Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

Η ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΒΡΕΤΑΝΟ-ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΔΔΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

Ποια η νέα στρατηγική?

30 Ιούλιος 2017, Σημερινή, Της Φανούλας Αργυρού
http://www.sigmalive.com/application/cache/default/images/news/280×210/DOC.20170729_.1392284_.KPAN_MONTANA_.jpg

ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟΣΟ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟ 2015/16 ΣΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ
Στις διαπραγματεύσεις στην Ελβετία και στις διαβουλεύσεις των τα κόμματα της Κύπρου και ειδικά όσοι επεξεργάζονται σήμερα πυρετωδώς «νέα στρατηγική», μήπως λαμβάνουν υπόψη τις συνέπειες για την ασφάλεια των πολιτών σε περίπτωση καταστροφικής λύσης ΔΔΟ;
Η θέση Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις στην Ελβετία ήταν ο τερματισμός της Συνθήκης Εγγυήσεως του 1960 και η αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών δυνάμεων από τα κατεχόμενα εδάφη, όπως μας είπαν. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν εκπροσωπήθηκε, έγινε δεκτό το τουρκικό πάγιο αίτημα από το 1974 για πενταμερή, εφόσον η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την ΚΔ. Και σε μια ακόμα χειρονομία κατευνασμού του κατακτητή, ο «ηγέτης της ελληνοκυπριακής κοινότητας», δίχως εξουσιοδότηση, προέβη και σε νέες απαράδεκτες παραχωρήσεις. Και πώς απάντησε ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών;
Με μια γροθιά από ΟΧΙ! Λες και με το να ακυρωθεί η εν λόγω Συνθήκη σώθηκε η Κύπρος, εφόσον με τη βρετανο-τουρκική Δι-κοινοτική, Δι-ζωνική Ομοσπονδία η Τουρκία θα έχει εξασφαλισμένη την επικυριαρχία ολόκληρης της νήσου και μπορεί να επιτεθεί όποτε θέλει δίχως καμία πρόνοια σε καμία Συνθήκη… Αξιοπρόσεκτο το ότι τόσο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης όσο και άλλοι δεν αναφέρονταν καθόλου το 2015/16 στη Συνθήκη Συμμαχίας, για να μην καταλάβουν οι πολίτες πόσο αναμεμειγμένοι ήσαν Τουρκία και παράνομο καθεστώς με αυτή και τη Συνθήκη Εγγυήσεως, αλλά στις 12 Ιανουαρίου 2017 στην Γενεύη ο «H.E Mr. Anastasiades» ξαφνικά πρότεινε ένα πακέτο φιλίας, το οποίο ουσιαστικά ήταν μια εκσυγχρονισμένη ονομασία της Συνθήκης Συμμαχίας του 1960!
Στην Λευκωσία ο λεγόμενος μεσαίος χώρος ετοιμάζει τη ‘νέα του στρατηγική’ εφόσον διαφωνεί με τη γραμμή του προέδρου Αναστασιάδη (δηλαδή των κομμάτων ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ). Ποία θα είναι όμως αυτή, που θα διαφέρει από τη σημερινή, ή όποιου άλλου ανεξάρτητου υποψήφιου, εφόσον δεν θα έχουν αποκηρύξει και απεγκλωβιστεί από την βρετανο-τουρκική ΔΔΟ; Απολύτως καμία!
Τουρκία – κακοποιό κράτος
Η ανάγκη απεγκλωβισμού από την βρετανο-τουρκική ΔΔΟ επιβάλλεται για πολλούς λόγους.
Η Γερμανία μετακομίζει τα στρατεύματά της από την Τουρκία στην Ιορδανία και δεν μπορεί πλέον να εγγυηθεί γερμανικές εταιρικές επενδύσεις στην Τουρκία. Οι Αμερικανοί σκοπεύουν το ίδιο με μεταφορά των δικών τους στρατευμάτων στην βάση της Σούδας στην Κρήτη.
Ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Φρανκ- Βάλτερ Σταϊνμάγερ δήλωσε 23.7.2017 : «Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί να κόψει και να ράψει τη χώρα στα μέτρα του. Οι εναπομείναντες εξ όσων ασκούν κριτική ή κάνουν αντιπολίτευση φυλακίζονται… και φιμώνονται. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε αυτά που συμβαίνουν στην Τουρκία. Είναι θέμα αυτοεκτίμησης…»
Ειρωνικά στις 20 Ιουλίου 2017, ο Γερμανός Υπ. Εξωτερικών προέβη σε μια άνευ προηγουμένου προειδοποίηση σε σχέση με την αδικαιολόγητη σύλληψη του Peter Steudtner σε σεμινάριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία όταν ειδικές τουρκικές μονάδες της Αστυνομίας εισέβαλαν στο σεμινάριο στις 5 Ιουλίου και συνέλαβαν τους δέκα συμμετέχοντες ως υποστηρικτές τρομοκρατίας!
«Ένας που απολύει εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων, στρατιώτες και δικαστές, πετά χιλιάδες ανθρώπους, περιλαμβανομένων βουλευτών, δημοσιογράφων και ακτιβιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις φυλακές, ληστεύει χιλιάδες ανθρώπους από τα υπάρχοντά τους με απαλλοτριώσεις, κλείνει εκατοντάδες ΜΜΕ, κατηγορεί δωδεκάδες γερμανικών εταιριών ότι βοηθούν τρομοκράτες – και όλα αυτά τα κάνει με αστήρικτες κατηγορίες και δίχως σεβασμό στις θεμελιώδη αρχές του κράτους δικαίου- και τώρα θέλει να επαναφέρει την θανατική ποινή, ολοκάθαρα θέλει να ανατρέψει το χρόνο και να καταστρέψει τα θεμέλια του κράτους δικαίου και δημοκρατίας…, ένας που συλλαμβάνει νομοταγείς επισκέπτες και τους πετά στις φυλακές με ψευδείς και παράλογες κατηγορίες έχει εγκαταλείψει τις Ευρωπαϊκές αξίες… ότι το ΝΑΤΟ πάντοτε στόχευε να είναι μια συμμαχία αξιών», είπε μεταξύ άλλων ο Γερμανός ΥΠΕΞ. Δεν γνωρίζουμε αν ο Κύπριος υπ. Εξωτερικών κ. Ιωάννης Κασουλίδης θα προβεί σε παρόμοια προειδοποίηση…
ΗΠΑ
Ανώτερα μέλη της Αμερικανικής Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων καταδίκασαν τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν για την βίαιη αντιμετώπιση όσων μιλούν για ελευθερία έκφρασης. Στις ΗΠΑ στις 16 Μαΐου άνθρωποι της ασφάλειας του Ερντογάν που πήρε μαζί του επιτέθηκαν σε Αμερικανούς πολίτες και τραυμάτισαν εννέα.
«Η ιδέα ένας ξένος τύραννος να έλθει στις ΗΠΑ… και να επιτρέψει στους μπράβους του να ξυλοφορτώσουν Αμερικανούς σε αμερικανικό έδαφος είναι εξωφρενικό», δήλωσε ο Αμερικανός αξιωματούχος Ted Poe, ζητώντας την έκδοση όλων όσων ευθύνονται για να δικαστούν στις ΗΠΑ. Η τουρκική κυβέρνηση ευθύνεται για τη πράξη αυτή και πρέπει να λογοδοτήσει», είπε. (22.7.2017).
Ποία η ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας και των πολιτών της;
Με όσα, λοιπόν διαδραματίζονται στο κακοποιό αυτό κράτος ονόματι Τουρκία, αλλά και εκτός με εντολές του προέδρου της Ρ. Τ. Ερντογάν, τον ίδιο τον εισβολέα και κατακτητή της χώρας μας, ποία η ασφάλεια των νομίμων και μονίμων πολιτών της ΚΔ; Σε περίπτωση Θεός φυλάξει λύσης (διάλυσης) βάση της βρετανο-τουρκικής ΔΔΟ όταν η Τουρκία θα είναι ο ‘διοικητής’ στο ‘τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος’; Με την ίδρυση του οποίου τα θύματα θα νομιμοποιήσουν με την υποταγή και υπογραφή των τα τετελεσμένα των δύο τουρκικών εισβολών, των εγκλημάτων, των παρανομιών, των δολοφονιών, των βιασμών, του εθνικού ξεκαθαρίσματος, τις εκτελέσεις αγνοουμένων και αρπαγής της γης τους και θα καταστήσουν τον εισβολέα και κατακτητή μας … συνεταίρο στο νησί μας και στο θαλάσσιο και άλλο πλούτο της πατρίδας μας;
Χρήστος Κληρίδης
Σχετικές οι δηλώσεις του Δικηγόρου και πρώην συμβούλου του προέδρου Αναστασιάδη, κ. Χρήστου Κληρίδη, στη Σημερινή 23.7.2017, «Επιβάλλεται ριζική επανατοποθέτηση του Κυπριακού, όχημα διασφάλισης ελέγχου όλης της Κύπρου η ΔΔΟ, Δούρειος Ίππος.»
Στις διαπραγματεύσεις στην Ελβετία και στις διαβουλεύσεις των τα κόμματα της Κύπρου και ειδικά όσοι επεξεργάζονται σήμερα πυρετωδώς ‘νέα στρατηγική’ μήπως λαμβάνουν υπόψη τις συνέπειες για την ασφάλεια των πολιτών σε περίπτωση καταστροφικής λύσης ΔΔΟ, που ακόμα δεν έχουν την τόλμη να πετάξουν στα μούτρα των πατρόνων και εμπνευστών της (Λονδίνου και Άγκυρας);
Νίκος Ρολάνδης
Λίγες οι φορές που θα συμφωνούσα με τον κ. Νίκο Ρολάνδη, αλλά αυτή ίσως να είναι μία από αυτές. Στο άρθρο του στη Σημερινή 23.7.2017 έγραψε μεταξύ άλλων. Ως πρώην υπουργός Εμπορίου αλλά κυρίως υπουργός Εξωτερικών είναι εις θέση να γνωρίζει:
«Οι Βρετανοί θα είναι οι αρχιτέκτονες του παρασκηνίου. Θα εποπτεύουν, θα παρακολουθούν και θα προωθούν τους στόχους τους με επίκεντρο τις στρατιωτικές βάσεις τους και τα ευρύτερα συμφέροντά τους στην περιοχή».
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/446135/poia-i-nea-stratigiki (Ολόκληρο το άρθρο στο pdf της εφημερίδας σελ. 16 Πολιτική).
-- 
IHA Director www.professors-PhDs.com
HEC Life Director www.greece.org
--
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "International Hellenic Association" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to international-hellenic-association+unsubscribe@googlegroups.com.
To post to this group, send email to international-hellenic-association@googlegroups.com.
To view this discussion on the web visit https://groups.google.com/d/msgid/international-hellenic-association/CAKCcHPD%2BLdMgQYmOrLXc5G50LJPJv3x0yYsHmsdGOXOZoD91kw%40mail.gmail.com.
For more options, visit https://groups.google.com/d/optout.

Μπροστά στην ιστορική πρόκληση

Μπροστά στην ιστορική πρόκληση

Κωνσταντίνος Γάτσιος

Το μέγεθος και η σφοδρότητα της κρίσης που πλήττει –ανοικτά πλέον– τη  χώρα εδώ και οκτώ χρόνια είναι, σε μεγάλο βαθμό, συνέπεια της αδυναμίας της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει και να αντιδράσει αποτελεσματικά. Η χώρα θα έπρεπε, ήδη προ ετών, να είχε επανέλθει σε αδιάπτωτη πορεία κοινωνικής ανάταξης και οικονομικής ανάπτυξης. Εν τούτοις, αυτό δε συνέβη και είναι αμφίβολο αν θα συμβεί σύντομα και έγκαιρα, διότι όσο η κρίση παρατείνεται τόσο δυσκολότερες καθίστανται, αφ’ ενός μεν η επίλυση των προβλημάτων που συνεχώς πολλαπλασιάζονται, αφ’ ετέρου δε η υπερνίκηση της ηττοπάθειας και της παραίτησης που κατακυριεύουν τους πολίτες. Μέχρι σήμερα, ως κοινωνία και ως έθνος, χάνουμε τη μάχη της κρίσης διότι, κατά κύριο λόγο, έχουμε ηττηθεί κατά κράτος στο πνευματικό και στο ηθικό επίπεδο. Η κοινωνία μας πάσχει από διανοητικό αποπροσανατολισμό και αυτό έχει ως παρεπόμενο αποτέλεσμα την πλήρη έλλειψη συλλογικής αυτοπεποίθησης, αποφασιστικότητας και αισιοδοξίας, δηλαδή των τριών πλέον απαραίτητων στοιχείων για την επιτυχία, είτε σε ατομικό, είτε σε συλλογικό επίπεδο.  

Οι αιτίες της νοσηρής αυτής κατάστασης διανοητικής παράλυσης και πρακτικής αδράνειας της ελληνικής κοινωνίας είναι αναμφίβολα πολλές, μερικές δε απ’ αυτές πηγαίνουν βαθιά πίσω στον χρόνο. Μία όμως είναι η πιο σημαντική και έχει αποφασιστική σημασία: πρόκειται για το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία, στην πιο κρίσιμη μάλιστα στιγμή της, βρέθηκε πολιτικά άοπλη. Ο πιο σημαντικός παράγοντας σε μια εθνική μάχη, ο συλλογικός διανοούμενος που πρέπει να ηγηθεί και να οδηγήσει το έθνος έξω από την κρίση, δηλαδή τα πολιτικά κόμματα, αποδεικνύονται –δυστυχώς– κατώτερα των απαιτήσεων των καιρών.  Αποτελούν αυτά τα ίδια, συστατικά στοιχεία της κρίσης και, κατά συνέπεια, αδυνατούν να λειτουργήσουν ως παράγοντες υπέρβασής της.

Η Ελλάδα κυβερνάται, σήμερα, από ένα σταλινικό μόρφωμα θλιβερά ανερμάτιστο, τραγικά αναλφάβητο και επικίνδυνα αδίστακτο. Ένα πολιτικό μόρφωμα του οποίου το μόνο στοιχείο που υπερβαίνει ακόμη και αυτήν την ανικανότητα των στελεχών του είναι η δημαγωγική του
ακράτεια –το στοιχείο, άλλωστε, που το έφερε στην εξουσία την ώρα της πιο βαθειάς εθνικής κατάπτωσης. Η αποπομπή του από την εξουσία –με δημοκρατικά και νόμιμα μέσα– αποτελεί τον απαραίτητο όρο για την έναρξη μιας εθνικής πορείας εξόδου από την κρίση.

Δυστυχώς, όμως, απέναντι στο ανερμάτιστο κυβερνητικό μόρφωμα, στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν υπάρχει κάτι περισσότερο ελπιδοφόρο για τον ελληνικό λαό. Ο πολιτικός σχηματισμός ο οποίος προβάλλει σήμερα ως ο πλέον πιθανός για να διαδεχθεί την παρούσα κυβέρνηση στην εξουσία, είναι ο ίδιος εκείνος πολιτικός σχηματισμός ο οποίος ανάλγητα και καταστροφικά οδήγησε την χώρα στην κρίση και στην κατάρρευση. Και ενώ βαρύνεται με ένα τέτοιο έγκλημα, όχι μόνο δεν έχει απολογηθεί γι’ αυτό, όχι μόνο δεν έχει προσπαθήσει να εξηγήσει στον ελληνικό λαό τι συνέβη ώστε να τον βοηθήσει να ξεπεράσει τη διανοητική σύγχυση που τον έχει κυριεύσει, όχι μόνο αποσιωπά τις ευθύνες του, αλλά κάνει και κάτι ακόμη χειρότερο. Η «σκληρός πυρήνας» του κόμματος βρίσκεται ουσιαστικά σε σιωπηρή συνεργασία με την κυβερνώσα παράταξη, αποβλέποντας σε ένα πολύ συγκεκριμένο σκοπό: όχι μόνο να απαλλάξουν την καταστροφική διακυβέρνηση της περιόδου 2004-2009 από τις ευθύνες της για την καταστροφή της χώρας, αλλά και να διαφυλάξουν, όσο είναι δυνατόν, όσα στοιχεία τού πελατειακού κράτους δημιούργησαν επί δεκαετίες και φρόντισαν να γιγαντώσουν στην περίοδο που τελικά οδήγησε στην έκρηξη της κρίσης. Πώς είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι ένα τέτοιο κόμμα, αναλαμβάνοντας την ηγεσία της χώρας, θα μπορούσε να την οδηγήσει έξω από την κρίση;

Η πολιτική γεωγραφία της Ελλάδας είναι σήμερα ελλειμματική, προβληματική και δυσλειτουργική. Κυριαρχούν σε αυτήν, ως δίπολο, ένα σταλινικό μόρφωμα με τυχοδιωκτικό χαρακτήρα και ένα κόμμα που από το 1915 μέχρι σήμερα, μέσα από διαδοχικές μεταμορφώσεις και μεταλλαγές, υπήρξε, στο σημαντικότερο μέρος τής πορείας του, το βασικό, αν και όχι το μοναδικό, στήριγμα της οπισθοδρομικότητας και της καθυστέρησης της Ελλάδας έναντι των απαιτήσεων της Ιστορίας. Πρέπει, επειγόντως, η δύσμορφη και δυστοπική πολιτική αυτή γεωγραφία της χώρας να μεταμορφωθεί, να αποκτήσει ραχοκοκαλιά και λειτουργικότητα. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την ανάδειξη σε κεντρικό στοιχείο της ενός σύγχρονου δημοκρατικού κόμματος, πολιτικά φιλελεύθερου και κοινωνικά ριζοσπαστικού με εθνικό χαρακτήρα.
Εννοώ ένα κόμμα που θα πατάει στις παραδόσεις της χώρας αλλά θα βλέπει προς το μέλλον, χωρίς δογματισμούς αλλά και χωρίς βαρίδια από το παρελθόν. Ένα κόμμα που επειδή θα είναι δημοκρατικό και κοινωνικά ευαίσθητο, θα είναι, επίσης, στιβαρό και αυστηρό, γιατί η δημοκρατία υπάρχει μόνο μέσα στην ευταξία και στην περιφρούρηση του νόμου.  Που δεν θα λέει στον λαό αυτά που θέλει να ακούσει γιατί είναι ευχάριστα, αλλά αυτά που πρέπει να ακούσει γιατί είναι χρήσιμα. Που δε θα επικεντρώνεται στα δευτερεύοντα θέματα που ικανοποιούν τις ανάγκες της δημαγωγίας, αλλά θα εστιάζει την κοινή γνώμη και το δημόσιο διάλογο στα πραγματικά σημαντικά και νευραλγικά προβλήματα. Ένα κόμμα που δε θα είναι ετερόφωτος μηχανισμός μεταφοράς απόψεων των «ξένων», αλλά θα είναι ένας πνευματικά δημιουργικός και προγραμματικά αποτελεσματικός ιδεολογικός μηχανισμός της ελληνικής πραγματικότητας. Ένα κόμμα που θα έχει ξεπεράσει και απομυθοποιήσει τις ιδεολογικές αγκυλώσεις του παρελθόντος, μεταξύ των οποίων και την σχηματοποιημένη διαίρεση των πολιτικών κατευθύνσεων σε «αριστερά» και «δεξιά». Ένα κόμμα, δηλαδή, που θα καταλαμβάνει το χώρο εκείνον στον οποίον, όπως έχει δείξει η ιστορική εμπειρία, πραγματοποιούνται οι συνθέσεις που οδηγούν στις αποφάσεις και στις πολιτικές που κινούν τις κοινωνίες προς το μέλλον τους, δηλαδή προς την πρόοδο και την προκοπή τους: το χώρο του Κέντρου.

Ένα τέτοιο κόμμα είναι απαραίτητο σήμερα στην χώρα, όχι μόνο ως κόμμα εξουσίας αλλά, πρωτίστως και κατά κύριο λόγο, ως «κόμμα συνείδησης» που με την ύπαρξή του και την πρακτική του θα λειτουργήσει ως εξυγιαντής της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, αναγκάζοντας ακόμη και τους δημαγωγικούς και ανερμάτιστους πολιτικούς σχηματισμούς να αναβαθμισθούν, εξ ανάγκης.

Θα μπορούσε ένα τέτοιο πολιτικό κίνημα να δημιουργηθεί μέσα από τις διαδικασίες συγκρότησης της κεντροαριστεράς που πρόσφατα γνωστοποιήθηκαν; Πιστεύω πως ναι, υπό την προϋπόθεση ότι η διαδικασία εκλογής αρχηγού και συγκρότησης του κόμματος θα γίνουν με τον σωστό τρόπο. Ξεκινώντας από την διαδικασία εκλογής αρχηγού: θα πρέπει να είναι ανοικτή σε όλους τους Έλληνες πολίτες, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς παλαιοκομματικά εμπόδια στους υποψηφίους και χωρίς συνοπτικές διαδικασίες. Η εκλογή τού ηγέτη από τους πολίτες με ανοικτή, παλλαϊκή ψηφοφορία και ευρεία και ανοικτή συμμετοχή θα αποτελέσειτο ισχυρότερο νομιμοποιητικό στοιχείο όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για την όλη διαδικασία οικοδόμησης του νέου πολιτικού φορέα.

Ο Κωνσταντίνος Γάτσιος είναι καθηγητής και τέως πρύτανης του Οικον. Πανεπιστ. Αθηνών 

Έτοιμο να ανοίξει πυρ το «ηλεκτρομαγνητικό κανόνι» των ΗΠΑ



Άρλινγκτον, Βιρτζίνια
Ένα φουτουριστικό όπλο που χρησιμοποιεί ηλεκτρικό ρεύμα για να επιταχύνει μεταλλικά βλήματα στα Mach 6 βγήκε από το εργαστήριο και είναι έτοιμο για δοκιμές με πυρά κατά ριπάς, ανακοίνωσε το Γραφείο Ναυτικής Έρευνας του αμερικανικού ναυτικού.

Αντί για εκρηκτικές ουσίες, το ηλεκτρομαγνητικό κανόνι χρησιμοποιεί ρεύμα υψηλής τάσης για να εκτοξεύσει μεταλλικά βλήματα βάρους 20 κιλών. Χάρη στην υψηλή ταχύτητα που αναπτύσσουν, γύρω στα 7.350 χιλιόμετρα την ώρα, τα βλήματα αυτά μπορούν να καταστρέφουν το στόχο χωρίς εκρηκτική γόμωση.

Το σύστημα, γνωστό ως railgun («όπλο σταθερής ράγας» σε ελεύθερη απόδοση) δεν μοιάζει με συμβατικό πυροβόλο: αποτελείται από δύο παράλληλες ηλεκτροφόρες ράγες, τοποθετημένες σε έναν σταθερό μεταλλικό σκελετό σε μέγεθος ημιφορτηγού.

Χοντρά μαύρα καλώδια τροφοδοτούν τις ράγες με ρεύμα για να δημιουργήσουν ηλεκτρικό πεδίο και να επιταχύνουν το αγώγιμο μεταλλικό βλήμα, το οποίο εξέρχεται από το όπλο μαζί με υπέρθερμο, ιονισμένο αέριο (πλάσμα).

Με στόχο να βελτιώσει το σύστημα ώστε να εκτοξεύει «πολλά» βλήματα ανά λεπτό, το ναυτικό μεταφέρει το όπλο σε πεδίο βολής όπου θα συνεχιστούν οι δοκιμές.

Η ισχύς θα αυξηθεί σταδιακά από τα 20 megajoule φέτος στα 32 megajoule του χρόνου.

Ένα megajoule ισοδυναμεί με την ενέργεια που θα απελευθέρωνε ένα όχημα του ενός τόνου αν προσέκρουε σε τοίχο με ταχύτητα 160 χιλιομέτρων την ώρα.
Newsroom ΔΟΛ


Τρομακτικές πλέον οι θετικές ανακατατάξεις στην Ανατολική Μεσόγειο

Όταν ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου και ο πρόεδρος της Αιγύπτου, στρατηγός αλ Σίσι, σε χωριστές συναντήσεις με ανώτατους αξιωματούχους στη Λευκωσία και την Αθήνα έθεσαν το θέμα της «ορθής λύσης του Κυπριακού», ουδείς ανέμενε τι θα ακολουθούσε. Το επόμενο μήνυμα, λίγο-πολύ, ήταν μία αυστηρή προειδοποίηση προς την Κύπρο και την Ελλάδα, να μην μπάσουν την Τουρκία από το …παράθυρο, στο παιγνίδι της ενέργειας στην ανατολική Μεσόγειο.
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
ΠΗΓΗ: http://mignatiou.com/
Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που η Αθήνα και η Λευκωσία πολέμησαν «μέχρις εσχάτων» στην Ελβετία για να εξασφαλίσουν την αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο και τον τερματισμό των τουρκικών εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων της κατοχικής δύναμης.
Στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας, όπου παίχθηκε η τύχη της Κύπρου στη διάρκεια ενός αποτυχημένου δείπνου, στο οποίο οι συμμετέχοντες δεν μπόρεσαν να απολαύσουν τα πλούσια εδέσματα του Grand Hotel du Golf, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς εκνεύρισε τον Τούρκο ομόλογό του, ο οποίος είπε και την τελευταία κουβέντα: Η Τουρκία θα μείνει στην Κύπρο.
Είχε προηγηθεί ένα απίστευτο περιστατικό μερικές ημέρες πριν, στη διάρκεια του οποίου ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, πάλι υπό την πίεση του κ. Κοτζιά, ομολόγησε ότι η τουρκική στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο είναι απαραίτητη για να επεμβαίνει και στο νότο, εννοώντας τις ελεύθερες περιοχές του νησιού.
H νέα σύγκρουση της Άγκυρας και του Ισραήλ οφείλεται σε διάφορους παράγοντες -τα δικαιώματα των Παλαιστινίων είναι για μία χρήση, μόνο για συσπείρωση των ισλαμιστών-, αλλά το μείζον συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι ο Ταγίπ Ερντογάν έχει εκνευριστεί και θυμώσει με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου επειδή ο τελευταίος δεν συμφωνεί με το σχέδιο κατασκευής του αγωγού από το Εβραϊκό Κράτος προς την Τουρκία για να μεταφέρεται το ισραηλινό φυσικό αέριο προς την Ευρώπη.
Αντίθετα ο πρωθυπουργός του Ισραήλ σκέφτεται σοβαρά και σχεδιάζει επί τούτου την κατασκευή του αγωγού EastMed μέσω της Κύπρου, της Ελλάδας και της Ιταλίας, ακόμα και αν αυτή είναι χρονοβόρα και πιο ακριβή λύση. Ισραηλινοί αξιωματούχοι ενημέρωσαν όσους ήθελαν να τους ακούσουν, ότι πάνω απ’ όλα και όλους θέτουν τα στρατηγικά συμφέροντα του Ισραήλ.
Η συζήτηση του θέματος αυτού του αγωγού, ξεκίνησε από το Τελ Αβίβ στις συνομιλίες που είχαν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο κ. Νετανιάχου και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα είναι η συνέχεια της συζήτησης επί των σχεδιασμών που εκπόνησαν πρώτοι ο υπουργός Ενέργειας της Κύπρου Γιώργος Λακκοτρύπης και ο αρμόδιος υπουργός επί κυβέρνησης Σαμαρά, Γιάννης Μανιάτης.
Το θέμα της ενέργειας είναι αυτό που πονά περισσότερο τον Ταγίπ Ερντογάν και τον αναγκάζει συχνά-πυκνά να γίνεται εκτός εαυτού και να εξυβρίζει και να απειλεί τους Ισραηλινούς. Ανώτερος διπλωμάτης του Ισραήλ, που ενημέρωσε μέλη «δεξαμενών σκέψεων» στην αμερικανική πρωτεύουσα, είπε μία κουβέντα που τα λέει όλα:
Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα στην ανατολική Μεσόγειο που δεν έχει ίχνος πετρελαίου και φυσικού αερίου. Μιλώντας περισσότερο περιπαικτικά, ένας εκ των αναλυτών που παραβρέθηκαν στην ενημέρωση, είπε ότι «η Τουρκία κατέλαβε το λάθος κομμάτι της Κύπρου», εννοώντας ότι όλος ο φυσικός πλούτος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι συσσωρευμένος στη νότια Κύπρο. Στο παιγνίδι της ενέργειας παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο η Μεγαλόνησος, επειδή είναι η μόνη χώρα της περιοχής που συνομιλεί με όλους και έχει προχωρήσει σε συμφωνίες με τις μεγάλες δυνάμεις της ανατολικής Μεσογείου: Την Αίγυπτο και το Ισραήλ.
Επίσης, η Κύπρος προχωρεί σε συμφωνίες με τον Λίβανο και την Ιορδανία, που επίσης διαθέτουν πλούσιο ενεργειακό πλούτο, αν και δεν έχουν προχωρήσει ακόμα σε έρευνες. Έτσι, θα αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο για όλα τα κράτη και θα λύσει και το πρόβλημα της εμπορικής συμφωνίας μεταξύ του Ισραήλ και της Αιγύπτου, που θα συνεργάζονται μέσω της Κύπρου, η οποία θα «αγοράζει» το φυσικό αέριο της μίας χώρας και θα το «πουλά» στην άλλη.
Σύμφωνα με κυπριακή πηγή, που ασχολείται με τα ενεργειακά θέματα, ο εκνευρισμός του κ. Ερντογάν ξεκίνησε όταν πληροφορήθηκε την περασμένη Δευτέρα ότι το Ισραήλ θα δεχόταν την πρόταση της Λευκωσίας για να συγκληθεί τετραμερής συνάντηση κορυφής στην κυπριακή πρωτεύουσα με αντικείμενο συζήτησης τον EastMed.
Σε αυτήν θα συμμετέχουν επίσης απεσταλμένοι της Ελλάδας και της Ιταλίας και αναμένεται να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις, αφού στο μεταξύ θα έχει ολοκληρωθεί η μελέτη του κόστους του αγωγού. «Όλα τα υπόλοιπα, και τα δάκρυα του Ερντογάν για τους Παλαιστίνιους» είναι δημόσιες σχέσεις», τόνισε η πηγή.
Μέχρι την περασμένη Δευτέρα, ο Τούρκος ηγέτης πίστευε ότι ο κ. Νετανιάχου είχε συμφωνήσει με τον υπουργό του επί της Ενέργειας, Yuval Steinitz, για να ξεκινήσει με στόχο την άμεση ολοκλήρωση, η συζήτηση για τον αγωγό προς την Τουρκία. Ο κ. Ερντογάν είχε μείνει με την εντύπωση ότι ο γαμπρός του, και υπουργός Ενέργειας, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, είχε συμφωνήσει τα πάντα με τον κ. Steinitz.
Στην Τουρκία, όπου δεν βλέπουν πάντα φαντάσματα, έχουν ανακαλύψει εσχάτως ότι το Ισραήλ διατηρεί στενές σχέσεις συνεργασίας με τους Κούρδους του Ιράκ, οι οποίοι έχουν δεχθεί ποικιλοτρόπως βοήθεια από το Τελ Αβίβ για να στήσουν το αυτόνομο κράτος τους. Οι φόβοι των Τούρκων είναι αληθινοί, καθώς η Ουάσιγκτον είχε δώσει την πρωτοκαθεδρία στο Ισραήλ, για να συνεργάζεται με τους Κούρδους, μετά τον τελευταίο πόλεμο.
Ένας εκ των ηγετών της ισραηλινής αντιπολίτευσης, ο Yair Lapid αποκάλυψε τους τρόπους αντίδρασης του Ισραήλ στο μπαράζ των βίαιων επιθέσεων από τον κ. Ερντογάν και άλλους ισλαμιστές πολιτικούς. Εισηγήθηκε την Πέμπτη ότι πρέπει άμεσα το Ισραήλ να αναγνωρίσει την αρμενική Γενοκτονία και επίσης να ανακοινώσει πρώτο την αναγνώριση του ανεξάρτητου Κουρδιστάν.
Σημειώνεται, ότι από το Γραφείο του κ. Νετανιάχου τέθηκε και η κατοχή της Κύπρου ως θέμα διαφωνίας με την Τουρκία. Ζητά να υιοθετηθεί πιο σκληρή πολιτική απέναντι στην Τουρκία, και άμεσα να ανακοινωθεί επίσημα η εγκατάλειψη κάθε σκέψης για την κατασκευή αγωγού σε συνεργασία με την Τουρκία.
Για το θέμα αυτό, έγινε γνωστό από πηγή στην Ουάσιγκτον ότι στην πραγματικότητα το Ισραήλ εκμεταλλεύθηκε την Τουρκία αφήνοντας το θέμα ανοικτό, για να μπορεί να το θέσει κατά την παρουσίαση του ενεργειακού πλούτου της χώρας σε μεγάλες ξένες εταιρείες.
«Το έργο (εννοεί τον αγωγό προς την Τουρκία) είναι εμπορικά, νομικά και πολιτικά ανέφικτο. Ο κ. Steinitz ήθελε να δείξει σε πιθανούς επενδυτές ότι υπάρχουν πολλοί δίοδοι εξαγωγών, αλλά οι εταιρείες δεν πείστηκαν», μας είπε η πηγή.
Σύμφωνα με τον κ. Lapid, πρέπει να ξεχαστεί το «λανθασμένο όνειρο» της οικοδόμησης αγωγού για την εξαγωγή φυσικού αερίου προς την Τουρκία. «Το Ισραήλ», είπε, «δεν μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του να εξαρτάται από έναν πελάτη, (όπως η Τουρκία), ο οποίος έχει μετατραπεί σε εχθρικό κράτος. Οι Τούρκοι πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να μας κλωτσούν και να μας ζητούν περισσότερα», τόνισε.
Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν, για πρώτη φορά στη νεότερη πολιτική ιστορία τους, την ευκαιρία να επιτύχουν μία αλλαγή της πολιτικής του Ισραήλ αναφορικά με την Τουρκία και να οικοδομήσουν ισχυρή στρατηγική σχέση, που θα περιλαμβάνει και τον στρατιωτικό τομέα. Έτσι κι αλλιώς, με ειδική άδεια του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, το 2008, που ανανέωσαν και οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν, τα μαχητικά αεροπλάνα της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ πετούν καθημερινά στους ελληνικούς ουρανούς, χρησιμοποιώντας τον εναέριο χώρο της Ελλάδας, μέχρι την Κρήτη.
Την ίδια άδεια εξασφάλισαν και από τις εκάστοτε κυπριακές κυβερνήσεις για να πετούν πάνω από το νησί, συμπεριλαμβανομένων και των κατεχόμενων περιοχών. Μετά την κατάρρευση των σχέσεων με την Τουρκία και την ανάδειξη της σε εχθρικό κράτος για το Ισραήλ, μία τριμερής στρατιωτική συμφωνία με την Ελλάδα και με συνδετικό κρίκο την Κύπρο, είναι πιο εύκολη παρά ποτέ…
http://www.defence-point.gr/news/tromaktikes-pleon-i-anakatataxis-stin-anatoliki-mesogio-ke-ine-thetikes

Κύπρος, το μοιρόγραφτο κέντρο

Του Στέλιου Παπαθεμελή*
Ο Κύπριος Πρόεδρος παρέδωσε τα Πρακτικά της Ελβετίας κατ’ απαίτηση του Γ.Γ. του ΟΗΕ μόνο στα πέντε μόνιμα μέλη του Οργανισμού. Αναγκαίο, πάντως, είναι να τα λάβουν όλες οι κυβερνήσεις
Ο βαρύτατα εκτεθειμένος νορβηγός διαμεσολαβητής είχε το απίστευτο θράσος να καταλογίσει ευθύνες για το ναυάγιο και στην ελληνική πλευρά, μιλώντας για «συλλογική αποτυχία που περιλαμβάνει όλους»!
Επιβεβλημένη η έκρηξη του Ν. Κοτζιά ο οποίος τον καταχέριασε κυριολεκτικά (Νέα Σελίδα 23/7/17) χρεώνοντάς του φιλοδοξία να καταστεί … εκπρόσωπος τύπου της τουρκικής κυβέρνησης! Και απεκάλυψε πτυχές του βρώμικου ρόλου του: «Στις επισκέψεις του στην Ελλάδα ο κ. Άιντε συναντιόταν εν κρυπτώ με επιχειρηματίες -γιατί άραγε;- που όπως φάνηκε συνδέονται με συγκεκριμένους διεθνείς παράγοντες και επιλογές για το Κυπριακό. Σε αυτές τις συναντήσεις ήταν παρόντες και ορισμένοι δημοσιογράφοι (…). Δεύτερον ότι μας πήγε ο κ. Άιντε σε αυτή τη φάση της διαπραγμάτευσης χωρίς να έχει κάνει ο ίδιος επαρκή προεργασία. Τρίτον του επιτρέψαμε να λέει για μεγάλο χρονικό διάστημα πολλαπλά ψέματα». Κυρίως, όμως, «δεν φροντίσαμε να δείξουμε εξ αρχής τα υλικά συμφέροντα που συνδέουν ένα συγκεκριμένο κύκλωμα που θεωρεί ως διαπραγμάτευση την άνευ όρων παράδοση».
Κάτι ακόμη που δεν το λέει, μάλλον για λόγους ευγενείας προς τον κ. Αναστασιάδη αλλά είναι ακρότατα σημαντικό, αφήσαμε την εσωτερική πτυχή του Κυπριακού εξ ίσου κρίσιμη και σε αλληλεπενέργεια με την εξωτερική στην αποκλειστική διαχείριση του Κυπρίου Προέδρου.
Μία ελλαδική παρέμβαση στην εσωτερική πτυχή θα είχε προστατεύσει τον Ελληνισμό από την γαλαντομία του κ. Αναστασιάδη, ιδίως στο τελευταίο «Δείπνο» όπου εδώρισε στους Τ/Κ εκ περιτροπής προεδρία, veto επί πάσης αποφάσεως (μπορεί να λειτουργήσει ένα κράτος υπό απαγόρευση;), προήγηση χρηστών έναντι ιδιοκτητών στις κατεχόμενες περιουσίες, τέσσερις ελευθερίες κτλ.
Δυστυχώς τα συγκυβερνώντα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ κατήντησαν «αχθοφόροι της τουρκικής προπαγάνδας και σημαιοφόροι της αυτοκαταστροφικής πολιτικής» (Π. Νεάρχου, Παρόν, 23/7/17). Δείχνουν να μη αντιλαμβάνονται ότι η ευτυχώς ματαιωθείσα ¨λύση¨ απέβλεπε στην παράδοση του στρατηγικού ελέγχου ολόκληρης της μεγαλονήσου στην Τουρκία και δια της ευθανασίας της Κυπριακής Δημοκρατίας στην καταβρόχθιση του φυσικού της πλούτου από το τουρκικό Ισλάμ.
Ο Άιντα αμετακίνητος στη θέση του- και στις «θέσεις» του- αφού ουδείς αξίωσε την απομάκρυνσή του ως παταγωδώς αποτυχημένου, δολοπολκεί με την αδρή συνδρομή του βρετανικού παράγοντα, στήνοντας νέα Πενταμερή πριν από τις προεδρικές της Κύπρου (Φεβρουάριος 2018). Ο ρόλος της Βρετανίας υπήρξε ανέκαθεν ύπουλος. Τσακίζει κόκκαλα η διαπίστωση του Leon Bloy (Quatre ans de captivite 1900-1904): «Η Αγγλία είναι για τον κόσμο ό,τι ο διάβολος για τον άνθρωπο»! Η Βρετανία ουδέποτε έπαψε να βυσσοδομεί κατά της Κύπρου. Τώρα μηχανεύονται με τον απίθανο Άιντα να αποσύρουν τα ΗΕ την ειρηνευτική δύναμη.
Σε κρίσιμες ώρες, τις παραμονές του απελευθερωτικού αγώνα, ο Νίκος Καζαντζάκης έγραψε το 1954: «Η Κύπρος δεν είναι τώρα μια λεπτομέρεια, ένα νησί στην άκρα της Μεσόγειος θάλασσας· για μια στιγμή γίνεται το μοιρόγραφτο κέντρο όπου παίζεται η ηθική αξία του σημερινού ανθρώπου».
Και το σοφό επιμύθιο: «Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος- αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ‘ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος - σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικιέται. Θαρρείς κι είναι απαραίτητος αγώνας πολύς κι ιδρώτας πολύς και δάκρυο για να ξαγοράσει ο άνθρωπος το δίκιο του· κι η ελευθερία είναι το πιο ακριβοαγόραστο αγαθό· δε δίνεται δωρεάν μήτε από ανθρώπους μήτε από θεούς· πηγαίνει από χώρα σε χώρα, όπου τη φωνάξουν, από καρδιά σε καρδιά, ανύπνωτη, ανυπόταχτη, χωρίς συμβιβασμό. Τώρα τη βλέπουμε, με σίγουρην ορμή, να δρασκελάει τα χώματα της Κύπρου· και σε λίγο τα πόδια της θα γεμίσουν αίματα. Έτσι πάντα αυτή ανοίγει δρόμο» (Οι άγγελοι της Κύπρου, Ν. Εστία, 15/9/54).
Και μια όχι ασήμαντη λεπτομέρεια: στην γεώτρηση της Total οι Κύπριοι αφιέρωσαν το Οικόπεδο 11 στον τοπικό τους άγιο Ονησίφορο και ξεκίνησαν τις εργασίες ανήμερα της γιορτής του. Εύγλωττον: «Μη φοβηθείς αυτόν που στήριξε/ στην πίστη πάνω την ελπίδα./ Τον είδα στη ζωή να μάχεται/ μα πάντα ανίκητο τον είδα» (Ιω. Πολέμης).
Οι (τουρκ)αλβανοί συνεχίζουν με περίσσιο τουρκικό θράσος που αντλούν από την Άγκυρα τις προκλήσεις κατά του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Τώρα κατεδαφίζουν τουριστικά ακίνητα, χαρακτηρισμένα από τους ίδιους διατηρητέα, στις Δρυμάδες της Χειμάρρας. Λεπτεπίλεπτη η διαμαρτυρία του ελληνικού ΥπΕξ. Αναφέρεται στην υποψηφιότητά τους στην ΕΕ για την οποία ωστόσο δεν δείχνουν ιδιαίτερη πρεμούρα, τους αποκρυώνει άλλωστε και ο τούρκος κηδεμόνας του. Πάντως για να προσγειωθούμε, η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνει η αλβανική ηγεσία είναι αυτή των αντιμέτρων. Των σοβαρών αντιμέτρων. Αυτά δεν ανακοινώνονται. Λαμβάνονται!
Τα κόμματα σε μια δημοκρατία πρέπει να είναι όπως η γυναίκα του Καίσαρα που οφείλει να είναι και εξ ίσου να φαίνεται τίμια. Το ακατάσχετο των τραπεζικών λογαριασμών των πολιτών είναι μόλις 1000€, των κομμάτων ήταν το πελώριο 40%. Μετά την β΄ αξιολόγηση η Βουλή λόγω κατακραυγών την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενη κατέβασε το 40 στο 10%. Προχθές. όμως, επανήλθε ομοφώνως στο 40%! Έτσι, όμως, ούτε είναι, ούτε φαίνεται τίμια.
Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
E-mailstpapathemelis@gmail.comdanagennisi.press@gmail.com 

The AH-64 Apache Helicopter Helmet Is Getting A Major Upgrade

Some of the most talented pilots in the U.S. armed forces are getting a major helmet upgrade. Contracting firm Defense Corporate on July 24 announced on Soldier System a $13 million contract with the Army to produce a new Apache Aviator Integrated Helmet (AAIH), a piece of hardware critical to the legendary AH-64 Apache helicopter.
The face-enveloping new helmet — which appears to be built on the HGU-56/P rotary wing helmet system that Gentex initially designed support the Army Air Soldier Program, and gives me the creeps — will offer “improved safety features and comfort that provides situational awareness and targeting information,” according to the company. The new helmet also includes updates meant to seamlessly integrate with the next-generation AH-64E that Boeing will sell to 15 countries over the coming years.
This is no insignificant upgrade, even if it sounds like one. The Apache’s heads-up display was the first used by the Department of Defense in 1985, beginning with an Integrated Helmet and Display Sighting System that fed targeting information and infrared imaging directly into a helmet-mounted screen.
According to a 1988 Army Aeromedical Research Lab report on the new system, the Pentagon was most impressed by the capability for “an IR imaging sensor, mounted on the nose of the aircraft, to be slaved to the aviators head movements” — a capability quickly applied to the attack helo’s 30mm automatic M230 chain gun.
But annihilating enemies with a head-responsive chain gun is far from the helmet’s most important function. Of all the aircraft in the Pentagon’s inventory, the Apache may be among the most difficult to fly. In his 2009 book Apache: Inside the Cockpit of the World’s Most Deadly Fighting Machine, former British Army Air Corps pilot Ed Macy described the mental and physical gymnastics required to squeeze every ounce of deadly power out of the attack helo, via Air & Space/Smithsonian:
Flying an Apache almost always meant both hands and feet doing four different things at once. Even our eyes had to learn how to work independently of each other. A monocle sat permanently over our right iris. A dozen different instrument readings from around the cockpit were projected into it. At the flick of a button, a range of other images could also be superimposed underneath the green glow of the instrument symbology, replicating the TADS’ or PNVS’ camera images and the Longbow Radars’ targets.
The monocle left the pilot’s left eye free to look outside the cockpit, saving him the few seconds that it took to look down at the instruments and then up again…. New pilots suffered terrible headaches as the left and right eye competed for dominance. They started within minutes, long before take-off…. As the eyes adjusted over the following weeks and months the headaches took longer to set in. It was a year before mine disappeared altogether…. I once filmed my face during a sortie with a video camera as an experiment. My eyes whirled independently of each other throughout, like a man possessed.
Gentex better be up to the task: The company’s new deal follows a $12.7 million, two-year deal Army contract with Elbit Systems to supply the AAIH. And with the Army’s Apache Program Management Office currently collaborating with Raytheon on a rotary aircraft laser system, Gentex should start planning on a helmet capable of supporting the laser headbanging that is the future of modern Apache warfare.
Jared Keller is a senior editor at Task & Purpose and contributing editor at Pacific Standard. Follow Jared Keller on Twitter @JaredBKeller.
This article originally appeared at Task & Purpose. Follow Task & Purpose on Twitter.
http://nationalinterest.org/blog/the-buzz/the-ah-64-apache-helicopter-helmet-getting-major-upgrade-21700

Η ασφάλεια της Ευρώπης και το «νέο σιδηρούν παραπέτασμα»: Η περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας

Του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη* Κοινός τόπος είναι ότι ο «χώρος Σένγκεν», ήτοι ο χώρος χωρίς εσωτερικά σύνορα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι βιώσιμος μόνο εάν εξασφαλισθούν και, κατά τρόπο αποτελεσματικό, προστατευθούν τα εξωτερικά σύνορα. Η παρούσα ανάλυση (όσο το περίγραμμα επιτρέπει), δεν εστιάζει στη διαχείριση των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το παρόν κείμενο δεν αφορά ανάλυση του Οργανισμού Frontex (Frontières Εxtèrieures) ούτε του Οργανισμού Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής (Εuropean Border and Coast Guard –EBCG). Το παρόν κείμενο εστιάζει αποκλειστικώς στο αντικείμενο που αφορά στην εν γένει ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα ήταν δε ατελής η όποια σύντομη επισκόπηση εάν δεν γινόταν αναφορά και στην παράμετρο του Κυπριακού. Με τούτα ως προδιάθεση υπ’ όψιν τα εξής: η θέση της κοινής γνώμης Προσφάτως και χωρίς να γίνουν ιδιαίτερες αναφορές από τα ΜΜΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πραγματοποίησε έρευνα μεταξύ των πολιτών των κρατών μελών με αντικείμενο: «την αμυντική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού». Την 1η Μαρτίου 2017, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσιοποίησε «Λευκή Βίβλο» σ’ ένα πολυσέλιδο κείμενο σχετικώς με την εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Συμπολιτείας έως το έτος 2025. Στο κείμενο αυτό γίνονται ειδικές αναφορές για την ανάγκη να προστατευθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση από την τρομοκρατία, καθώς και από παραδοσιακές απειλές, αλλά και από ενδεχόμενες ασύμμετρες μορφές επίθεσης. Ακολούθως διεξήχθη έρευνα της κοινής γνώμης από 15-25 Απριλίου 2017 μέσω του «Ευρωβαρόμετρου» και η κοινή γνώμη απεφάνθη θετικώς σε ποσοστό 75% υπέρ της Κοινής Πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας, ενώ το 55% των ερωτηθέντων τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας «ευρωπαϊκού στρατού». Θετική ήταν και η θέση των ερωτηθέντων στην Ελλάδα σε ποσοστό 48%. Μετά ταύτα την 7η Ιουνίου 2017 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε τη δημιουργία «Ευρωπαϊκού Ταμείου Άμυνας», πράγμα που έτυχε θετικής ανταπόκρισης στο Συμβούλιο Κορυφής της 22ας Ιουνίου 2017. η προϊστορία Η λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, παρά τις πρόνοιες μέσω του ελέγχου της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα, ώστε να περιορισθεί η δυνατότητα ασύμμετρων εξοπλισμών, επέβαλε στην κυρίαρχη πολιτική τάξη λόγω των συνεπειών του πολέμου, την ανάγκη δημιουργίας «αμυντικού Πυλώνα» μέσω της «Συνθήκης των Βρυξελών» (1948). Η Συνθήκη αυτή ήταν αμιγώς αμυντική και αφορούσε αμοιβαία συνδρομή σε περίπτωση εξωτερικής ένοπλης επίθεσης. Απαρτιζόταν δε από τις χώρες της Benelux (Βέλγιο, Ολλανδία [Κάτω Χώρες] και Λουξεμβούργο) καθώς και από τη Βρετανία (Ηνωμένο Βασίλειο) και τη Γαλλία. Ωστόσο οι προβληματισμοί της κυρίαρχης πολιτικής τάξης αφορούσαν και ιδιαίτερες πρόνοιες για μια Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα (European Defense Community –ΕΑΚ–EDC). Ένα τέτοιο σχέδιο για τη σύσταση ΕΑΚ προτάθηκε ήδη από το 1952 από τον τότε Πρόεδρο της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, ενώ θιασώτης για τη δημιουργία ΕΑΚ ήταν και ο Ουίστον Τσώρτσιλ. Αντικειμενικός στόχος της ΕΑΚ ήταν ο σχηματισμός πανευρωπαϊκής αμυντικής δύναμης με συμμετοχή του Βελγίου, της Ολλανδίας (Κάτω Χώρες), του Λουξεμβούργου, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της τότε Δυτικής Γερμανίας. Η περίοδος εκείνη δεν αφορούσε μόνο προβληματισμούς και πρόνοιες των Ευρωπαίων πολιτικών. Αφορούσε  και από καθέδρας παρεμβάσεις των ΗΠΑ (στο πλαίσιο Νατοϊκών σχεδιασμών) που απαιτούσαν τη συμμετοχή σε αμυντικό Πυλώνα ακόμη και της τότε Δυτικής Γερμανίας, σε περίπτωση που θα ελάμβανε σύγκρουση με την τότε Σοβιετική Ένωση. Ως εκ τούτου το σύνολο των προνοιών και προβληματισμών ήταν ενταγμένο αμιγώς στο πλαίσιο ψυχροπολεμικών πολιτικών. Οι διαβουλεύσεις, όμως, κατά το μέρος που αφορούσαν στη «Συνθήκη των Βρυξελών», συνεχίστηκαν μέσω της «τροποποιητικής Συνθήκης των Βρυξελών» (1954) με τη συμμετοχή πλέον, λόγω απαίτησης των ΗΠΑ, πέραν των προαναφερομένων χωρών που συμμετείχαν στη Συμφωνία του 1948, και άλλων χωρών, ήτοι της Ιταλίας καθώς και της τότε Δυτικής Γερμανίας. Τούτα όμως τα δεδομένα διαμόρφωσαν τελικώς τις προϋποθέσεις ώστε να συσταθεί η «Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση» -«Western European Union» (ΔΕΕ  –WEU). Η ΔΕΕ δε, προδήλως ήταν προϊόν των απαιτήσεων της ψυχροπολεμικής περιόδου. η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου,  τα Θεσμικά Όργανα της ΔΕΕ, λόγω των νέων πολιτικών και νομικών συνθηκών, σταδιακώς υπήχθησαν στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Συμπολιτείας. Ειδικότερα η θεσμοθέτηση της ρήτρας αλληλεγγύης (ως βασικού κανόνα δικαίου) και η δημιουργία του διακυβερνητικού Πυλώνα άσκησης πολιτικής ασφάλειας και άμυνας, αποδυνάμωσαν ουσιωδώς την αναγκαιότητα της ΔΕΕ, με κατάληξη την απορρόφηση των λειτουργιών της από το σχετικό Πυλώνα. Ωστόσο, προεργασία προς την κατεύθυνση της απορρόφησης των λειτουργιών της ΔΕΕ από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφορούν σημαντικές προπαρασκευαστικές πράξεις. Ειδικότερη αναφορά γίνεται: α) στην «Έκθεση Davignon», η οποία υπεβλήθη το 1970 στη Σύνοδο Κορυφής του Λουξεμβούργου και αποτέλεσε την απαρχή της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Συνεργασίας (ΕΠΣ), η οποία λειτούργησε ανεπισήμως από το 1970, θεσμοθετήθηκε όμως επισήμως στο Λουξεμβούργο το 1986, ως «Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη» –«Single European Act» (ΕΕΠ-SEA) και β) στο «σχέδιο  Αιμίλιο Κολόμπο – Χανς Ντίτριχ Γκένσερ» που έθεσε τις βάσεις   για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τούτων δοθέντων και ειδικότερα με βάση την προαναφερόμενη «Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη», της οποίας η ισχύς έλαβε χώρα την 1η Ιουλίου 1987,  υιοθετήθηκε το καθήκον για μια κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική καθώς και για κοινή πολιτική άμυνας και ασφάλειας, ενώ με την ίδια Πράξη καθιερώθηκε η «εσωτερική αγορά» ως χώρος εσωτερικών συνόρων εντός του οποίου διασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, των ατόμων, των υπηρεσιών και των κεφαλαίων. Συνεπώς: Η «Έκθεση Davignon», το «σχέδιο  Αιμίλιο Κολόμπο – Χανς Ντίτριχ Γκένσερ» και η «Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη», αφορούσαν κατ’ ουσίαν τη  θεσμοθέτηση του νεοφιλελεύθερου δόγματος στην Ευρώπη, και έθεσαν τα θεμέλια για τη συγκρότηση Πυλώνα ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής, που κατ’ ουσίαν απορροφούσε την αποστολή της ΔΕΕ. Περαιτέρω ως προς την ιστορικότητα του υπό ανάλυση ζητήματος, κύριοι σταθμοί είναι και οι εξής: α) Η «Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση» (1992-1993), εισήγαγε ως ενωσιακή λειτουργία τη Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) στον επί τούτω διαμορφωμένο διακυβερνητικό Πυλώνα. Υπ’ όψιν δε ότι με τη «Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση» ενώθηκαν οι τρεις Κοινότητες (ΕΥΡΑΤΟΜ-ΕΚΑΧ-ΕΟΚ) και θεσμοθετήθηκε συνεργασία στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής, της άμυνας, της αστυνομίας και της δικαιοσύνης. β) Το Συμβούλιο Υπουργών της ΔΕΕ τον Ιούλιο του 1992 δεσμεύθηκε ώστε οι χώρες της ΔΕΕ να θέτουν στη διάθεση του ΝΑΤΟ και τις Ευρωπαϊκής Ένωσης στρατιωτικές μονάδες από όλο το φάσμα των συμβατικών τους δυνάμεων με σκοπό τις ανθρωπιστικές  και ειρηνευτικές αποστολές, την πρόληψη συγκρούσεων και την αποστολή για ενέργειες που θα αφορούν την «σταθεροποίηση» στο τέλος μιας σύγκρουσης. Σε κάθε περίπτωση δηλαδή, έλαβε χώρα δέσμευση εμπλοκής σε κατ’ ευθείαν πολεμικές επιχειρήσεις. γ) Το Συμβούλιο Υπουργών της ΔΕΕ στις  13ης Νοεμβρίου 2000, συμφώνησε τη μεταφορά των προηγούμενων  δεσμεύσεων και λειτουργιών της ΔΕΕ στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ως εκ τούτου, λόγω της εξέλιξης αυτής, αναπόφευκτη ήταν η κατάληξη της 30ης Ιουνίου 2011, οπότε  η ΔΕΕ διαλύθηκε και επισήμως. η παρούσα ιστορική φάση Με τη «Συνθήκη της Λισαβόνας» (2007-2009) επιβεβαιώθηκε η Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ) που τυποποιείται στα άρθρα 42, 43, 44, 45 και 46 ΣΕΕ. Η Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας, όπως νομοθετείται στις προαναφερόμενες διατάξεις της «Συνθήκης της Λισαβόνας», αφορά πολιτικές που αποβλέπουν στη διασφάλιση της ειρήνης, στην πρόσληψη των συγκρούσεων και στην ενίσχυση της διεθνούς ασφάλειας, σύμφωνα με τις Αρχές του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Υπ’ όψιν δε ότι τα κράτη μέλη θέτουν στη  διάθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εφαρμογή της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας στρατιωτικές δυνάμεις, ενώ δεσμεύονται να βελτιώσουν προοδευτικά τις στρατιωτικές τους δυνατότητες. Σε κάθε περίπτωση δε, οι αποφάσεις στον τομέα αυτό, εκδίδονται από το Συμβούλιο με ομοφωνία. Η παράμετρος του Κυπριακού-το «νέο σιδηρούν παραπέτασμα» Η πρόσφατη αποτυχία της «Πενταμερούς» (της 7ης Ιουλίου 2017 στο Κραν Μοντανά), για την εξεύρεση λύσης του Κυπριακού, επιβεβαίωσε την ανάγκη από ελληνικής πλευράς για τη διαμόρφωση «νέου δόγματος»  ως προς το Κυπριακό. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου στο Βόρειο και παρανόμως κατεχόμενο τμήμα αυτής, δεν ισχύει το ενωσιακό κεκτημένο. Το ανεπίτρεπτο δε «παραπέτασμα» που διαχωρίζει τη Βόρεια από τη Νότια Κύπρο αποτελεί όνειδος για το νομικό και πολιτικό πολιτισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία ανέχεται  κράτος μέλος της να τελεί υπό αυτές τις συνθήκες. Περαιτέρω οι απολύτως εξωνομικές θέσεις της τουρκικής πλευράς ως προς τις «εγγυήσεις» που αφορούν ανεξάρτητο κράτος και μάλιστα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσκρούουν όχι μόνο στις πρόνοιες του άρθρου 103 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και στις αξιώσεις του πρωτογενούς ευρωπαϊκού ενωσιακού δικαίου, που προϋποθέτουν κυρίαρχα κράτη. Ειδικότερα στον ενωσιακό πολιτικό και νομικό πολιτισμό, όπου ισχύει η  Αρχή της δοτής αρμοδιότητας, η Ευρωπαϊκή Ένωση ενεργεί μόνο εντός των ορίων των αρμοδιοτήτων που της απονέμουν τα κράτη μέλη με τις Συνθήκες (βλ.  άρθρο 5 ΣΕΕ). Σε κάθε περίπτωση δε, η Ευρωπαϊκή Ένωση σέβεται την ισότητα των κρατών μελών καθώς και την εθνική τους ταυτότητα που είναι συμφυής με τη θεμελιώδη πολιτική και συνταγματική τους δομή (βλ. άρθρο 4 ΣΕΕ). Τα προαναφερόμενα προδήλως, επιβάλουν την ενεργοποίηση όλων των «μέσων», «εργαλείων» και κανόνων δικαίου που προνοεί και θεσπίζει η ενωσιακή έννομη τάξη, προκειμένου να αποκτήσουν πολιτικό περιεχόμενο και πολιτική πρακτική οι Αρχές και οι Αξίες της Ένωσης. Η Τουρκία «επικαλείται» τη γεωστρατηγική της θέση για να αποσπά ανταλλάγματα. Η Ελλάδα καλό θα είναι να αναδείξει το ποιά είναι και η δική της γεωπολιτική και γεωστρατηγική θέση. Τούτο θα πρέπει να αποτελεί κοινό τόπο των εγχώριων πολιτικών δυνάμεων και νέα εθνική στρατηγική. Ως κατακλείδα όλων των προηγουμένων που συναρτώνται ευθέως με την καθιέρωση του «νέου δόγματος» για το Κυπριακό  υπ’ όψιν και η διάταξη της παρ. 7 του άρθρου 42 ΣΕΕ η οποία θεσπίζει ότι: «σε περίπτωση κατά την οποία κράτος μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών»! Η Ευρωπαϊκή Ένωση καθιερώνοντας κοινή πολιτική που αφορά στην πολιτική ασφάλειας και άμυνας, δεν μπορεί να ανέχεται (άλλως αυτοκαταστρέφεται και αυτοαναιρείται) την ύπαρξη του «νέου σιδηρού παραπετάσματος» που συνιστούσε το σημείο αναφοράς κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και διαχώριζε δύο κόσμους: την τότε Σοβιετική Ένωση από τον λεγόμενο Δυτικό Κόσμο και Δυτικό Πολιτισμό. Η παράμετρος του Κυπριακού δεν αποτελεί μόνο πρόκληση αλλά και καθήκον των Ενωσιακών Οργάνων να επιβάλουν την ενωσιακή νομιμότητα και πολιτισμό. Αντίστοιχο καθήκον αφορά τόσο στην Ελληνική Δημοκρατία όσο και στην Κυπριακή Δημοκρατία, καθόσον έχουν χρέος ομοφώνως να υπηρετήσουν την κατεύθυνση αυτή. Το «νέο σιδηρούν παραπέτασμα» που διαχωρίζει την Επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να καταπέσει! ——————————————— Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Χώρας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).

Πηγή: Η ασφάλεια της Ευρώπης και το «νέο σιδηρούν παραπέτασμα»: Η περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας http://mignatiou.com/2017/07/i-asfalia-tis-evropis-ke-to-neo-sidiroun-parapetasma-i-periptosi-tis-kipriakis-dimokratias/

Το Ισραήλ θέλει άμεση οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ για να ξεκινήσει η κατασκευή του East Med.

ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΜΑΤΑ
Το Ισραήλ θέλει άμεση οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ για να ξεκινήσει η καταhttp://roykoymoykoy.blogspot.gr/
Το έστειλε ο Γιώργος Επιτήδειος
    Χθες, το ισραηλινό ΥΠΕΞ ανέβασε τους τόνους και καταφέρθηκε κατά της τουρκικής κυβέρνησης.
     «Οι ημέρες της οθωμανικής αυτοκρατορίας πέρασαν. Είναι γελοίο να ακούμε την τουρκική κυβέρνηση που εισέβαλε στη βόρεια Κύπρο, καταστέλλει με τη βία την κουρδική μειονότητα και φυλακίζει τους δημοσιογράφους, να παραδίδει μαθήματα ηθικής στο Ισραήλ, τη μόνη πραγματική δημοκρατία στην περιοχή» επεσήμανε το υπουργείο σε μια ανακοίνωσή του.
    Ουδέποτε στο παρελθόν το Ισραήλ είχε μιλήσει για τουρκική εισβολή. Σημειώνεται ότι προ ενός μηνός το Ισραήλ διεξήγαγε μεγάλες ασκήσει με την κυπριακή Εθνοφρουρά στο όρος Τρόοδος με αντικείμενο την ανακατάληψη χωριού που έχει υποστεί εισβολή από τον κατοχικό Στρατό.
    Όσο για τις ΗΠΑ, Γαλλία και Γερμανία δεν έχουν σε ιδιαίτερη υπόληψη την Τουρκία τελευταία. Οι δε ΗΠΑ επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα «Κουρδιστάν» στο Κουρδόφωνο υπογάστριο της Τουρκίας με ότι αυτό συνεπάγεται για την εδαφική της ακεραιότητα.
    Είναι σαφές ότι κάτι κινείται και η ελληνική κυβέρνηση δείχνει ότι θα εκμεταλλευθεί την ευκαιρία που της παρουσιάζεται για να λήξει το θέμα της ΑΟΖ όπως προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο.
.http://roykoymoykoy.blogspot.gr/2017/07/east-med.html?m=1

Το χρονικό της δολοφονίας του Ίωνος Δραγούμη σύμφωνα με το επίσημο κατηγορητήριο της Εισαγγελίας Αθηνών

ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Το χρονικό της δολοφονίας του Ίωνος Δραγούμη σύμφωνα με το επίσημο κατηγορητήριο της Εισαγγελίας Αθηνών


    Στις 31 Ιουλίου 1920 δολοφονήθηκε στο κέντρο της Αθήνας ένας από τους αρχηγούς της "Ηνωμένης Αντιπολίτευσης", ο Ίων Δραγούμης. Ο τρόπος της δολοφονίας ήταν στυγνός και εν ψυχρώ ενώ σημαντικά πολιτικά πρόσωπα της εποχής συνδέονταν με αυτόν είτε έμμεσα (Ρέπουλης) είτε άμεσα (Μπενάκης).  Για τους λόγους αυτούς η εκτέλεση του Ίωνος Δραγούμη μέρα μεσημέρι στους Αμπελόκηπους από τα Βενιζελικά "τάγματα ασφαλείας" του Γύπαρη, είχε σημαντικές πολιτικές προεκτάσεις και αναμφίβολα επηρέασε το τελικό αποτέλεσμα των εκλογών του Νοεμβρίου του 1920.
    Τον 
Ιανουάριο του 1922 συντάχθηκε το επίσημο κατηγορητήριο της Εισαγγελίας Αθηνών για την παραπομπή των κατηγορουμένων της δολοφονίας Δραγούμη, που προέκυψε μετά από πολλές ανακρίσεις και έρευνες. Να σημειωθεί ότι ο σχετικός φάκελος "χάθηκε" όλως τυχαίως μετά το πραξικόπημα (η "επανάσταση" όπως γράφει ο Δαφνής) των αδιάφθορων Πλαστήρα - Γονατά. Αν διαβάσουμε τα ονόματα όσων θα παραπέμπονταν σε δίκη (όλοι Βενιζελικοί και συνεργάτες της "επανάστασης") αντιλαμβανόμαστε γιατί....       "....Την στιγμήν ακριβώς ταύτην αλαλαγμοί των ορδών του Γύπαρη και των άλλων μισθοφόρων δολοφόνων δονούσι τον αέρα "νάτος, νάτος, σκοτώστε τον προδότη τον κακούργον, τον δολοφόνον, ήτο και η Κοτοπούλη μαζί του, που είναι η Κοτοπούλη" άμα ως εθεάθη, μακρόθεν σχετικώς, το φέρον τον Δραγούμην αυτοκίνητον.
    Τούτο φθάσαν προ της επαύλεως σταματά αναγκαστικώς, πολίται δε και στρατιώται του Γύπαρη επιτίθενται κατά αυτού μετά μανίας και βια τον καταβιβάζουσιν αυτού, ενώ συγχρόνως δέχεται
χτυπήματα δια ξιφολογχών, ροπάλων και γρόνθων. Μεταξύ των επιτεθέντων αναγνωρίζονται οι κατηγορούμενοι Αντωνιάδης όστις εξαγάγων το περίστροφο του εζήτησε να επιτεθεί κατά αυτού, Μαλιγκουνάκης, Χατζόπουλος και Πεζαζόγλου, ενώ ο κατηγορούμενος επιλοχίας Σαρτζέτης ο ορισθείς
κατόπιν ως αρχηγός της της συνοδείας δις δια περιστρόφου απεπειράθει να τον φονεύσει , ανεχαιτίσθει όμως υπό του Γύπαρη.
    Και ενώ τοιούτον διέτρεχε κίνδυνον η ζωή του Δραγούμη από στιγμήν προς στιγμή ο κατά τας αγρίας ταύτας επιθέσεις παριστάμενος κατηγορούμενος Μπενάκης, ο τόσο ασκών επιβολή επί των Βενιζελικών όχι μόνο ουδεμίαν καταβάλλει προσπάθειαν όπως αποτρέψει τούτον, αλλά και τουναντίον θέτει έλαιον εις την πυράν λέγων προς τους παρευρισκόμενους "
εδώ τον πρόεδρο μας σκοτώνουν και ημείς θα τους φυλάμε"....
    Εν τω οικήματι εισέρχονται συγχρόνως οι κατηγορούμενοι Αντωνιάδης, Μελιγκουνάκης, Χατζόπουλος, ένθα συσκέπτονται μετά του Γύπαρη, όστις εξέρχεται μετ΄ολίγον και εκλέγει εκ των προσφερόμενων όπως συνοδεύσωσιν τον Δραγούμη απόσπασμα εκ των Θ. Κατσίγαρη Λοχίου, Γιαλεδάκη, Δασκαλογρηγοράκη, Καλλιτσάκη, Καραβανάκη, Μαυρογένη, Ξυδάκη, Παντελάκη, Χαλκιαδάκη, Χριστοδουλάκη απάντων στρατιωτών του σώματος Γύπαρη και κατηγορουμένων. Παραλαβόντες ούτοι αμέσως τον Δραγούμην και φέροντες ανηρτημένα τα όπλα των επ΄ώμου πορεύοντο πεζή προς τας Αθήνας καίτοι εστάθμευον εκεί αυτοκίνητα.
    Όταν δ΄ αυτή ούτω βαδίζουσα είχε πλησιάσει κάτωθι των Στρατιωτικών λοτρών, και εις την θέσιν εν η υπάρχει το υψηλότερον φυσικόν προτείχισμα, ο επί κεφαλής ταύτης Σαρτζέτης σταματά δια των λέξεων "
αυτού, αυτού" μετά δε την στάσην της, απευθυνόμενος προς τον Δραγούμην του λέγει "στάσου, θα σε σκοτώσωμεν", συγχρόνως δε τον ώθει μετά σκαιότητος προς το πεζοδρόμιον, τον τοποθέτει προ του προτειχίσματος με μέτωπον προς την οδόν επί του άκρου της οποίας παρατάσσονται αμέσως οι στρατιώται προς ους δίδεται αμέσως το παράγγελμα "πυρ". Μια ομοβροντιά διασχίζει τον ορίζοντα, και ο Δραγούμης όστις, κατ΄αυτήν πίπτει νεκρός, αλλά και κατ΄αυτού άπνου πεσόντος και δια δευτέραν φοράν εκκενούσι τα όπλα των οι δολοφόνοι και μετ΄αυτό λογχίζουν το άψυχο σώμα. Η ιατρική έκθεσις πιστοποιεί δεκατρία τραύματα πυροβόλου όπλου, πέντε δια ξιφολόγχης, κάταγμα τέλειον του δεξιού μηριαίου οστού....

‘Ready to use force’: US supersonic bombers, Japan & S. Korea fighters fly over Korean Peninsula


In response to what North Korea called another successful test of an ICBM on Friday, a pair of supersonic B-1B Lancer bombers joined by Japanese and South Korean fighter jets flew over the Korean Peninsula Sunday in a show of force.
The US Pacific Air Forces said that the 10-hour sequenced bilateral missions were a “direct response” to Pyongyang’s missile test on Friday, and the earlier July 4 launch of what was claimed to be a Hwasong-14 rocket.
The American bombers took off from a US air base in Guam, and were joined by Japanese and South Korean fighter jets, the US Pacific Air Forces said in a statement.
“North Korea remains the most urgent threat to regional stability,” Pacific Air Forces Commander General Terrence J. O’Shaughnessy said, as cited by AP.
“If called upon, we are ready to respond with rapid, lethal, and overwhelming force at a time and place of our choosing,” he warned.

Pyongyang said it conducted a successful test of an intercontinental ballistic missile (ICBM) on Friday night, which allegedly proved its ability to strike America’s mainland. North Korean leader Kim Jong-un personally supervised the midnight test launch of the missile, saying it was a “stern warning” for Washington that it would not be safe from destruction if it tries to attack, North Korea’s KCNA news agency reported.
“The successful ICBM test-fire is another great victory which dealt a heavy blow to the U.S. imperialists and its vassal forces keen on obliterating the DPRK’s [the Democratic People’s Republic of Korea] dignity and its right to existence,” Kim Yu Chol, a researcher of the State Academy of Sciences, told KCNA.
KCNA reported that the Hwasong-14 (the Korean word for ‘Mars’) reached an altitude of 3,725km (2,314.6 miles) and flew 998km (620 miles) for 47 minutes and 12 seconds before landing in waters off the Korean Peninsula’s east coast on Friday.
The Russian military said the weapon was an intermediate-range ballistic missile (IRBM), citing data from its missile warning system, adding that it flew 732 kilometers, while the US and South Korea said it was an intercontinental ballistic missile (ICBM). While IRBMs have ranges between 3,000 and 5,500 kilometers, known ICBMs can fly out 10,000km or more.
On Saturday, the US and South Korean militaries fired live surface-to-surface missiles from rocket launchers in response to Pyongyang’s missile test. Videos posted by the South Korean Ministry of Defense showed the US-made Tactical Missile System, known as ATACMS, as well as its own Hyunmoo Missile II. The missiles hit the East Sea on Saturday morning, where North Korea’s ballistic missile is believed to have landed, as part of a live-fire exercise to demonstrate its “precision firing ability,” the US 8th Army said.
North Korea has warned of “a stern action of justice” if Washington calls for new sanctions in response to Pyongyang’s latest test.
“If the United States sticks to its military adventurism against us and super-intensive sanctions schemes, we will respond with stern action of justice as we have already declared,” North Korea’s Foreign Ministry spokesman said in a statement on Sunday, KCNAreported.

Trump ‘very disappointed’ in China’s reaction

Pyongyang’s main ally, China, said it opposes North Korea’s missile launches, which it says violate UN Security Council resolutions targeting Pyongyang’s banned nuclear and missile programs.
“At the same time, China hopes all parties act with caution, to prevent tensions from continuing to escalate,” China’s Foreign Ministry said in a statement on Saturday.
Beijing’s appeal for “all parties” to act with caution was apparently not received well by US President Donald Trump, who said he was “very disappointed in China.”
“Our foolish past leaders have allowed them to make hundreds of billions of dollars a year in trade, yet..,” the US leader tweeted.
“…they do NOTHING for us with North Korea, just talk. We will no longer allow this to continue. China could easily solve this problem!” Trump said in a subsequent tweet.
Japanese Foreign Minister Fumio Kishida, meanwhile, held telephone talks with US Secretary of State Rex Tillerson. Both reportedly agreed on the need to put “the heaviest possible pressure” on North Korea, AFP reported.
“We confirmed that we will closely cooperate in adopting a fresh UNSC (UN Security Council) resolution, including severe measures, and working on China and Russia,” Kishida told reporters.
http://www.defenddemocracy.press/ready-to-use-force-us-supersonic-bombers-japan-s-korea-fighters-fly-over-korean-peninsula/http://www.defenddemocracy.press/ready-to-use-force-us-supersonic-bombers-japan-s-korea-fighters-fly-over-korean-peninsula/