεση των 49,ένας επιλοχίας και ένας δεκανέας.
Δεν εκλήθησαν να καταθέσουν οι αξιωματικοί του σκληρού πυρήνα των Ναζί στην Ήπειρο, όπως ο τότε συνταγματάρχης Ρέμολντ, ο ίλαρχος Βον Λένθε υπεύθυνος του 2ου Γραφείου του 22ου Σώματος και ο φρούραρχος της Παραμυθιάς.
Ο καθηγητής αναφέρει: «Κανείς από τους μάρτυρες που κατέθεσαν δεν "θυμάται" το όνομα του φρούραρχου της Παραμυθιάς, ενώ η υπηρεσία δίωξης εγκλήματος και ο ανακριτής, δεν μπαίνουν στον κόπο να τον εντοπίσουν ή τουλάχιστον να διαπιστώσουν αν βρίσκεται ακόμη εν ζωή.
Αρκετοί από τους καταθέσαντες απαντούν στερεότυπα, ότι δεν γνωρίζουν και δεν είδαν τίποτε, απλώς άκουσαν ότι έχει γίνει κάποια εκτέλεση».