Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

Που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει, καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση.

...Τι να σου πω, τι να σου πω, τι να σου πω 
που να μην το `χει πει κανένας για κανέναν, 
εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω. 
Μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα...
Το ανάγνωσµα που συνέγραψε µε αφηγηµατική µαστοριά ο Στέλιος Ανεµοδουράς και διάνθισε µε τα παραστατικά σκίτσα του ο Βύρων Απτόσογλου σφράγισε µια µεγάλη περίοδο της Ελληνικής Ιστορίας και γαλούχησε στα πρώτα παιδικά τους διαβάσµατα χιλιάδες νέους σε έναν κόσµο όπου προτεραιότητα είχαν οι αξίες και τα ιδανικά.
Με τη νεανική ορµή, την περιπετειώδη πλοκή και την τολµηρή  φαντασία του ο «Mικρός Ηρωας» ανέδειξε την αγάπη για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, την περηφάνια για την πατρίδα, τον αγώνα κατά του βάρβαρου ολοκληρωτισµού, το µίσος κατά της τυραννίας, την πίστη στην εθνική οµοψυχία και την υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Επί 16 χρόνια συνεχούς κυκλοφορίας ο «Mικρός Ηρωας» δεν αφηγήθηκε µόνο σηµαντικά  περιστατικά της Ιστορίας µε τους όρους ενός παραµυθιού. Με τον τρόπο του άνοιξε νέους ορίζοντες, καθώς έγινε ένα δεύτερο σχολείο καλλιέργειας ευγενών, ηθικών, πανανθρώπινων συναισθηµάτων. Ταυτόχρονα αποτέλεσε και εφαλτήριο για να αναζητηθούν βαθµιαία άλλα σηµαντικότερα αναγνώσµατα, µπολιασµένα από παρόµοιο ύφος και ιδέες.
Γι’ αυτό, όσοι ονειρεύτηκαν ή µαγεύτηκαν, συγκινήθηκαν ή παρηγορήθηκαν, εµψυχώθηκαν ή διδάχτηκαν από τις ιστορίες του «Mικρού Ηρωα», ακόµα κι όταν ξεπέρασαν την παιδική νοσταλγία, κράτησαν σαν µπούσουλα ζωής ένα κοµµάτι της ηρωικής ελληνικής ψυχής αυτού του µικρού χάρτινου µύθου. (πηγή Πρώτο Θέμα)

Εμπνευσμένοι και με διάχυτη νοσταλγία , οι στίχοι του Λουκιανού Κελαηδόνη για τον Μικρό Ήρωα ...
Από τη μια οι Ιταλοί κι οι Γερμανοί 
για να σε βρουν αναστατώνουν την Αθήνα 
κι από την άλλη του πατέρα μου η φωνή 
"Νομίζω πως τον κρύβεις στην κουζίνα". 

Εσύ να παίζεις με τον θάνατο κρυφτό 
κι αυτοί να σκίζουνε τα τεύχη τα κρυμμένα, 
μη σε τρομάζει το διπλό κυνηγητό, 
εσύ τους Γερμανούς κι αυτοί εμένα. 

Που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει, 
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση. 
Που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει, 
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση. 

"Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτέ 
είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει 
κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτητές, 
θα τους συντρίβω και το αίμα τους θα στάζει". 

Πίσω απ’ τον τοίχο ο ασύρματος καλεί, 
είναι απ’ τη Μέση Ανατολή, απ’ το αρχηγείο. 
Θα σoυ αναθέσουν μια καινούργια αποστολή 
μ’ ευχές για καλή τύχη απ’ το αρχηγείο. 

Η Κατερίνα σ’ αγαπούσε σιωπηλά, 
αλλά κι εσύ το ίδιο αγνά την αγαπούσες. 
Χωρίς το Σπίθα ίσως να `ταν πιο καλά, 
παρ’ όλ’ αυτά εσύ τον συγχωρούσες. 

Όταν ακούω να μιλάνε γι’ Αφρική, 
για Βερολίνο, Βενετία και Παρίσι, 
σκέφτομαι, λέω, πού να ξέραν μερικοί 
πως σε όλα αυτά τα μέρη εγώ έχω ζήσει. 

Πως όταν ήταν στην Ελλάδα κατοχή, 
μέσα στις σφαίρες μες στο κρύο, μες την πείνα, 
με τους Εγγλέζους να εξοπλίζουνε τη XI 
μου έδειχνες μια ξένοιαστη Αθήνα. 

Που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει, 
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση. 
Που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει 
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση. 

"Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτέ 
είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει 
κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτητές, 
θα τους θερίζω και το αίμα τους θα στάζει". 

Εσύ μπορούσες να οδηγήσεις φορτηγό, 
μοτοσικλέτα, οτομοτρίς κι αεροπλάνο 
κι όπου κι αν ήσουν πάντα δίπλα ήμουν κι εγώ, 
μαζί σου ή να ζήσω ή να πεθάνω. 

Ήσουνα πάντα εκδικητής και τιμωρός 
γι αυτόν που γέμισε τον τόπο με στρατό του 
και μ’ ένα χτύπημά σου έπεφτε ο φρουρός 
με μια στροφή γύρω απ’ τον εαυτό του. 

Μπορούσες πάλι να ημερεύεις τα σκυλιά 
με κάποιο σφύριγμα που σου `μαθε τσομπάνος 
κι έτσι που πέταγες με κόλπο τη θηλιά 
θα έπρεπε να είσαι Αμερικάνος. 

Τι να σου πω, τι να σου πω, τι να σου πω 
που να μην το `χει πει κανένας για κανέναν, 
εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω. 
Μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα. 

Που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει, 
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση. 
Όπου κι αν είσαι, θα `χεις γεράσει 
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου