Γραμματόσημα για το… ΕΑΜ ;;;;

Του Κωνσταντίνου Κ. Γκούζια (Ναυπηγός Μηχανολόγος Ε.Μ.Π)

ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΤΗ για την δίψα της για την αλήθεια «Αυγή» διάβασα για την έκδοση – Ελληνικά Ταχυδροµεία – « Αναµνηστικής!! » σειράς γραµµατοσήµων, µε θέµα τα 75 χρόνια από την ίδρυση του αλήστου µνήµης ΕΑΜ

Αν ζούσαµε τότε το 1941, ίσως στην δίνη του καταστροφικού πολέµου, κι εµείς να είχαµε γίνει µέλη του ΕΑΜ στην αρχή και για πολύ λίγο, εξ αγνοίας και άδολου πατριωτισµού. Ουδείς ψόγος..τότε. 

Σήµερα όµως που γνωρίζουµε, την Ιστορική πραγµατικότητα και τα τετελεσµένα γεγονότα, την πλήρη αλήθεια, είναι δειλία, υποκρισία και ύβρις προς τους µάρτυρες της αλήθειας, συνενοχή στην εξαπάτηση, να λιβανίζουµε το ψεύδος, την διαστροφή και την πλάνη, ως εάν η Ιστορία και αµέτρητες βασανισµένες ψυχές, δεν υπήρξαν ποτέ

Παραθέτω τις ιστορικές θέσεις προσωπικοτήτων εγνωσµένης αντικειµενικότητας που µίλησαν για το ΕΑΜ :

1. Γεώργιος Παπανδρέου (O απικαλούµενος Γέρος της Δηµοκρατίας)

1. 1«…Όσοι σωθούν από την µανία του κατακτητού, «κινδυνεύουν από την αδελφοκτόνο µανία των κουµµουνιστικών οργανώσεων..

Ο Ελληνικός λαός, αγωνιών διερωτάται, πως και πότε θα σωθή από τα εγκλήµατα και την κατατυράννησιν των δυναµικών οργανώσεων του ΕΑΜ, σπονδυλική στήλη των οποίων, ηγετική δύναµις είναι το Κοµµουνιστικόν Κόµµα, το οποίον ενώ αποτελεί ελαχίστην µειοψηφίαν του Ελληνικού λαού, ασκεί δια των οργανώσεών του τροµοκρατίαν.

Διότι πρέπει να γνωσθή ότι το ΕΑΜ επέρασεν από τρείς φάσεις. Κατ’ αρχάς υπήρξε µεγάλη εθνική, ηθική, λαική δύναµις. Βαθµιαίως όµως έγινε η αποκάλυψις των πολιτικών του σκοπών. Ο λαός αντελαµβάνετο ότι η σηµαία του εθνικού αγώνος εχρησιµοποιείτο υπό της κοµµουνιστικής ηγεσίας του ΕΑΜ δια την προετοιµασίαν της µετακατοχικής επικρατήσεως δια την βιαίαν κατάληψιν της εξουσίας εκ µέρους του κοµµουνιστικού κόµµατος. Και τότε άρχισε η Δευτέρα φάσις, αι αµφιβολίαι και αι επικρίσεις του λαού, δια την κατάπνιξιν των οποίων, η κοµµουνιστική ηγεσία του ΕΑΜ, κατέφυγεν εις την βίαν, την καταδυνάστευσιν και την δίωξιν του λαού. Και τότε το ΕΑΜ εισήλθε εις την τρίτην φάσιν, η οποία πλέον έχει διαµορφωθεί οριστικώς. Επαυσε να είναι εθνική, λαική δύναµις, έγινε λαοµίσητον. Και αποτελεί πλέον την ένοπλον οργάνωσιν της ελαχίστης µειοψηφίας η οποία ασκεί απηνή, αιµατηρά τροµοκρατίαν εναντίον της µεγάλης πλειονοψηφίας»

Πολιτική και Διπλωµατική Ιστορία της Ελλάδος1941-1945.» Ι.Κοραντή, εκδόσεις «ΕΣΤΙΑΣ», Επιστολή του Γ.Παπανδρέου προς την Ελληνικήν Κυβερνησιν και το Συµµαχικόν Στρατηγείον)

(Η Απελευθερωσις της Ελλαδος Β Εκδοσις Αθηναι 1945).

1.2. « Ένοχοι προδοσίας δεν είναι µόνον όσοι συνεργάζονται µε τον εχθρό. Είναι όσοι σκοτώνουν Έλληνες αγωνιστές της ελευθερίας.ΤΟ ΚΚΕ ως ηγετική δύναµις του ΕΑΜ ΕΛΑΣ, βαρυνεται µε ευθύνες Εµφυλίου πολέµου. Η ώρα είναι τραγική για το έθνος και τον λαό µας ο Εµφύλιος πόλεµος µαίνεται. Ο πληθυσµός της υπαίθρου σφαγιάζεται κατά χιλιάδας και ζητεί στέγην στην καρδια του χειµώνα µεσα στα σπηλαια. Οι πόλεις και τα χωριά µας παραδίδονται στις φλόγες. Η υπόληψις της Ελλάδος και του Εθνικού µας αγώνα ελαττώνεται στην συνείδησι τω Συµµάχων µας.. Ας απελευθερωση το ΚΚΕ την χωραν από την δυναµικήν κατοχην του και ας αποδωση από τώρα την ελευθερίαν που υπόσχεται δια το µελλον..»

2. Κωνσταντίνος Τσάτσος (Ακαδηµαικος, Καθηγητής, Προέδρος Δηµοκρατίας)

2.1 «…Η αναγνώριση του ΕΑΜ αντί να φέρη τη λήθη, ξύπνησε µνήµη νεκρών και σφαγιασµένων». Απο τη φύση µου δεν είµαι φανατικός. Αναγνωρίζω το κοµµουνιστικό κόµµα που κινείται στα συνταγµατικά πλάισια, έστω και άν ξέρω ότι πολιτική του είναι, µόλις βρή ευκαιρία, να τα σπάση και να επιβάλη ένα µονοκοµατικό ολοκληρωτικό καθεστώς. Αλλά δεν ανέχοµαι την παραχάραξη της Ιστορίας. Ακόµη λιγότερο την παραχάραξη που γίνεται για δηµαγωγικούς σκοπούς. Δέχοµαι το παρόν και το µέλλον του κοµµουνιστικού κόµµατος. Δεν δέχοµαι το παρελθόν του στην Ελλάδα, ακριβώς διότι πιστεύω στην Ελλάδα.

«Λογοδοσία Μιάς Ζωής» Κ.Τσάτσου, Οι εκδόσεις φίλων 2ος τόµος, σελίς 619.

2.2 «… Στην Ελλάδα ο κοµµουνισµός πέρα από την εσωτερική κοινωνική πολιτική, είχε τη δική του εξωτερική πολιτική. Οπως εβαζε τη ιδέα του ανθρώπου κάτω απο την ιδέα της κοινωνικής τάξης, έτσι έβαζε την ιδέα του Έθνους κάτω από την ιδέα του κοµουνιστικού κινήµατος. Και εν ονοµότι αυτού του τελευταίου πρόθυµα έκανε παραχωρήσεις ελληνικών εδαφών στους ιδεολογικά οµολόγους βορείους, οι οποίοι ήταν πρώτα εθνικιστές και ύστερα κοµµουνιστές, ενώ φανατικοί αφελείς δικοί µας, οραµατιζόµενοι µια οµοσπονδία βαλκανικών λαών, όλων κοµµουνιστών, δεν ενδιαφέρονταν για τα εδαφικά σύνορα της Ελλάδος. Τέτοιοι ήταν εκείνοι που διηύθηναν το ΕΑΜ, οπου πολλοί αθώοι και αφελείς είχαν ανεπανόρθωτα εµπλακεί. Προς τα εκεί αυτοί βαδίζανε. Και θα κατόρθωναν πιθανώς το 1944 να επιτύχουν το σκοπό τους , αν δεν έκαναν λάθη τακτικής. Αν δεν έσφαζαν πέρα απο το ανεκτό όριο, ώστε να προκαλέσουν την αντίδρασι των και των πιο αδρανών και των πιο φοβισµένων. Αν δε έβγαζαν τόσο γρήγορα το προσωπείο του πατριώτη και αν αντί να υπακούσουν στον Τίτο, υπάκουαν στον Στάλιν, που για γενικότερους λόγους είχε παραχωρήσει την Ελλάδα στην ζώνη επιρροής της Μεγάλης Βρετανίας..»

(Λογοδοσία µια ζωής εκδόσεις των φίλων Τόµος δεύτερος σελίς 616)

2.3 «…Θέλω όµως να διαστείλω το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ απο τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις. Κατά τι διαφέρει αυτή η οµάδα από όλες τις άλλες. Πρώτα, κατά το ότι παράλληλα µε τον αγώνα κατά των Γερµανών, έκαµε αγώνα εναντίον όλων των Ελλήνων που δεν ήσαν κοµµουνιστές, εναντίον των Ελλήνων που µπορούσαν να τους γίνουν εµπόδιο στην επιβολή ενός κοµµουνιστικού καθεστώτος. Και όσο προχωρούσαµε προς την απελευθέρωση, αύξανε η δράση τους για την επιβολή του κοµµουνιστικού καθεστώτος. Σκοπός τους ήταν όχι η εκδίωξη των Γερµανών, αλλά η µετά την απελευθέρωση επικράτησή τους.

Η δευτέρα διαφορά είναι ότι το ΕΑΜ- ΕΛΑΣ στον αγώνα για την επιβολή του δικού του καθεστώτος και κατά την διάρκεια της κατοχής και µετά, µεταχειρίσθηκε ως µέσον την εξόντωση εκείνων των διαφωνούντων που µπορούσαν να σταθούν εµπόδιο στους σκοπούς των. Και εφρόντιζαν µε την συνοµωτική τους τέχνη όλους αυτούς να τους στιγµατίσουν ως προδότες του αγώνος, ενώ αυτοί αντιδρούσαν όχι στον εθνικό, αλλα µόνο στο δικό τους καθεστωτικό αγώνα. Ακόµη και την άµυνα εναντίον των σφαγέων την παρουσίαζαν ως εθνική προδοσία.

Έσφαξαν τον Ψαρρό και τους αξιωµατικούς του τους αφόπλισαν. Επιτέθηκαν τρείς φορές εναντίον του Ζέρβα ώσπου να τον διαλύσουν. Εξόντωσαν όλες τις µικρότερες αντιστασιακές οργανώσεις που δεν προέρχονταν από το Κ.Κ.

Ολοφάνερη γίνεται αυτή η πολιτική όταν σκεφθούµε την ανταρσία του στρατού και του στόλου στην Μέση Ανατολή, που επιβεβαίωνε την παρουσία της Ελλάδος στον αγώνα. Ποιά δικαιολογία µπορεί να βρεθεί σε αυτό το πολιτικό έγκληµα;

Και έρχεται σήµερα ένας νόµος και αναγνωρίζει το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ως εθνική αντίσταση που τελειώνει στις 19 Οκτωβρίου 1944, ενώ το ιδιο το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ από την ηµεροµηνία αυτή έως τον Ιούλιο του 1949, µε την ίδια ηγεσία, µε την ίδια οργάνωση, µε τις ίδιες µεθόδους, µε τα ίδια στελέχη συνεχίζει τον καθεστωτικό αγώνα που άρχισε το 1942. Με ποιό δικαίωµα ερχόµαστε να αµνηστεύσουµε τα πρώτα χρόνια του εγκλήµατος αλλά και στην συνέχεια τα υπόλοιπα όταν δεν υπήρχε πιά εχθρός στην Ελλάδα αλλά µόνο Ελληνες που εξακολουθούσαν να σφάζονται από τους ίδιους ανθρώπους µε τις ίδιες µεθόδους. Αναγνωρίζοντας το πρό της 19ης Οκτωβρίου 1944 ΕΑΜ ως Εθνική Αντίσταση, αναγνωρίζουµε ως εθνική αντίσταση και εκείνους που οργάνωσαν την σφαγή των Δεκεµβριανών…»

3. Θεµιστοκλής Σοφούλης (Βενιζελικός ο δικηγόρος των ”διωκοµένων δηµοκρατικών πολιτών” και ανένδοτος αντίπαλος της Δεξιάς)

«Υπολείπεται η εξέτασις του ζητήµατος των ανταρτικών σωµάτων, των οποιων ο εµφύλιος σπαραγµός προκαλεί την γενικήν απογοήτευσιν… δεδοµένου ότι ο βασικός στόχος του ΕΑΜ είναι η επικράτησίς του προς βιαίαν επιβολήν ιδίων επιδιώξεων. Εις την συνείδησιν του λαού και κατ’εξοχήν του λαού της Υπαίθρου, εµφανίζεται πλέον το ΕΑΜ ως µία µεγάλη πληγή δια το παρόν και ως φορεύς µεγαλυτέρων κινδύνων δια το µέλλον… Εξ αγνοίας η παραγνωρίσεως των εν Ελλάδι προσώπων και πραγµάτων παρεδόθη ο ανταρτικός αγών εις χείρας ανευθύνων αναρµοδίων και επικινδύνων προσώπων. Και αποτέλεσµα είναι ότι ο απελευθερωτικός αγών διεµορφώθη έργω ως κίνησις µόνον καταστροφής του Ελληνικού λαού…

Η Ελλάς στενάζει σήµερον υπό την πίεσιν διττής κατακτήσεως του αλλοδαπού εχθρού και του ηµεδαπού κατακτητού ο οποίος εν ονόµατι της ελευθερίας κατεργάζεται, και αυτός την υποδούλωσιν της Ελλάδος δια πυρός και σιδήρου… Ο Ελληνικός Λαός δεν απέστερξε ποτέ να υποστή και τας µεγαλυτέρας θυσίας προς εξυπηρέτησιν του συµµαχικού αγώνος. Αλλ’ υποβάλλεται σήµερον εις βαρυτάτας θυσίας και τεραστίας καταστροφάς.

Δια τούτο λαµβάνω το θάρρος να υποβάλλω δι’ υµών µίαν θερµήν παράκλησιν. Να δοθή προς το ΕΑΜ η διαταγή να παύση του λοιπού η αγρία, η απάνθρωπος συµπεριφορά απέναντι µεµονωµένων αιχµαλώτων, όχι συνήθως εκ του πεδίου της µάχης αλλ’ εξ’ ενέδρας η τυχαίας συναντήσεως. Οι πενήντα-εκατό Γερµανοί αιχµάλωτοι τους οποίους µέχρι τούδε εφόνευσε το ΕΑΜ, δεν επιφέρουν βεβαίως αισθητήν µείωσιν της µαχητικής δυνάµεως του εχθρού, εκόστισεν όµως ο φόνος αυτών δι’ αντίποινα εις τον Ελληνικόν Λαόν την εξολόθρευσιν πλείστων κωµοπόλεων και χωρίων και πολλάς χιλιάδας θανατικών εκτελέσεων οµήρων.

Εκ της αφορµής αυτής ο Ελληνικός Λαός εθρήνησε µέχρι τούδε νεκρούς πολύ περισσοτέρους από τους πεσόντας ενδόξως κατά τον ιταλικόν πόλεµον ολόκληρον. Προσβάλλεται δε κυρίως η τιµή του Ελληνικού λαού εκ της θηριώδους αυτής διαγωγής του ΕΑΜ, δηλαδή της σφαγής µεµονωµένων αιχµαλώτων.»

Πολιτική και Διπλωµατική Ιστορία της Ελλάδος1941-1945.» Ι.Κοραντή, εκδόσεις «ΕΣΤΙΑΣ». Τόµος 1ος ,σελίς 252, Επιστολη της 18ης Ιανουαρίου 1944, προς τον Υπουργόν Στρατιωτικων της εν Καίρω Ελληνικής Κυβερνήσεως)

4. Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου (Διανοούµενος, Κοινωνιολόγος και Δηµοσιογράφος. Ανατοµία της Επαναστάσεως, Αθηναι 1952)

Η ίδρυσις του ΕΑΜ ΚΑΙ του ΕΛΑΣ

«…Όταν την 22αν Ιουνίου του 1941 εξαπέλυσε ο Χίτλερ την αιφνιδιαστικήν επίθεσιν του κατά της Σοβ Ρωσσίας, οι Έλληνες Κοµµουνιστές τα έχασαν. Και χρειάσθησαν εβδοµάδας ολοκλήρους, έως ότου συνέλθουν και χαράξουν νέαν γραµµήν επι τη βάσει έξωθι οδηγιών. Η ‘’ εθνικη’’ αντίστασις, της οποίας εµφανίζονται πρωτεργάται, ήτο πλέον δι αυτούς αντίστασις κατά των εχθρών της Ρωσσίας και µόνον συµπτωµατικώς ‘’εθνικη’’. Αν δεν εµεσολάβει η γερµανοσοβιετική σύγκρουσις, το ΚΚΕ υπό τας ιδίας συνθήκας κατοχής θα εξελίσσετο εις άθλιον πρακτοράτον του Χιτλερισµού.

Παρήλθον αρκετοί µήνες έως ότου το ΚΚΕ προσανατολισθή εις τα δηµιουργηθείσας νέας συνθήκας. Η 27η Σεπτεµβρίου του 1941, η οποία φέρεται ως ηµεροµηνία ιδρύσεως του ΕΑΜ (όπως και ο Ιανουάριος του 1942 ως µην ιδρύσεως του ΕΛΑΣ) είναι εντελώς πλασµατικήηµεροµηνία, που αντιπροσωπεύουν µόνον την εκ των υστέρων επιθυµίαν του ΚΚΕ, όπως εµφαισθή ως έγκαιρος οργανωτής της αντιστάσεως .Ενώ η αλήθεια είναι ότι πολύ βραδύτερον ακόµη και το ΕΑΜ ήτο άγνωστον. ..»

5. Γιάννης Ιωαννίδης (Ηγετικό στέλεχος και βουλευτή του ΚΚΕ, αντιστασιακό, µέλος της Προσωρινής Δηµ. Κυβέρνησης και της ηγεσίας του ΔΣΕ)

«…Ο κρατικός µηχανισµός είναι σχεδόν σµπαραλιασµένος. Στράτος δεν υπάρχει και τα σώµατα ασφαλείας δεν λειτουργούν κανονικά. Μια πρωτοφανής εξαθλίωση του λαού τον σπρώχνει στα άκρα σε επαναστατικές λύσεις Το κόµµα µας ανασυγκροτείται και οργανώνει το ΕΑΜ, µπαίνει επικεφαλής του λαού στην πάλη για την εθνική µας απελευθέρωση. Μόνον η µπότα του ξένου κατακτητή κρατεί την κατάσταση.

Οι στρατιωτικές δυνάµεις των Γερµανών και των Ιταλών που βρίσκονται στην Ελλάδα, συγκρατούν το ξέσπασµα του λαού. Μόλις κλονισθεί η στρατιωτική δύναµη του Άξονα, τότε το ξεσήκωµα του λαού θα είναι αναπόφευκτο.

Στο κόµµα µας θα πέσει τότε το ιστορικό καθήκον να οργανώσει την εξέγερση αυτή του λαού, να µπει επικεφαλής και φροντίζοντας να εφαρµοστούν όλοι οι νοµοί κα οι κανόνες της ένοπλης εξέγερσης και του εµφυλίου πολέµου να οδηγήσει τον λαό στη νίκη ..στον δρόµο της οριστικής και κοινωνικής απελευθέρωσης»

(Ιωαννίδη Γιάννη Αναµνήσεις Προβλήµατα της πολιτικής του ΚΚΕ ΣΤΗΝ Εθνική Αντίσταση εκδόσεις θεµέλιο 1949)