Οι Πομάκοι: Οι Ακρίτες της Ελληνικής Θράκης

Επιμελείται ο Αντ/ρχος (ε) ε.α. Χρήστος Γιανταμίδης  Π.Ν.

Τελευταία πολλά γράφονται και ακούγονται σε ανησυχητικό βαθμό για τις μειονότητες της Ελληνικής Θράκης και ειδικότερα για τις προσπάθειες της Άγκυρας, μέσω του προξενείου της στην Κομοτηνή, εκμεταλλευόμενη και την αδράνεια των Ελληνικών Αρχών, να τουρκοποιήσει την μειονότητα των Πομάκων και όχι μόνο, που αριθμούν περί τους 40.000 κατοίκους.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά τους.

Σύμφωνα με τα ιστορικά δεδομένα, η καταγωγή των Πομάκων έχει τρεις εκδοχές:

 Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, οι Πομάκοι έχουν βουλγαρική προέλευση.

 Σύμφωνα με την δεύτερη εκδοχή, οι Πομάκοι κατάγονται  από τους Κουμάνους ή Πετσενέγκους, οι οποίοι  κατά τον 11ον αιώνα διάβηκαν τον Δούναβη και εγκαταστάθηκαν στην Βουλγαρία και την Θράκη.

 Η τρίτη εκδοχή, η οποία θεωρείται και η πιο έγκυρη, αναφέρει ότι κατάγονται από τους αρχαίους Αγρίες ή Αγριάνες  που ζούσαν στην οροσειρά της Ροδόπης.  Δηλαδή είναι απόγονοι των αρχαίων θρακικών φυλών.

Σύμφωνα λοιπόν με τα ανωτέρω,  η φυλή των Πομάκων, η ωραία αυτή ξανθιά φυλή , ουδεμία σχέση έχει με το γένος των Τούρκων, τόσο ιστορικά όσο και χρονολογικά , καθόσον οι Τούρκοι εμφανίσθηκαν στην περιοχή το 1365.

Λόγω της πολύχρονης καταπιεστικής τακτικής των Οθωμανών, κατά τον 17ο αιώνα, αναγκάστηκαν να εξισλαμισθούν.  Η θρησκεία όμως δεν αποτελεί τεκμήριο καταγωγής ενός λαού.  Η μόνη σχέση ανάμεσα στον Πομάκο και στον Τούρκο είναι εκείνη που υπάρχει μεταξύ Τούρκου και Πακιστανού ή Αφγανού ή Άραβα. Δηλαδή, έχουν μόνο κοινή θρησκεία.

Οι Πομάκοι όμως έχουν μια μοναδική ιδιομορφία ως μειονότητα,  που εύλογα τους δημιουργεί την απορία, για την ταυτότητά τους.  Χωρίς να είναι Βούλγαροι, ομιλούν την σλαβοβουλγαρική προφορική διάλεκτο, είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα,  χωρίς να είναι Τούρκοι, και  ενώ είναι αυτόχθονες της ελληνικής Θράκης, η γλώσσα και η θρησκεία,  τους χωρίζει από τους Έλληνες.  Αυτή η σύγχυση ίσως τους κάνει πιο ευάλωτους στην έξυπνα και οικονομικά τροφοδοτούμενη στημένη προπαγάνδα της Τουρκίας, η οποία καταβάλει προσπάθειες για να τους εκμεταλλευθεί μέσω του Προξενείου της στην Κομοτηνή.  Με πρόσχημα το θρήσκευμα, έχει διεισδύσει μεθοδικά, δυναμικά με υπομονή και επιμονή στην μουσουλμανική μειονότητα της ελληνικής Θράκης, με σκοπό να της επιβάλλει την τουρκική συνείδηση.

Οι  Πομάκοι , οι ακρίτες - φύλακες της Θράκης μας και κατ’ επέκταση των βορειοανατολικών συνόρων του ελληνικού κράτους ζουν σε μια ευαίσθητη ανομοιογενή περιοχή, γι’ αυτό χρειάζονται ποικιλοτρόπως την αμέριστη συμπαράσταση της ελληνικής πολιτείας, όπως βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου, βελτίωση της εκπαίδευσής τους, με έμφαση στην ιστορία τους.  Αν ο Πομάκος μάθει τις ρίζες του και καταλάβει την ταυτότητά του, δύσκολά θα πέσει θύμα της τουρκικής προπαγάνδας για τον εκτουρκισμό του.  Είναι γνωστό ότι η πατρίδα μας στην παρούσα χρονική περίοδο, αντιμετωπίζει ανυπέρβλητα  οικονομικά προβλήματα, αλλά είναι επιτακτική, εθνική ανάγκη, οι φύλακες αυτοί των συνόρων μας, οι αυτόχθονες Πομάκοι, να παραμείνουν στις περιοχές τους και βέβαια με ελληνική συνείδηση ως Έλληνες και Ευρωπαίοι πολίτες.  Εάν δεν διατηρήσουν εις το διηνεκές την ελληνική τους συνείδηση λόγω της έντονης τουρκικής προπαγάνδας, τότε θα είναι  μια ήττα σε καιρό ειρήνης διαχρονικά όλων των ελληνικών κυβερνήσεων από το 1919.  Ενώ η Τουρκία με συστηματικό τρόπο ξερίζωσε την ελληνική μειονότητα από  την Κωνσταντινούπολη και από τα νησιά Ίμβρο και Τένεδο, όπου  η ελληνική μειονότητα δεν ξεπερνά τις 2500 κατοίκους περίπου.  Που είναι η αριθμητική ισορροπία των μειονοτήτων, σύμφωνα με την Συνθήκη της Λωζάνης του 1923;  Οι φύλακες αυτοί των συνόρων μας, θα πρέπει πάση θησεία  να διατηρήσουν την ελληνική τους συνείδηση, να εξακολουθούν να αισθάνονται Έλληνες, και  λόγω του έντονου δημογραφικού προβλήματος στην περιοχή. Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι, οι πρόγονοί τους οι Αγριάνες ,πολέμησαν με τα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στον Γρανικό ποταμό ως ιππομάχοι, και  είναι βέβαιο ότι το αυτό θα πράξουν και οι σημερινοί Πομάκοι, υπό την προϋπόθεση ότι το ελληνικό κράτος δεν θα τους εγκαταλείψει.  

Οι καιροί είναι δύσκολοι.  Αν ρίξουμε μια ματιά γύρω μας, θα διαπιστώσουμε  ακόμη και στην γειτονιά μας ,αποσχιστικές τάσεις μειονοτήτων παρασυρόμενοι από εξωγενείς παράγοντες, όπως η Κριμαία, η ανατολική Ουκρανία, το Κόσοβο.  Αν λάβουμε υπόψη μας ότι και η Τουρκία από το 1923 δεν έπαψε ποτέ να ονειρεύεται την Θράκη μας και αυτό φαίνεται από την διακήρυξη του Κεμάλ Μουσταφά από το 1923, όπου μεταξύ άλλων γράφει: «… Σκοπός είναι η Δυτική Θράκη να παραμείνει στα τουρκικά χέρια σαν ενιαίο σύνολο, και σε κατάλληλο χρόνο ή ευκαιρία να ενωθεί με την μητέρα πατρίδα.  …  Οι αδελφοί μας της Δυτικής Θράκης, σε πρώτο βήμα θα πρέπει να αγωνιστούν για να κερδίσουν την ανεξαρτησία  και την αυτονομία της Δυτικής Θράκης».  Αυτό σημαίνει ότι οι εδαφικές τους βλέψεις φθάνουν μέχρι τον ποταμό Νέστο.  Αν λάβουμε υπόψη και της δηλώσεις του Ερτογκάν :  «Για μας η Θράκη έχει ιδιαίτερη σημασία και έννοια.  Η Θράκη ταυτόχρονα είναι Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή, Ξάνθη, Ντομπρουτσά, Κίρτζαλι, Σκόπια κλπ..».  Μετά τα ανωτέρω, κρίνεται η αδήριτη ανάγκη να μην αφεθούν οι Ακρίτες Πομάκοι και η Θράκη μας στην τύχη τους, λόγω των μεγάλων οικονομικών μας προβλημάτων, γιατί η οικονομία μας κάποτε θα επανέλθει, αλλά η ενδεχόμενη απώλεια ελληνικών εδαφών ουδέποτε θα επανέλθει.

Σύμφωνα λοιπόν με την ρήση: «Οι απλοί λαοί βλέπουν τις ευκαιρίες και τις χάνουν, οι έξυπνοι λαοί τις αντιλαμβάνονται και τις εκμεταλλεύονται, μόνο οι αξιοσημείωτοι λαοί , δημιουργούν ευκαιρίες», και για να μην χάσουμε τους Πομάκους μας ή και την Θράκη μας, θα πρέπει αν όχι χθες, εδώ και τώρα να δημιουργήσουμε έξυπνες και δημιουργικές ευκαιρίες.  Πρέπει να είμαστε προμηθείς και όχι επιμηθείς σε  Εθνικά Θέματα. 

Έχοντας  πάντα υπόψη μας την ρήση του περίφημου Κινέζου της στρατηγικής Sun Tzu: «κάθε μάχη κερδίζεται προτού δοθεί στην πράξη».