Σάββατο 28 Απριλίου 2018

Κεμαλικός “Ερντογανισμός”

Από την Άρτεμις Κ. Γεωργίου
γλωσσολόγος, τελειόφοιτη Νομικής σχολής
Αν για κάθε λαό υπάρχει ο “άρχοντας” που του αξίζει ή έστω αυτός τον οποίο μπορεί να...
“αντέξει”, τότε αν εμάς μάς αξίζει ο Τσίπρας, τότε αδιαμφισβήτητα ο Ερντογάν είναι Πρόεδρος που αρμόζει στο τούρκικο έθνος τη δεδομένη στιγμή... γι’ αυτό και εκλέχθηκε και θα εξακολουθήσει να ασκεί το αξίωμά του με τις ευλογίες σύσσωμης της Τουρκίας και στις επόμενες εκλογές, κατά την ταπεινή μου άποψη. Η παγκόσμια αυτή απειλή και κυρίως ευρωπαική και ελληνική, που ακούει στο όνομα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δεν είναι  διόλου εύλογο απορίας γιατί αποτελεί ευλογία για το τούρκικο έθνος. Δίνεις, εξάλλου βόμβα στα χέρια μικρού παιδιού...; Σαφώς η απάντηση είναι αρνητική. Όταν ακούς Τουρκία, σκέφτεσαι την Κωνσταντινούπολη με ό,τι αυτό περιλαμβάνει και πιστεύεις λανθασμένα οτι οι πεπαιδευμένοι στο σύνολό τους Κωνσταντινουπολίτες αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της Τουρκίας. Λάθος.

Η πλειόνοτητα της χώρας αυτής αποτελείται από λαούς απαίδευτους και αγράμματους που εξακολουθούν να ζούν σε μία εποχή όχι απλά “παλιομοδίτικη”, αλλά κυρίως σε μία εποχή βυθισμένη στα άδυτα του ισλαμισμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Άνθρωποι που ζούν εκτός των σύγχρονων εξελίξεων, αφουγκράζονται ακόμη “κανόνες” και ήθη κοινωνιών που για την ευρώπη αποτελούν αντικείμενο μελέτης των κοινωνιολογικών επιστημών ως “πρωτόγονες κοινωνίες”. Πολιτείες επί πολιτειών στα βάθη της Ανατολής, ζούν πίσω από τον ήλιο της εξέλιξης και ασπάζονται έναν τρόπο ζωής που για το σύγχρονο άνθρωπο και κυρίως εκείνον της Ευρώπης, μοιάζει αδιανόητος. Και κυρίως, μουσουλμάνοι “ως το κόκκαλο”, καθώς το Κοράνι είναι ο μοναδικός νόμος και για το Θεό τους, μόνο ξεχασμένοι δεν είναι - έτσι πιστεύουν τουλάχιστον. Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν την πλειονότητα της Τουρκίας και επομένως υπερέχουν στις ψήφους... αρα αυτοί τελικώς αποφασίζουν για το ποίος θα κυβερνήσει. Και όπως γίνεται αντιληπτό, ένας άνθρωπος σαν κι αυτούς είναι εύκολο να χειραγωγηθεί, να δεχτεί άφθονη πλύση εγκεφάλου, να εκπαιδευτεί στρατιωτικά χωρίς πολιτική συνείδηση και τελικά να υποκύψει στην όποια βούληση του εκάστοτε κυβερνώντος. Τα πρόβατα που ακολουθούν το κοπάδι και το κοπάδι υπακούει στο σφύριγμα του βοσκού. Δεν μπορεί να ελέγξει το σφύριγμα, μπορεί και να τα πηγαίνει για σγαφή’ αυτά θα ακολουθήσουν διότι ακριβώς επειδή δεν διαθέτουν προσωπική βούληση αδυνατούν να ελέγξουν την πρόθεση και το αποτέλεσμα του σφυρίγματος.

Ρουλέτα κοινώς. Στα άτομα αυτά, που τελικά σε έναν κόσμο τόσο εκσυγχρονισμένο είναι ιδιαζόντως επικίνδυνα, δεν τα εκδημοκρατίζεις... δε θα το αντέξει η καρδιά τους και για αυτό τα υπνωτίζεις ακόμη περισσότερο και τους υποδεικνύεις πόσο όμοεφος είναι ο λήθαργος’ και φερ’ ειπείν τα παραγκωνίζεις κι άλλο απο τον πολιτισμό - προφανώς δεν έχεις πρόθεση να τα εκπολιτίσεις γιατί θα τρελαθούν από την πολλή τη γνώση- απαγορεύοντας τη χρήση του google και του facebook. Ορθώς, γιατί πράγματι αυτά είναι βόμβες στα χέρια ενός μωρού. Δεν κάνεις ποτέ τέτοιο λάθος, ιδίως αν είσαι ένας έξυπνος ηγέτης. Ομολογουμένως είσαι. Γιατί; Διότι, είμαστε οι μαριονέτες σου, το παραδέχομαι, ή έστω κάποιοι μάς έκαναν να σε φοβόμαστε. Χαρισματικός ηγέτης ο πανούργος ηγέτης, που κινεί τα νήματα κατά βούληση, όλες οι κινήσεις του είναι προμελετημένες για να μην υπάρχει ενδεχόμενο αποτυχίας, και κρατά ένα κράτος εγκλωβισμένο στη χούφτα του.

Πόσο επίκινδυνο τελικά είναι σε παγκόσμια κλίμακα το κράτος αυτό, που αμφισβητεί παγκόσμιες συνθήκες, κανόνες και παραδοχές, που κάτω από τον μανδύα της κεμαλικής ειρήνης είναι πανέτοιμο να κηρύξει πόλεμο ή να αφήσει τον πόλεμο να υποβόσκει πίσω από κάθε του κίνηση ή ως μέρος των διαπραγματεύσεων και εκφοβισμό. Αρκετά επικίνδυνο λοιπόν. Ένα κράτος που εισέβαλε στην Κύπρο για προσάρτηση εδάφους με βία, δε διστάσει να πράξει το ίδιο σε οιοδήποτε άλλο κράτος, πόσο μάλλον αν διαθέτει και πολεμικό εξοπλισμό και καλά εκπαιδευμένους από τα μικράτα τους στρατιώτες. Έτη μετά τον Κεμάλ, που ένωσε όλη την Τουρκία και την αναδιαμόρφωσε πάνω σε γενοκτονίες και εχθροπραξίες, έρχεται ένας δεύτερος Ατατούρκ (πατέρας των Τούρκων) να τους ενώσει ξανά, ονόματι Ερντογάν. Αυτός, ως κεμαλικός δε θα διστάσει να ανυψώσει στο μέσο Τούρκο το μουσουλμανικό ιδεώδες και να τους οδηγήσει σε παγκόσμιο τζιχάντ ίσως.

Ο κεμαλισμός του Ερντογάν. Τραχύς ηγέτης και δύσκαμπτος, που εξαπολύει απειλές και δεν συμβιβάζεται με τίποτα έως ότου ολοκληρωθεί το σχέδιό του. Στο στόχαστρό του μέχρι τις επόμενες εκλογές: οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί, πιόνια του σχεδίου του και προδήλως δεν παραδίνεται αμαχητί. Κάτω από το μανδύα της Δημοκρατίας, ο κεμαλικός ηγέτης, λύνει και δένει τα παγκόσμια νήματα, και οργανώνει εξ αρχής στο βάθρο του άκρατου ισλαμισμού την ιστορικά πολεμοχαρή τουρκία. Κι αν για τους Έλληνες ειπώθηκε η φράση Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας, ίσως αυτό πλεόν να ισχύει για την Τουρκία, την οποία πρέπει να προσέχουμε ακόμη κι όταν μάς προσφέρει έναν δώρο, λχ έναν σύχρονο δούρειο ίππο.
ΠΗΓΗ https://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2018/04/blog-post_5278.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου