Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

Ξένος Παράγοντας: Ο ρυθμιστής του πολιτικού συστήματος


Επαμεινώνδα Ε. Πανά,
συντ. Καθηγητή
Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Ο ΣΥΡΙΖΑ αισθάνεται έντονα την πίεση των δημοσκοπικών ευρημάτων και το δείχνει. Μπροστά σε αυτή την εξέλιξη τα στελέχη της κυβέρνησης, καταβάλουν προσπάθεια να περιορίσουν τη δημοσκοπική φθορά επιστρατεύοντας την εφευρετικότητά τους.
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια χωρίς να αναλυθεί και αξιολογηθεί ο ιδιαίτερος ρόλος του ξένου παράγοντα στην Ελλάδα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε από την ιστορία μας, ότι ο ξένος παράγοντας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πολιτική σκηνή του τόπου μας. Ο ξένος παράγοντας κατόρθωσε 196 χρόνια συνέχεια να παρεμβαίνει στον Εθνικό βίο της χώρας. Ξεχνάμε τι αντιδικίες δημιουργήθηκαν μεταξύ των αγωνιστών του ‘21 λόγω των επεμβάσεων των ξένων στα εσωτερικά μας; Όμως σήμερα οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές. Οι  απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Τρόικα, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν έκδηλα γνωστές.
Κάτω από δύσκολες για τη χώρα μας συνθήκες κρίσεων ο ξένος παράγοντας αξιοποιεί το δικό του πλεονέκτημα, ενώ η ελληνική κοινωνία σιγά-σιγά αλλοτριώνεται.
Σήμερα διακρίνεται καθαρά ότι ο ξένος παράγοντας έχει αναλάβει υπό την προστασία του τον ΣΥΡΙΖΑ. Απόδειξη αυτού του γεγονότος αποτελεί η τελευταία αναφορά (13.12.2017) του Προέδρου της Βουλής και κορυφαίου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Βούτση, που υποστηρίζει ότι οι θεσμοίδηλαδή η Τρόικα, ανέτρεψαν την κυβέρνηση Σαμαρά και σήμερα στηρίζουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Αυτό δείχνει καθαρά ότι  ο ξένος παράγοντας είναι ο ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα. Η σημερινή κατάσταση της χώρας δείχνει να διαφοροποιείται μόνο φαινομενικά από την εποχή Κολλέτη, όταν τα πολιτικά κόμματα ήταν διαιρεμένα σε «γαλλικό», «αγγλικό» και «ρωσικό».
Η αναφορά-σκέψη του προέδρου της Βουλής Ν. Βούτση, αποδεικνύει περίτρανα ότι η νέα εποχή των Μνημονίων μεγιστοποιεί συγχρόνως την εξάρτηση της χώρας από τον ξένο αφέντη.
Αλλά τι ακριβώς δήλωσε ο Ν. Βούτσης; Στην ομιλία του για τον Προϋπολογισμό απευθυνόμενος προς τη Νέα Δημοκρατία ανέφερε:
«Δεν βρήκατε το ιστορικό θάρρος να πείτε δημόσια ότι το δήθεν  success story  το απαξίωσαν και το εκμηδένισαν και σας οδήγησαν τελικά σε αποδρομή από την εξουσία οι περίφημοι διεθνείς  θεσμικοί εταίροι σας  που ομνύουν όπως κι εσείς στον φιλελευθερισμό και οικοδόμησαν το καθεστώς της στρατηγικής της λιτότητας και την Ευρώπη των ανισοτήτων τα τελευταία χρόνια.
Αυτοί φταίνε, αυτό όμως είναι πταίσμα. Ούτε σήμερα βρίσκετε το θάρρος να κάνετε μια γενναία αυτοκριτική για το ποιες είναι οι αλλαγές μέσα στην κοινωνία από τις θεραπείες σοκ που επιβλήθηκαν αυτά τα χρόνια, και από την άλλη να παραδεχτείτε ότι οι θεσμοί σήμερα για δικούς τους λόγους για αδυναμίες και προτεραιότητες δικές τους για αδιέξοδα δικά τους σε μια διεθνή και ευρωπαϊκή κατάσταση που αλλάζει άρδην και άκρως αντιφατικά υποστηρίζουν τον  οδικό χάρτη που εδράζεται στην πολιτική και γεωστρατηγική σταθερότητα της χώρας στις οικονομική επίτευξη  και  υλοποίηση όλων των αναγκαίων βημάτων ώστε να υπάρξει έξοδος, βιώσιμη έξοδος».
Ο ξένος ή αλλιώς ο εξωτερικός παράγοντας, λοιπόν, εγκαταλείπει την κυβέρνηση Σαμαρά, τη στιγμή που η κυβέρνησή του είχε καταφέρει να δανειστεί για πρώτη φορά από τις αγορές.
Δυστυχώς, ο Γ. Σαμαράς δεν αξιολόγησε σωστά το ρόλο του ξένου παράγοντα και αυτό τον οδήγησε στην αποτυχία. Για τον ξένο παράγοντα, ολόκληρος ο λαός της εξαρτημένης χώρας μαζί με τα πολιτικά κόμματα αποτελούν όργανο για την επιτυχία του στόχου του.  Για να προωθήσει ο ξένος παράγοντας τις όποιες επιδιώξεις του δεν βραδυπορεί, αλλά προβαίνει στην αντικατάσταση των πολιτικών της χώρας.
Εδώ προβάλει ένα κρίσιμο ερώτημα: Αυτές οι αντικαταστάσεις των πολιτικών κομμάτων γίνονται για το συμφέρον της χώρας; Δυστυχώς, σχεδόν πάντοτε αυτές οδηγούν προς το χειρότερο την εξαρτημένη χώρα μας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η χώρα μας δεν μπορεί να αποφασίσει μόνη της το πώς θα διαχειριστεί τα δικά της συμφέροντα.
Συνεπώς, ο Πρόεδρος της Βουλής που αποκάλυψε με εκκωφαντικό τρόπο το ρόλο του ξένου παράγοντα, ξεχνά ότι η λανθασμένη αντιμετώπιση του ρόλου του ξένου παράγοντα από οποιαδήποτε πολιτική δύναμη, τελικά οδηγεί σε ένα σύνολο θανάσιμων επιπτώσεων για τη χώρα και την τύχη του λαού.
Το δίδαγμα που προκύπτει από την ομιλία του Προέδρου της Βουλής είναι ότι ο ξένος παράγοντας δεν μένει ποτέ αδρανής. Αρχικά δίνει την εύνοια και τη στήριξή του σε εκείνους που τον υπηρετούν, ενώ ταυτόχρονα προγραμματίζει και προχωρά στην προετοιμασία των επόμενων διαχειριστών της κυβερνητικής εξουσίας. Δηλαδή, σε κάποια χρονική στιγμή ο ξένος παράγοντας θα κρίνει ότι, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε όλη τη «βρώμικη» δουλειά της σκληρής λιτότητας, της ικανοποίησης των δανειστών, χωρίς φασαρίες, χωρίς διαδηλώσεις, χωρίς συγκεντρώσεις,έχει φθάσει η στιγμή που θα κληθεί να «κυβερνήσει» ένα άλλο κόμμα, που θα το εκπροσωπούν κατά προτίμηση άλλοι «μνημονιόδουλοι» διαχειριστές.
Μήπως όμως αυτό το άλλο κόμμα θα βγάλει τη χώρα από τα Μνημόνια; Αυτό αποτελεί ουτοπία. Όλα τα κόμματα ανήκουν στην οικογένεια παρόμοιων πολιτικών κομμάτων. Για να το διατυπώσουμε με τη γλώσσα του Π. Κοροβέση: «Όλα τα κόμματα στη Βουλή είναι ένα κόμμα με διάφορες φράξιες και το κάθε κόμμα χωριστά διαιρεμένο σε άλλες φράξιες, αλλά η εξουσία είναι η συγκολλητική ουσία – έχει τα οφέλη της απέναντι στους ανθρώπους που την υπηρετούν».
Αυτό που έχει αλλάξει από το 2010 είναι ακριβώς η δημιουργία ενός μεγάλου αριθμού μικρών κομμάτων, και το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι: γιατί τόσοι πολλοί νέοι πολιτικοί σχηματισμοί επιδιώκουν να μπουν στη Βουλή;  Το παράδειγμα ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ που από αντιμνημονιακά κόμματα μεταλλάχθηκαν σε μνημονιακά, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι απολαμβάνουν την εξουσία και ενδιαφέρονται μόνο για το προσωπικό όφελος των βουλευτών τους.
Με αυτά τα δεδομένα και κάτω από συνθήκες σκληρής λιτότητας, με τη μεσαία τάξη να έχει εξαφανιστεί από τη φτωχοποίησή της, ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας εμφανίζεται ως ο αποδοτικότερος και αποτελεσματικότερος διεκπεραιωτής των αποφάσεων των θεσμών, του Ισραήλ και των ΗΠΑ.
Η παράμετρος αυτή του «αποδοτικότερου και αποτελεσματικότερου διεκπεραιωτή» θα παίξει το ρόλο ενός εντελώς ειδικού συντελεστή των πολιτικών εξελίξεων. Τελικά αποδεικνύεται ότι οι επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι κοινές με τις επιδιώξεις των άλλων μνημονιακών κομμάτων.
Άραγε, τι αναμένεται να συμβεί όταν προκηρυχτούν οι Εθνικές Εκλογές;
Ιστορικά ένα γεγονός είναι βέβαιο και δεν λαμβάνεται υπόψη λόγω της υπεροψίας που συνήθως συνοδεύει την εκάστοτε εξουσία. Η πολιτική εξουσία δεν μπορεί να είναι σίγουρη για τις επόμενες κινήσεις του ξένου παράγοντα.
Advertisements

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου