Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2016

Ρίμπεντροπ-Μολότοφ: Ρωσική αναθεώρηση & υπεράσπιση Στάλιν

Του Παντελή Καρύκα
Το κατάπτυστο κατά γενική ομολογία σύμφωνο Ρίμπτεντροπ – Μολότοφ που υπεγράφη μεταξύ ναζιστικής Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης στις 23 Αυγούστου 1939, είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο. 
Παρόλα αυτά, για άγνωστους λόγους, η σημερινή Ρωσία εμφανίζεται ταυτιζόμενη με την πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ, υπερασπιζόμενη σήμερα, 76 χρόνια μετά, το εν λόγω σύμφωνο ...
Οι Ρώσοι εξακολουθούν να επιμένουν ότι στις 23 Αυγούστου 1939 οι υπουργοί Εξωτερικών Γερμανίας και ΕΣΣΔ υπέγραψαν ένα σύμφωνο μη επιθέσεως, ανάλογο με αυτό που είχε υπογράψει η Πολωνία με τη Γερμανία, το 1934. Φυσικά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Στην πραγματικότητα αυτό που υπέγραψαν οι δύο υπουργοί ήταν ο διαμελισμός της Πολωνίας και όχι μόνο.
Πέραν δε αυτού, οι της ΕΣΣΔ, μέχρι την ημέρα που δέχτηκε τη γερμανική επίθεση, στις 22 Ιουνίου 1941, ήταν όντως πιστοί φίλοι των Γερμανών. 
Η ΕΣΣΔ δεν εξέφρασε την παραμικρή αντίρρηση όταν έλαβε γνώστη των ιταλικών σχεδίων κατά της Ελλάδας και μέχρι την τελευταία στιγμή πριν τη γερμανική εισβολή τροφοδοτούσε τη Γερμανία με πετρέλαιο, σιτηρά και πρώτες ύλες.

Από το 2008 η Ευρώπη έχει καθιερώσει την 23η Αυγούστου ως ημέρα αφιερωμένη στη μνήμη των θυμάτων του ναζισμού και του σταλινισμού. Οι εορτασμοί αυτοί φαίνεται πως ενοχλούν, όσους νιώθουν να ταυτίζονται με τα δύο στυγνότερα καθεστώτα που γνώρισε η ανθρωπότητα.
Έτσι, σύμφωνα με τον καθηγητή του πανεπιστημίου του Μόντρεαλ Μάικλ Τζαμπάρα Κάρλεϊ, οι εν λόγω εορτασμοί αξιοποιούνται από τους «ρωσόφοβους προπαγανδιστές» για να αδικήσουν την ΕΣΣΔ και τον ρόλο που διαδραμάτισε στον Β’ ΠΠ, καθώς η Δύση θέλει, κατά τον καθηγητή, να ταυτίσει τον πρόεδρο Πούτιν με τον Στάλιν.
Κατηγορώντας την Πολωνία για την υπογραφή του συμφώνου μη επιθέσεως με τη χιτλερική Γερμανία, ο καθηγητής αναφέρει πως κακώς κατηγορείται η ΕΣΣΔ ότι «εισήλθε» σε περιοχές της Πολωνίας, όταν η Πολωνία πολεμούσε σκληρά κατά των Γερμανών. Ο καθηγητής υιοθετεί την ίδια με τον Στάλιν άποψη, ότι δηλαδή όταν τα σοβιετικά στρατεύματα εισέβαλαν στην ανατολική Πολωνία, δεν υπήρχε πολωνικό κράτος.
Φυσικά αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα. 
Η Πολωνία πολεμούσε ακόμα. Η Βαρσοβία πολιορκείτο από τους Γερμανούς, όταν οι Σοβιετικοί επιτέθηκαν. Αναφέρει ακόμα πως οι περιοχές που κατέλαβε ο Ερυθρός Στρατός δεν ήταν πολωνικές, αλλά λευκορωσικές ή ουκρανικές. 
Επίσης πρόκειται για ψέμα. 
Τις εν λόγω περιοχές τις έχασε η ΕΣΣΔ στον πόλεμο κατά της Πολωνίας, το 1919-21. Άλλωστε ήταν ο Λένιν που τις είχε παραδώσει, πριν, στους Γερμανούς, με την Συνθήκη του Μπρεστ–Λιτόφσκ.
Για τον καθηγητή Κάρλεϊ όμως δεν υπήρξε σοβιετική εισβολή, αλλά επιστροφή στα σοβιετικά εδάφη που δεν ήταν ποτέ, πριν, σοβιετικά. Η Πολωνία, είναι αλήθεια, ότι κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων μεταξύ δυτικών δυνάμεων και ΕΣΣΔ για τον σχηματισμό συμμαχίας κατά του Χίτλερ, δήλωσε πως δεν θα επέτρεπε την είσοδο σοβιετικών στρατευμάτων στο έδαφός της.
Ύστερα από περισσότερα από 200 χρόνια ρωσικής κατοχής, έχοντας μόλις 20 χρόνια πριν πολεμήσει με τους Σοβιετικούς, ποιος θα μπορούσε εύκολα να κατηγορήσει τους Πολωνούς ότι ήταν καχύποπτοι έναντι των Σοβιετικών, την στιγμή μάλιστα που, όπως και όλη η άλλη Ευρώπη γνώριζε, το σοβιετικό καθεστώς επέτρεψε την εκπαίδευση Γερμανών αεροπόρων και αρματιστών στο έδαφός της, κατά παράβαση της Συνθήκης των Βερσαλλιών…
Γαλλία και Βρετανία, ήταν επίσης επιεικώς επιφυλακτικές έναντι του σταλινικού ολέθρου και όχι άδικα θεωρούσαν τον Στάλιν ισάξιο του Χίτλερ. Υπήρχαν επαφές Βρετανών κυρίως και Γάλλων με Γερμανούς αξιωματούχους για την αποφυγή του πολέμου, ακόμα και στρέφοντας τον Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ. Αυτή η πολιτική όμως δεν υπήρξε ποτέ επίσημη και υπονομεύθηκε, εξαρχής, από την ακραία επιθετικότητα του Χίτλερ.

Ότι ο Τσώρτσιλ ήταν ακραίος αντικομμουνιστής δεν υπάρχει αμφιβολία. Επίσης όμως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ειδοποίησε τον Στάλιν για την επικείμενη γερμανική επίθεση. Ο «πατερούλης» όμως δεν τον πίστεψε. Δεν πίστεψε ακόμα και Γερμανό αρχικατάσκοπο της ΕΣΣΔ, τον περίφημο Ζόργκε, που τον πληροφόρησε σχετικά.
Αποτέλεσμα ήταν η Σοβιετική Ένωση να βρεθεί στα όρια της καταστροφής, κατά την αρχική φάση της γερμανικής εισβολής, υφιστάμενη τρομακτική αιμορραγία σε ανθρώπινο δυναμικό. Αλλά και για την απίστευτη σφαγή των Σοβιετικών ο Στάλιν και το καθεστώς του, μόνο ανεύθυνοι δεν είναι. Μόνο στη μάχη του Κιέβου-Ουμάν, λόγω της στενοκεφαλιάς του Στάλιν και τις ανικανότητας των ευνοούμενών του εκεί διοικητών, χάθηκαν 1.000.000 Σοβιετικοί στρατιώτες.

Οι δυτικοί είχαν έναν ακόμα λόγο να δυσπιστούν έναντι του Στάλιν και ο λόγος αυτός δεν ήταν άλλος από την επαίσχυντη σοβιετική επίθεση κατά της μικρής Φινλανδίας, τον χειμώνα του 1939. Επίσης είχαν κάθε λόγο να δυσπιστούν έναντι μιας χώρας που, συνεπεία του συμφώνου Ρίμπεντροπ- Μολότοφ, κατάλαβε τη Λετονία, την Εσθονία και τη Λιθουανία, ενώ το 1940 άρπαξε από τη Ρουμανία και τη σημερινή Μολδαβία.
Επίσης, επανερχόμενοι στα της Ελλάδος, κατά τη διάρκεια του πολέμου κατά των Ιταλών στα βορειοηπειρωτικά βουνά, η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε όπλα από την ΕΣΔ, μέσω του εν Αθήναις Σοβιετικού πρέσβη. 
Η ΕΣΣΔ δεν καταδέχθηκε καν να απαντήσει στο ελληνικό αίτημα.

Ο κ. καθηγητής αναφέρει ότι αμερικανικές και βρετανικές εταιρείες παρέδωσαν τεχνογνωσία στη Γερμανία. Αυτό πράγματι συνέβη, πριν τον πόλεμο. Φιλογερμανικοί κύκλοι στις ΗΠΑ παρέδιδαν καύσιμα στους Γερμανούς, ακόμα και κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αυτό όμως συνέβη και το 1946 όταν η Βρετανία πούλησε κινητήρες τζετ στην ΕΣΣΔ.
Ξεχνά όμως ότι χωρίς τη δυτική βοήθεια η ΕΣΣΔ δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει σταματήσει τη γερμανική εισβολή.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου οι ΗΠΑ παρέδωσαν στη ΕΣΣΔ 427.000 στρατιωτικά αυτοκίνητα, 7.000 άρματα μάχης, 6.000 άλλα θωρακισμένα οχήματα, πάνω από 35.000 μοτοσυκλέτες, 11.400 αεροσκάφη, εκ των οποίων τα 4.719 ήταν Ρ-39, τα οποία χρησιμοποίησαν σχεδόν όλοι οι Σοβιετικοί άσσοι, 4,4 εκατ. τόνους τροφίμων, 2,7 εκατ. τόνους καυσίμων, 17,5 εκατ. τόνους στρατιωτικών εφοδίων, περί τις 2.000 σιδηροδρομικές μηχανές και σχεδόν 11.000 σιδηροδρομικά βαγόνια. Οι Βρετανοί από την πλευρά τους παρέδωσαν περισσότερα από 7.000 αεροσκάφη, 5.200 άρματα μάχης και άλλα 2,500 ελαφρά τεθωρακισμένα, περισσότερα από 5.000 αντιαρματικά πυροβόλα και εκ. τόνους καυσίμων, τροφίμων και εφοδίων.

Η κατάπτυστη συμφωνία του Μονάχου, το 1938, το αποκορύφωμα της πολιτικής κατευνασμού έναντι του Χίτλερ της βρετανικής πολιτικής, όντως παρέδωσε την Τσεχοσλοβακία βορά στον Χίτλερ, ο οποίος αργότερα προσάρτησε την σημερινή Τσεχία και μετέτρεψε σε προτεκτοράτο την Σλοβακία. Αυτό όμως δεν καθαγιάζει την στάση του Στάλιν.

Κάποιοι θεωρούν τη συμφωνία του Μονάχου, με μεγάλη δόση φαντασίας,ως το σημείο έναρξης του Β’ ΠΠ. 
Προφανώς ξεχνούν την Ισπανία, ο πόλεμος στην οποία ξεκίνησε το 1936. Εκεί Γερμανία και ΕΣΣΔ συγκρούστηκαν, αμφότερες με το αζημίωτο, στις πλάτες του ισπανικού λαού, καθώς ο μεν Χίτλερ κέρδισε την εκμετάλλευση ορυχείων, και ο Στάλιν τον ισπανικό χρυσό, σε αντάλλαγμα των όπλων που παραχωρούσε στους δημοκρατικούς.

Το ότι ο Στάλιν υπέγραψε το σύμφωνο με τον Χίτλερ από πολιτική σκοπιμότητα, είναι δεδομένο. Το ότι οι δυτικοί, επίσης, προσπάθησαν να στρέψουν αρχικά τον Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ, ισχύει. Η πολιτική δεν γίνεται με καθαρά χέρια.
Από το σημείο αυτό όμως μέχρι τον καθαγιασμό του συμφώνου Ρίμπεντροπ – Μολότοφ υπάρχει μεγάλη απόσταση. Και δεν μπορεί να απαγορεύσει κανείς σε κανέναν να τιμά με τον ίδιο σεβασμό τα θύματα του ναζισμού και του σταλινισμού, βλέποντας στην κίνηση αυτή αντιρωσική σκοπιμότητα.

Πηγή defence-point.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου