Δεν χρειάζεται κάποιος να έχει πάρει το Νόμπελ για να διαπιστώσει ότι η πατρίδα μας βρίσκεται σε κατάσταση χρεωκοπίας. Διάχυτη είναι η αίσθηση ότι οι πολιτικοί εμπαίζουν τους πολίτες και για την επόμενη μέρα. Βλέποντας τους άστεγους, τους φτωχούς και τη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης, κατανοεί κάποιος ότι άλλαξε, από το 2009, η πορεία της πατρίδας μας.
Η μεσαία τάξη ορίζεται ως ο πληθυσμός, του οποίου το διαθέσιμο εισόδημα κυμαίνεται από 60% και 200% του διάμεσου διαθέσιμου εισοδήματος.
Σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα της ΑΑΔΕ (Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων) οι φορολογούμενοι που δηλώνουν ετήσιο εισόδημα από 10 έως 50 χιλ. ευρώ μειώθηκαν κατά 611.468 μεταξύ 2008 και 2015, ενώ οι φορολογούμενοι οι οποίοι δηλώνουν ετήσιο εισόδημα από 1 έως 10 χιλ. ευρώ αυξήθηκαν την ίδια περίοδο (2008-2015) κατά 1.034.872!!!
Οι φόροι εισοδήματος ξεπέρασαν τα 8 δισ. ευρώ και το 70% προέρχεται από τη μεσαία τάξη.
Σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό Ε. Τσακαλώτο «ξέρουμε ότι έχουμε ζορίσει έναν κόσμο… ». Κατά την ομιλία του στη Βουλή τόνισε ότι «πιέσαμε τις μεσαίες τάξεις; Ναι αλλά δεν έπρεπε να έχουμε απόλυτη προτεραιότητα για την ανθρωπιστική κρίση»;
Άρα στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης ομολογείται ότι ήταν η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης. Είναι τυχαία η επιλογή;
Όχι. Γιατί στον μαρξισμό, η μεσαία τάξη είναι εμπόδιο στην ταξική πάλη. Για τον Μαρξ, η μεσαία τάξη δεν είναι μόνο συντηρητική, ήταν αντιδραστική, όπως γράφει σχετικά και στο Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος:
«Οι μεσαίες τάξεις, ο μικρός βιομήχανος, ο μικρέμπορας, o βιοτέχνης, ο αγρότης, όλοι αυτοί πολεμούν την αστική τάξη για να διατηρήσουν την ύπαρξή τους σαν μεσαίες τάξεις και να σωθούν απ’ τον αφανισμό. Δεν είναι λοιπόν επαναστατικές αλλά συντηρητικές. Κάτι παραπάνω, είναι αντιδραστικές, γιατί ζητούν να στρέψουν προς τα πίσω τον τροχό της ιστορίας.»
Στο μανιφέστο οι Μαρξ και Ένγκελς θεωρούν ότι η μεσαία τάξη η κατρακυλά στο προλεταριάτο
«Οι πρώην μεσαίες τάξεις, οι μικροί βιομήχανοι, έμποροι και εισοδηματίες, οι βιοτέχνες και αγρότες, όλες αυτές οι τάξεις κατρακυλούν στο προλεταριάτο, από τη μια γιατί το μικρό τους κεφάλαιο δεν φτάνει για την επιχείρηση της μεγάλης βιομηχανίας και υποκύπτει στο συναγωνισμό με τους μεγαλύτερους καπιταλιστές, κι από την άλλη, γιατί νέοι τρόποι παραγωγής υποβιβάζουν τη σημασία της επαγγελματικής τους δεξιοτεχνίας. Έτσι το προλεταριάτο στρατολογείται από όλες τις τάξεις του πληθυσμού.»
Τι επιδιώκεται σήμερα λοιπόν στη χώρα μας; Μέσω του ισχύοντος φορολογικού συστήματος επιτυγχάνεται η προλεταριοποίηση της μεσαίας τάξης. Με την άγρια φορολόγηση εκτός από το ότι οι περισσότεροι πολίτες δεν θα μπορούν να διατηρήσουν ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο, η κυβέρνηση θα επιδιώκει συνεχώς την έκπτωση της μεσαίας τάξης στο προλεταριάτο.
Τα απογοητευτικά στατιστικά δεδομένα που αφορούν στον ΕΝΦΙΑ (το βάρος το σηκώνει η μεσαία τάξη), η φτώχεια, η ανεργία, η ανεργία των νέων, τη φυγή των επιχειρήσεων, το άδικο φορολογικό σύστημα, όλα συνηγορούν ότι η ιδεολογία της κυβέρνησης είναι καθαρά μαρξιστική.
Γιατί αναφερόμαστε για τη μεσαία τάξη;
Ας ανατρέξουμε πίσω στα κείμενα του Αριστοτέλους για να ξαναθυμηθούμε τη σημασία της μεσαίας τάξης.
Προϋπόθεση για την επιβίωση της δημοκρατίας, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, είναι η ύπαρξη μιας ισχυρής μεσαίας τάξης. Και αυτό γιατί οι πλούσιοι επιδιώκουν την εγκαθίδρυση ολιγαρχίας, ενώ οι φτωχοί θα ρέπουν προς την οχλοκρατία.
Οι απόψεις του Αριστοτέλη που διατυπώνονται στο έργο του «Πολιτικά» (εκδόσεις Ζήτρος 2007) για τη μεσαία τάξη μας θυμίζουν ότι:
«Κάθε πόλη γενικά αποτελείται από τρία μέρη, από τους πολύ εύπορους, από τους πολύ άπορους και από τους τρίτους που βρίσκονται στη μέση αυτών των δύο. Καθώς, λοιπόν, κατά κοινή ομολογία το μέτριο και το μέσο είναι το άριστο, γίνεται φανερό ότι από όλα τα δώρα της τύχης η μέση ιδιοκτησία είναι η καλύτερη». (Πολιτικά 2ος τόμος σελ. 285).
Κατά Αριστοτέλη τα άκρα δρουν αρνητικά:
«Γιατί οι πρώτοι γίνονται αλαζόνες και μεγαλοαπατεώνες μάλλον και οι δεύτεροι κακοποιοί και μικροαπατεώνες κυρίως. Έτσι άλλα αδικήματα οφείλονται στην αλαζονεία και άλλα στην κακοήθεια». (σελ. 285).
Και συνεχίζει στα Πολιτικά του ο Αριστοτέλης:
«Άρα γίνεται φανερό ότι η πολιτική κοινωνία που αποτελείται από πολίτες της μέσης τάξης είναι άριστη, και ενδέχεται να έχουν σωστό πολιτικό βίο οι πόλεις όπου η μεσαία τάξη είναι μεγάλη και ισχυρότερη, μάλιστα σε σχέση με τις δύο άλλες ή τουλάχιστον με μία από τις δύο. Γιατί συμμαχώντας με αυτή πετυχαίνει η ισορροπία των δυνάμεων και εμποδίζει την εμφάνιση ακροτήτων στον πολιτικό βίο». (σελ. 289). Και ο Αριστοτέλης συμπληρώνει: «… είναι σαφές ότι το πολίτευμα της μέσης τάξης είναι άριστο, γιατί είναι το μόνο αστασίαστο πολίτευμα, αφού ελάχιστα φαινόμενα επαναστάσεων κι αντιπαλότητας των πολιτών παρατηρούνται εκεί, όπου η μεσαία τάξη είναι μεγάλη». (σελ. 289).
Είναι λοιπόν αυτή η μεσαία τάξη που στήριξε τη δημοκρατία μετά τον Βο Παγκόσμιο Πόλεμο τις διάφορες Δυικές και ανεπτυγμένες χώρες.
Γιατί πρέπει να καταστραφεί η μεσαία τάξη;
Θα ξεκινήσω με τον John Maynard Keynes που στο κλασικό του σύγγραμμα «Η Γενική Θεωρία της Απασχόλησης, του Τόκου και του Χρήματος», δίνει μια περιγραφή της υφιστάμενης σχέσης ανάμεσα στη μεσαία τάξη και την οικονομική μεγέθυνση: «χρειάζεται η σταθερή κατανάλωση της μεσαίας τάξης ως επενδυτικό κίνητρο».
Οι επενδύσεις επιφέρουν την οικονομική μεγέθυνση, αλλά χρειάζονται τα επίπεδα κατανάλωσης για να γίνουν αυτές οι επενδύσεις. Σήμερα οι όποιες οικονομικές πολιτικές αγνοούν την Κεϊνσιανή προτροπή της αναγνώρισης της σημασίας της μεσαίας τάξης στη δημιουργία της αναγκαίας συζήτησης η οποία παρακινεί την ανάπτυξη.
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης W. Easterly στην έρευνά του για την οικονομική ανάπτυξη, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι διεθνώς «σχετικά ομογενείς μεσαίας τάξης κοινωνίες διαθέτουν μεγαλύτερο εισόδημα και μεγέθυνση».
Κατόπιν αυτών, το πόρισμα είναι σχετικά απλό: αν θέλουμε να έχουμε οικονομική μεγέθυνση, πρέπει η μεσαία τάξη να υπάρχει και να έχει τη δυνατότητα να καταναλώνει. Και αν επιδιώκουμε τη διατήρηση της μεσαίας τάξης ασφαλώς και δεν θα την εξοντώσουμε μέσω της φορολογίας.
Όταν σε μια κοινωνία υπάρχει ισχυρή μεσαία τάξη, τότε και η συνεργασία μεταξύ των πολιτών είναι πιο εφικτή δεδομένου ότι αναπτύσσεται η αμοιβαία εμπιστοσύνη.
Η έρευνα της Kauffman Foundation έδειξε ότι το 72% των επιχειρηματιών προέρχεται από τη μεσαία τάξη. Με άλλα λόγια η ύπαρξη της μεσαίας τάξης αποτελεί προϋπόθεση για μια υγιή οικονομία. Δεν είναι μόνο οι επιχειρηματίες εκείνοι που δημιουργούν θέσεις εργασίας, αλλά κυρίως οι καταναλωτές της μεσαίας τάξης.
Το βασικό μάθημα από την οικονομική κρίση της χώρας, είναι ότι τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης είναι πυλώνας για μια βιώσιμη ανάπτυξη. Αυτό ασφαλώς και είναι διαμετρικά αντίθετο από αυτό που εφαρμόζει η κυβέρνηση: την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης.
Φυσικά, η μεσαία τάξη δεν συνδέεται μόνο με τη δημιουργία της ζήτησης. Ο σημαντικός ρόλος της μεσαίας τάξης επεκτείνεται τόσο στους καταναλωτές, όσο και στους παραγωγούς, αποδεικνύοντας ότι η μεσαία τάξη βρίσκεται στον πυρήνα της οικονομίας.
Η μεσαία τάξη έχει ισχυρό κίνητρο να λειτουργεί αποτελεσματικά η κυβέρνηση, γιατί το οικονομικό της κίνητρο είναι περισσότερο προσανατολισμένο προς την ποιότητα της κυβέρνησης από εκείνο των πλουσίων. Αυτό είναι απλό και λογικό γιατί η μεσαία τάξη εξαρτάται περισσότερο από τις δημόσιες υπηρεσίες σε σχέση με την πλουτοκρατία. Ένας πολίτης της μεσαίας τάξης θα στείλει το παιδί του στο δημόσιο σχολείο και ο ίδιος αν αρρωστήσει δεν θα πάει σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο αλλά στο δημόσιο.
Η μαρξιστική πολιτική του «ζορίσματος» της συμπίεσης και τελικά της εξαφάνισης της μεσαίας τάξης, είναι μια δραματική εξέλιξη η οποία διαταράσσει το οικονομικό και πολιτικό σύστημα της χώρας. Καθώς η Ελλάδα μετατρέπεται σε μια κοινωνία που έχει προλεταριοποιήσει τη μεσαία τάξη, τόσο αυξάνεται και η πιθανότητα η χώρα να μη βγει ποτέ από την κρίση.
Αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι οδηγούμαστε σε μια προλεταριοποίηση της μεσαίας τάξης, τότε πιθανότατα θα συνεχίζουμε να βιώνουμε σοβαρότερη κρίση.
Η μεσαία τάξη κλήθηκε και ζορίστηκε σύμφωνα με τον υπουργό κ. Τσακαλώτο, και πλήρωσε και πληρώνει το μεγαλύτερο τίμημα της κρίσης, και όχι οι τραπεζίτες ή η πλουτοκρατία. Φαίνεται στη χώρα μας ότι η πρώτη αριστερή κυβέρνηση επιδιώκει να ξαναπληρώσει η μεσαία τάξη όταν έρθει η επόμενη κρίση, αλλά τότε σίγουρα δεν θα υπάρχει μεσαία τάξη. Άραγε, θα υπάρχει Ελλάδα;
ΠΗΓΗ https://panas1821.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου