Εντάξει αλλά εμείς τι κερδίσαμε απ’ αυτή την υπόθεση, υπάρχει κάποιος που να ξέρει?

Εφημερίδα «Σοζτζιού» της 11 Οκτ 2017              

Εμίν Τσιόλασιαν

Εντάξει αλλά εμείς τι κερδίσαμε απ’ αυτή την υπόθεση, υπάρχει κάποιος που να ξέρει?

Αγαπητοί αναγνώστες μου

Δεν είναι τόσο εύκολο να εξηγήσουμε τι ζημιά έχει επιφέρει στη χώρα μας αυτή η κυβέρνηση του ΑΚΡ, ιδιαίτερα στην εξωτερική πολιτική. Και όμως είχαν

αρχίσει «με μηδενικά προβλήματα με τους γείτονές μας !..». Αυτή η αντίληψη σταδιακά κατέστη μηδενική και δεν είναι μόνο με τους γείτονές μας, αλλά με πολλές χώρες γίναμε μαλλιά κουβάρια.

Πρώτο είναι το γεγονός της Συρίας. Το Ιράν, το Ιράκ, η Αίγυπτος, η Ρωσία, οι ΗΠΑ και όσες μπορείτε να μετρήσετε…

Κάθε χώρα για τα συμφέροντά της, μπορεί να εναντιωθεί με οποιαδήποτε άλλη χώρα. Ωστόσο η δική μας έγινε ανώμαλη.

* * *

Τώρα ο στρατός μας, εισέρχεται στη Συρία, στην περιοχή Ίντλιμπ. Εκεί θα κάνει εκκαθάριση. Στη Συρία ποιος κάνει κουμάντο και που, σε ποιανού τα χέρια είναι, δεν είναι ξεκάθαρο. Κατά την περίοδο που ήταν  ΥΠΕΞ ο Αχμέτ Νταβούτογλου, κέρδισε δυναμική η εχθρότητα προς διάφορες χώρες και το σχοινί έσπασε.

Ανακηρύξαμε τη Συρία ως εχθρική χώρα. Οι κυβερνώντες την Τουρκία άρχισαν να λένε: «Η Συρία στο παρελθόν ήταν βιλαέτι μας… Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ελπίζουμε ότι θα ανατρέψουμε τον Άσαντ και θα κάνουμε στη Δαμασκό την προσευχή της Παρασκευής…». Δηλαδή όπου σταματούσαν και όπου κάθονταν, έλεγαν ότι θα εισβάλουν στη Συρία !

* * *

Με τη Συρία έχουμε κοινά σύνορα μήκους 911 χιλιομέτρων. Σ’ αυτά τα σύνορα δεν υπήρξε καμιά επίθεση, δεν υπήρξε τρομοκρατία και εκτός από ένα μικρό λαθρεμπόριο, δεν υπήρχε κάποιο άλλο αστυνομικό επεισόδιο. Οι δυο γειτονικές χώρες ζούσαν μέσα σε ειρήνη.

Όλα πήγαιναν κανονικά, μέχρι που μια μέρα ήρθε η διαταγή από τις ΗΠΑ προς αυτή την κυβέρνηση, που έλεγε: «Μαζί με εσάς θα ανατρέψουμε τον Μπεσάρ Άσαντ».

* * *

Στη συνέχεια από μια ματιά, διαπιστώσαμε πως από το ΡΚΚ μέχρι όλες τις ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις και μέχρι τον ISID, άρχισαν να επιτίθενται στη Συρία και να επιδιώκουν εδάφη. Στη χώρα άρχισε επίσημα εμφύλιος πόλεμος και η Συρία καταστράφηκε.

Από τη χώρα έφυγαν 3,5 εκατομμύρια δυστυχείς Σύριοι και από τα σύνορα κατέφυγαν στην Τουρκία. Γι’ αυτούς οργανώθηκαν στρατόπεδα φιλοξενίας, όμως οι άνθρωποι μας έφεραν μεγάλα προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων και αυτά των ασθενειών. Μέχρι σήμερα γι’ αυτούς τους ανθρώπους, για τα στρατόπεδα, για τη διατροφή τους, τη φροντίδα τους, την εκπαίδευσή τους και τα θέματα υγείας τους, έχουμε ξοδέψει  δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτά τα χρήματα είναι δικά μας, βγήκαν από τις τσέπες των πολιτών.

Τα χρήματα της κυβέρνησης του ΑΚΡ τελείωσαν. Δεν υπάρχουν πόροι για την κάλυψη αυτών των εξόδων. Αυτή τη φορά άρχισαν να ικετεύουν οργανισμούς στο εξωτερικό: «Στείλτε μας επειγόντως χρήματα, γιατί η δική μας θάλασσα τελείωσε…»

Όταν δεν ήρθαν τα χρήματα, προσπάθησαν να διώξουν όλους τους διεθνείς οργανισμούς των ενδιαφερομένων χωρών, συμπεριλαμβανομένων και των Ηνωμένων Εθνών. Τα νεύρα τους ήταν σπασμένα !

* * *

Η Συρία και από τις τέσσερες πλευρές της κυριεύτηκε από τις τρομοκρατικές οργανώσεις. Τι κρίμα που ο εμφύλιος πόλεμος κατέστρεψε τη χώρα, όμως ο Άσαντ δεν κατέστη δυνατόν να ανατραπεί.

Σ’ αυτό το στάδιο αφη καταρρίφθηκαν, πόλεις βομβαρδίστηκαν, άνθρωποι έφυγαν, η ζωή σταμάτησε και υπήρξε μια πλήρης ανθρώπινη τραγωδία.

130000 άτομα, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών, πέθαναν από αυτό το βρώμικο πόλεμο.. Ωστόσο η υπόθεση δεν σταμάτησε με αυτά.

Οργανώσεις όπως το ΡΚΚ και ο IŞİD, που κατέλαβαν γνωστές περιοχές στα σύνορά μας, άρχισαν να κάνουν εκρήξεις βομβών στα τέσσερα σημεία της χώρας μας (παντού) και εκατοντάδες συνάνθρωποί μας κομματιάστηκαν και έχασαν τη ζωή των. Στο Ρεϊχανλί, στην Κων/πολη στην Άγκυρα… Ο στρατός μας εισήλθε σε γνωστές περιοχές της Συρίας και δώσαμε νέους μάρτυρες (νεκρούς). Στο τέλος τίποτε δεν άλλαξε.

* * *

Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, καθημερινά ακούγαμε ομιλίες ! Στο τέλος ο παγκόσμιος ηγέτης μας (Ερντογάν), μπόρεσε να δει τις πικρές αλήθειες και πριν από λίγες μέρες, έκανε μια ανακοίνωση: «Ως Τουρκία, είμαστε υπέρ της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας !...».

Αμάν αδερφέ μου, οι άνθρωποι καταστράφηκαν… Στα σύνορά μας και σε διάφορες περιοχές, κυματίζουν οι πατσαβούρες (σημαίες) των διαφόρων τρομοκρατικών οργανώσεων, ποια εδαφική ακεραιότητα έμεινε, εμείς τώρα τι θα προστατέψουμε !..

Κοιτάξτε, τώρα οι στρατιώτες μας εισέρχονται στο Ίντλιμπ.

Εκτός από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, υπάρχει για το θέμα αυτό έστω και ο μικρός ενθουσιασμός στην κοινωνία?

Σκεφτείτε την επιχείρηση του 1974 στην Κύπρο… Όλη η Τουρκία ήταν ενθουσιασμένη και η επιχείρηση χειροκροτήθηκε, επειδή ήταν μια εθνική υπόθεση.

* * *

Λυπάμαι που το λέω αλλά το συμβάν της Συρίας, αποτελεί πραγματική ντροπή για την Τουρκική Δημοκρατία. Σημειώθηκαν συγκρούσεις, εξερράγησαν βόμβες της τρομοκρατίας στην Τουρκία, εκατοντάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τρομοκρατικές σφαίρες.

Όμως το χειρότερο είναι ότι χάσαμε το σεβασμό μας σε ολόκληρο τον κόσμο. Εξαιρεθήκαμε από την ΕΕ, με τη Γερμανία, τη Ρωσία, με χώρες της ΕΕ, με ορισμένες Αραβικές χώρες και με τις ΗΠΑ συγκρουστήκαμε και κόπηκαν τα σχοινιά.

Και όμως ζούσαμε αδελφικά με τη Συρία,, ζούσαμε ως συνοριακοί γείτονες. Στο χθεσινό μου άρθρο σας έδωσα ορισμένα στοιχεία.

* * *

Ρωτάω τώρα στους διοικούντες μας, δηλαδή σ’ αυτή την εξουσία, σ’ αυτή την κυβέρνηση του ΑΚΡ. Ρωτάω, παρόλο που ξέρω ότι δεν θα έχω απάντηση:

Εντάξει αδελφέ μου, αλλά εμείς από τα γεγονότα της Συρίας τι κερδίσαμε? Υπήρξε κάποιον υλικό ή πνευματικό κέρδος? Αν ναι, ποια ήταν τα οφέλη?

Διαφορετικά τι χάσαμε?

Η Μέση Ανατολή είναι ένας πραγματικός βάλτος και βρωμιά. Αυτή η κυβέρνηση είναι θαμμένη σ’ αυτό το τέλμα, άραγε πως θα βγει απ’ αυτό, το ξέρει αυτή η κυβέρνηση?

* * *

Έχουμε μια όμορφη παροιμία:

«Επιβιβαστήκαμε σε ένα εργαλείο και πάμε για τον όλεθρο»

Βρισκόμαστε ακριβώς στην ίδια κατάσταση.

Η οικονομία σταμάτησε, οι τροχοί σταμάτησαν.

Έχουμε χάσει όλο το σεβασμό μας στον κόσμο.

Επιπλέον στο κεφάλι μας άνοιξε αυτός ο μπελάς της Συρίας και δισεκατομμύρια δολάρια πέταξαν, έφυγαν και τα 3,5 εκατομμύρια πρόσφυγες δεν έχουν σημασία.

Τελικά ποιο ήταν το αποτέλεσμα?

Σ’ αυτή την ερώτηση θα πρέπει να απαντήσουμε με μια άλλη αναλογία:

Μηδέν από μηδέν και στο χέρι μηδέν…

Υπάρχει κάποιος που να ισχυρίζεται το αντίθετο?