Τετάρτη 26 Απριλίου 2017

Η Κυπριακή τραγωδία και ο σκοτεινός ρόλος των "μεγάλων δυνάμεων"

Ομιλία του Δημητρίου Αλευρομάγειρου - Αντιστράτηγου ε.α.,Επίτιμου Γενικού Επιθεωρητού, στην παρουσίαση του βιβλίου  Η Κυπριακή τραγωδια και ο σκοτεινος ρολος των "μεγαλων δυνάμεων"(Παναγιώτης Ναστος, Συνταγματάρχης ε.α )

Το ότι η Κύπρος είναι βαθειά Ελληνική δεν είναι ένα σύνθημα, Είναι μια εμπεριστατωμένη ιστορική πραγματικότητα και το Κυπριακό παραμένει το κυρίαρχο εθνικό μας θέμα που έχει επιπτώσεις στον Λαό της αλλά και σε όλη την Ελλάδα. 
Απλώς θα επισημάνω μια σημαντική δήλωση του μεγάλου Έλληνα Ηγέτη της Κύπρου, του Τάσου Παπαδόπουλου, όταν το 2007, σε εκδήλωση στο Σπίτι της Κύπρου,στην Αθήνα,[ήμουν παρών] είπε , ύστερα από συνάντηση που είχε το πρωί με την τότε Ελληνίδα ΥΠΕΞ, ότι, "Δεν θέλουμε να δημιουργούμε προβλήματα στην Ελληνική κυβέρνηση. Όμως πρέπει να γνωρίζει ο Ελληνικός Λαός ότι η Κύπρος είναι το ανάχωμα στις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκιάς προς την Ελλάδα ".
Αυτή είναι η πραγματικότητα, 

Θα ενημερώσω επίσης για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν , ότι στην Αίθουσα του Συμβουλίου Ασφάλειας της Τουρκίας το οποίο αποτελείται από τον Πρόεδρο και όλους τους Αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων και Σ. Ασφάλειας , υπάρχει δίπλα στον χάρτη της Τουρκίας ένας ακόμη χάρτης αυτός της Κύπρου με τα σύμβολα της Τουρκίας[τον έχει δημοσιεύσει η Καθημερινή εντος της πρώτης δεκαετίας του 2000 και μπορείτε να τον αναζητήσετε.]
Ο Συνταγματάρχης Παναγιώτης Νάστος βαθύς γνώστης της γεωστρατηγικής και επίπονος ερευνητής , εμφορούμενος από καθαρά πατριωτικά αισθήματα, και μη έχων καμία ιδεοληψία και καμία προσωπική εμπλοκή στα τότε γεγονότα , μετά από πολύχρονη έρευνα προσπάθησε να φωτίσει τις πολιτικές και στρατιωτικές πτυχές του Κυπριακού και τολμά να τις θέσει ενώπιον μας με αυτό το βιβλίο,
Κατά τεκμήριο λοιπόν και μόνο γι αυτό, το βιβλίο ,έχει τεράστιο ενδιαφέρον.

Στον πρόλογο, τον οποίον είχαν την ευγένεια να μου αναθέσουν, ο Συνταγματάρχης και ο εκδοτικός οίκος σημειώνω μεταξύ άλλων ότι , ιδιαίτερα σήμερα όπου το Κυπριακό είναι το κατ εξοχήν πρώτο μας εθνικό θέμα, πρέπει να διαβάσουν το βιβλίο τα εν ενεργεία στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά και οι οποίες ηγεσίες μας και εδω και στην Κύπρο, πέραν του ότι έχει ενδιαφέρον και για τους υπεύθυνους πολίτες, 
Είναι εν πολύτιμο βοήθημα για την αντιμετώπιση της παρούσας κατάστασης μακριά από μύθους και ευχολόγια,

Θα παρουσιάσω εδω μόνο μερικές σημαντικές επισημάνσεις του βιβλίου οι οποίες καίτοι περίπου πλανώνται στην ατμόσφαιρα εν τούτοις δεν τις κρύβουν κάτω από το χαλί μόνον οι διαχρονικές πολιτικές μας ηγεσίες αλλά και απλοί πολίτες.

1, Η πολιτική στρατηγική του Η.Β.
Το Ηνωμένο Βασίλειο ουδέποτε έκρυψε την στρατηγική του . Ο γεωστρατηγικος χώρος της Κύπρου ήταν και είναι και σήμερα τεράστιας σημασίας [και όχι μόνον για το Η.Β.] και δεν επιθυμούν να τον εγκαταλείψουν έως ότου αλλάξει δραματικά το παγκόσμιο σκηνικό στην Μέση Ανατολή.
Αξίζει να σημειωθεί η αναφορά στο βιβλίο της πρότασης της τότε Μεγάλης Βρετανίας το 1915 προς την Ελληνική Κυβέρνηση να της δοθεί η Κύπρος εφ όσον η Ελλάδα μετείχε στον Μεγάλο Πόλεμο στο πλευρό της Μ.Β., κάτι που το απέρριψε η τότε φιλοβασιλική Κυβέρνηση Ζαΐμη και βέβαια όταν αργότερα η Κυβέρνηση Εθνικής Αμύνης του Ελ. Βενιζέλου συμμάχησε και μάλιστα συνετέλεσε τα μέγιστα στη συμμαχική νίκη με την νικηφόρα μάχη του Σκρα-Ντι Λέγκεν, [1918] ,οι Βρετανοί υπαναχώρησαν....Η προσωπική μου άποψη, [όμως χρειάζεται ερεύνα για αυτό, ελάχιστοι δε ερευνητές έχουν ασχοληθεί μέχρι σήμερα με το θέμα] είναι ότι οι Βρετανοί είτε γνώριζαν εκ των προτέρων την αρνητική στάση της τοτ Ελληνικής Κυβέρνησης είτε εαν -παρά τις προβλέψεις τους- συμφωνούσε θα εύρισκαν τρόπο υπαναχώρησης.
Η σκέψη μου αυτή δεν είναι αυθαίρετη δεδομένου ότι τα στοιχεία που έχουμε για την εν συνεχεία στάση της Μ.Β. είναι αποκαλυπτικά,
Οι Βρετανοί κάτοχοι της νήσου , εκτός του ότι απεκαλουν του Έλληνες της Κύπρου , που ήταν η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Νήσου, ως "η μη μουσουλμανική κοινότητα"[!!!] απέρριπταν κατηγορηματικά κάθε προσπάθεια ακόμη και συζητήσεως για το θέμα της Ένωσης με την Ελλάδα σε μια εποχή που μετά τους απελευθερωτικούς Βαλκανικούς αγώνες και την ενσωμάτωση της Κρήτης το θέμα ήταν πολύ 'ζεστό' αλλά με την εγκληματική τους απάντηση στην εξέγερση των Κυπρίων το 1931 υπέγραψαν με σκληρότητα έναντι των κυπρίων, την θέληση τους για απόρριψη κάθε ιδέας Ένωσης.
Με την κήρυξη του Β' Μεγάλου πολέμου , οι Έλληνες της Κύπρου έσπευσαν στο πλευρό των Βρετανών και κατατάγησαν στις Βρετανικές δυνάμεις με την ελπίδα ότι μετά τον πόλεμο θα τύχουν τουλάχιστον του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης. Όμως και εδω οι Βρετανοί όχι μόνο τους χρησιμοποίησαν κυρίως σε μη επιχειρησιακές αποστολές, ακριβώς για να τους στερήσουν την εμπειρία των πολεμικών γνώσεων, αλλά βοηθούντος και του δικού μας βροτολοιγού εμφυλίου, τον οποίον υπέθαλψαν πλήρως, αλλά και με δικες μας τραγικές ευθύνες από όλες τις πλευρές, αμέσως μετά σκλήρυναν την στάση τους.
Αυτό οδήγησε στον περίφημο αντιαποικιακό απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΑΚ [1955-1959] το αποτέλεσμα του οποίου φαλκίδευαν με την περίφημη τετραμερή που μας έσυρε στις τραγελαφικές συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου.
Τα γεγονότα εκτοτε είναι γνωστά και στο σημείο αυτό η μεταβίβαση του "χώρου ευθύνης" της Μεσογείου από τους Βρετανούς στους Αμερικανούς δεν έφερε καμία αλλαγή στην στρατηγική των Μεγάλων Δυνάμεων, με την Βρετανία να έχει εξασφαλίσει ασφαλώς την παρουσία της στην Κύπρο με τις εκεί κυρίαρχες βάσεις της..... Στο βιβλίο παρακολουθούμε με λεπτομέρειες όλη αυτή την πορεία και θα καταλήξω επιγραμματικά να σημειώσω οτι η Ζυρίχη έφερε τον Αττίλα και ο Αττίλας σήμερα το άθλιο σχέδιο Ανάν το οποίο απέρριψε μεν το 2004[13 χρόνια πριν σαν χθες 24/4/2004]με αποστροφή, το 76% του κυπριακού ελληνισμού αλλά το ξανά έχουμε σήμερα μπροστά μας και με την χειρότερη μορφή του.

2. Η στρατηγική της Τουρκιας
Επιγραμματικά μόνον λογω χρόνου, θα σημειώσουμε ότι η Τουρκία μπορεί να κρέμασε τον Μεντερες και τον Ζορλου αλλά η συμβολή και των δυο ήταν καθοριστική στην σύνταξη των τραγελαφικών συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου και η στρατηγική των Τούρκων ήταν και είναι πάντα σταθερή με στόχο την τουρκοποιηση ολόκληρης της Κύπρου με την μέθοδο του παραδείγματος της Αλεξανδρέττας[*]. Απλώς σημειώνω ότι αμέσως μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960[μετά τις συμφωνίες [1959],ο πρώτος αντιπρόεδρος της Κ.Δ. τ/κ γιατρός Κιουτσουκ δήλωσε και παρά το αντιθέτως συμφωνηθέντα, ότι "εμείς θα εργαστούμε για την διχοτόμηση"....

3. Η στρατηγικη της Ελλάδας..
Η Ελλάδα δυστυχώς δεν είχε, όπως έχουν οι Τούρκοι, ποτέ τον χάρτη της ΚΥΠΡΟΥ στην αίθουσα του Υπουργικού Συμβουλίου να τον επιδεικνύουν, αλλά άλλοτε ως ικέτες και άλλοτε συμβιβασμένοι, περιμένουν από την Δύση στην οποίαν "ανήκουμε"...να μας βοηθήσει όταν παρά τα διεθνώς παραδεδεγμένα από την εποχή του Θουκυδίδη, υποχωρούμε συνεχώς, Έτσι μετά τον αγώνα της ΕΟΚΑ και στην συζήτηση των συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου, ο Σοφοκλής Βενιζέλος με την φράση του "νικήσαν οι Έλληνες και κέρδισαν οι τούρκοι ", δίνει επακριβώς τον χαρακτήρα της Ελληνικής πολιτικής,[**]
Ο συγγραφέας με λεπτομέρειες παρακολουθεί αυτά τα βήματα μας μέχρι τα προ και κατά την διάρκεια της χούντας του 1967,
Εδω θα σταματήσω λιγο, Παρακολούθησα πολλές εκδηλώσεις αυτές τις ημέρες και ομιλίες γύρω από την μαύρη θύμηση των 50 χρόνων από την επικράτηση της χούντας, Λυπάμαι να πω ότι ελάχιστοι έδωσαν τον τόνο που έπρεπε για τα ολέθρια αποτελέσματα της χούντας για τη καταστροφή της Κύπρου,
Λοιπόν όπως και στον πρόλογο αναφέρω και αναδεικνύεται από τον συγγραφέα, η χούντα του 1967 είχε στρατηγικό στόχο για εκείνους που φέρουν την ευθύνη για την άνοδο της [εσωτερικού και εξωτερικού] την καταστροφή της Κύπρου, 
Αυτό πλέον είναι ξεκάθαρο και στον πρόλογο μου το αιτιολογώ, Και επιπλέον υπάρχουν τεράστιες ευθύνες στις προς της χούντας πολιτικές δυνάμεις, έστω και για το λόγο ότι στάθηκαν ανίκανες να αποτρέψουν την χούντα.

4,Η στρατιωτική πλευρά της καταστροφής της Κύπρου
Ο συγγραφέας με βαθειά επιστημονική στρατιωτική ανάλυση περιγράφει το στρατιωτικό μέρος της πρώτης φάσης της εισβολής και με λεπτομέρειες αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καισαρι,
Εν κατακλείδι δεν φτάνουν οι μεμονωμένες πράγματι ηρωικές ενέργειες όταν η κεφαλη, ηθελημένα ή αθέλητα αδιάφορον, είναι παγιδευμένη μέσα στο σχέδιο ανίκανων πολιτικών. 
Και η καταστροφή επήλθε και περιμένουμε και τον δεύτερο τόμο του βιβλίου για να δούμε την περιγραφή της ολοκλήρωσης της .
Στο σημείο όμως αυτό και επειδή το επισημαίνει ο συγγραφέας θέλω να μείνω στην αναφορά του για το μη αξιόμαχο του τουρκικού στρατού το οποίο έχει επισημανθεί και από το ΝΑΤΟ.
Πράγματι στην Κύπρο δεν κέρδισαν οι τούρκοι , χάσαμε μονοί μας, Όμως αυτό οπωσδήποτε δεν μας περιποιεί τιμή και εδω είναι που κάλεσα να διαβάσουν τις λεπτομέρειας τα εν ενεργεία στελέχη των Ε.Δ. και οι ηγεσίες μας.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στην Μικρά Ασία, Ο στρατιωτικός ανταποκριτής τότε της Καθημερινής [ήταν ο Αθανασιάδης Νοβας] περιγράφοντας τις μάχες αναφέρει:"' Ελάτε εδω να δείτε κάθε μέρα όχι μια αλλά πολλές ηρωικές μάχες τύπου Κιλκίς - Λαχανά, που δίνουν τα Ελληνικά στρατεύματα "

Σήμερα κανείς ελάχιστοι ενθυμούνται αυτές τις θυσίες, η Μικρά Ασία περιμένει ένα ιστορικό θαύμα για να επανέλθει στην σωστή της τροχιά,
Ας ελπίσουμε η από εδω και πέρα πολιτική στρατηγική των ηγεσιών μας και εδω και στην Κύπρο να αντισταθεί στις ορέξεις και στα σημερινά, συνέχεια του χθες, σκοτεινά σχέδια των "μεγάλων δυναμεων" και να έχουμε μια δημοκρατική λύση του κυπριακού σύμφωνα με τα παγκοσμίως παραδεδεγμένα ,προς όφελος των κατοίκων του νησιού και την ασφάλεια της Ελλάδας, 

Ευχαριστώ τον συγγραφέα και τον εκδοτικό οίκο για την πρόσκληση και εσάς Κυρίες και Κύριοι που είχατε την ευγένεια να με ακούσετε.

Παλαια Βουλή, Αθήνα Τρίτη 25η Απριλίου 2017
------------------------------------------------------------------------------------------------ 
[*]Είτε σαν μύχια σκέψη, είτε σαν ένα σκέλος του Σχεδίου Β της Άγκυρας, η δήλωση του ψευδοϋπουργού γεωργίας Ζορλού Τορέ, που έκανε στην Αλεξανδρέττα, πρέπει να ανησυχήσει. Άλλωστε, ο Βάσος Λυσσαρίδης έχει μιλήσει επανειλημμένα για τον κίνδυνο Αλεξανδρεττοποίησης της Κύπρου, ώστε η δήλωση του ψευδοϋπουργού να μη θεωρηθεί ως ανάξια προβληματισμού.
Ευρισκόμενος εκεί, ο Ζορλού Τορέ δήλωσε σε ομιλία του στο Σύνδεσμο Νέων Επιχειρηματιών Αλεξανδρέττας, ότι, αν συνεχιστεί το «εμπάργκο» του «χριστιανικού κόσμου» κατά των Τουρκοκυπρίων, οι Τουρκοκύπριοι θα πράξουν ό,τι έπραξε το κράτος της Αλεξανδρέττας, υπονοώντας την προσάρτηση στην Τουρκία. Δήλωσε συγκεκριμένα: «Αν απαιτηθεί, μπορούμε να λάβουμε και εμείς την ίδια απόφαση. Αν απαιτηθεί, μπορεί να γίνει προσάρτηση της Κύπρου από την Τουρκία. Ο Θεός να μας αξιώσει ενόσω ζούμε, να δούμε μαζί το κράτος της Τ.Δ.Β.Κ. και τη μητέρα Τουρκία. Στην περίπτωση που ο χριστιανικός κόσμος δεν αποδεχθεί την Τ.Δ.Β.Κ. και συνεχιστεί το εμπάργκο, ίσως απαιτηθεί, αυτό να κάνουμε. Η ψυχή του Τουρκοκυπρίου είναι ψυχή και της Τουρκίας και του τουρκικού έθνους». [Εφημεριδα Η "Σημερινη"[28/09/2010]
[Ο πρώτος στόχος της Τουρκίας ήταν το σαντζάκιο της Αλεξανδρέττας, που είχε αποκτήσει ειδικό καθεστώς αυτονομίας από 1921, και τελούσε υπό την προστασία της Γαλλίας. Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη με άριστο τρόπο την εμφάνιση του Χίτλερ και της ναζιστικής απειλής στην Ευρώπη, κατάφερε να πετύχει τη συναίνεση της Γαλλίας για την προσάρτηση του σαντζακίου της Αλεξανδρέτας, χρησιμοποιώντας ως στρατηγικό εργαλείο την τουρκική κοινότητα του σαντζακίου, που, σημειωτέον, ήταν μειονότητα. Στις 30 Ιουνίου 1939, αφού είχε προηγηθεί ένα κίβδηλο δημοψήφισμα, το σαντζάκιο της Αλεξανδρέττας, που έγινε πλέον νομός Χατάυ, αποτελούσε το πρώτο έδαφος που επανακατακτούσαν οι Τούρκοι μετά την υπογραφή της συνθήκης του Κάρλοβιτς, το 1699.
Νομάρχης στο Χατάυ τοποθετήθηκε ο βουλευτής Σιουκρού Σοκμένσουερ, ο οποίος είχε συντονίσει τον διωγμό των Εβραίων της ανατολικής Θράκης, το 1934. Αμέσως μετά, εντός του έτους 1940, 48.000 κάτοικοι του σανταζακίου της Αλεξανδρέττας εγκατέλειψαν τις οικίες τους και κατέφυγαν στο Λίβανο και τη Συρία, από τους οποίους οι 26.500 από τους οποίους ήταν Αρμένιοι, οι 11.500 Έλληνες, οι 6.000 Άραβες και οι 3.000 Νουσαϊρί (Άραβες αλεβίτες).]πηγη, διαδικτυο,Ινφογνωμων]
[**] Υπάρχουν βέβαια και οι φωτεινές εξαιρέσεις όπως ,η κατόπιν συνεννόησης των κυβερνήσεων Ελλάδας, Κυπριακής Δημοκρατίας αποστολή της Ελληνικής Μεραρχίας[1964], το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου[1993] και η θαυμάσια πολιτική στάση του ηγέτη Τασσου Παπαδόπουλου στην απόκρουση του σχεδίου Ανναν[2004] Όμως και στις τρείς αυτές περιπτώσεις η πολιτική μας δεν έμεινε σταθερή με αποτέλεσμα την απόλυτη ή σχετική υπαναχώρηση μας, με το πέρασμα του χρόνου.....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου