Γράφει ο Αθανάσιος Δέμος
Το Περού βρίσκεται στη Νότια Αμερική και στα παράλια του Ειρηνικού Ωκεανού. Βόρεια συνορεύει με την Κολομβία και τον Ισημερινό. Ανατολικά με τη Βραζιλία και τη Βολιβία και Νότια με τη Χιλή.
Ο πληθυσμός της χώρας είναι πάνω από έντεκα εκατομμύρια. Πρωτεύουσα είναι η Λίμα. Σε σχέση με την Ελλάδα θα μπορούσε να πει κανείς, ότι βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου. Κι όμως βρίσκονται κι εκεί Έλληνες και μάλιστα έχουν θέσεις στην Κυβέρνηση της χώρας και υψηλόβαθμες θέσεις στη Δικαιοσύνη.
Ο Οργανισμός για τη Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας (ΟΔΕΓ) με το έγκυρο περιοδικό του «Ελληνική Διεθνής Γλώσσα» τεύχος 78 μας πληροφορεί: πριν από ένα χρόνο Υπουργός Εργασίας του Περού ήταν ο Μάριο Πάσκο Κοσμόπολης, ελληνικής καταγωγής. Η πρώτη γυναίκα υπουργός Δικαιοσύνης στο Περού ήταν η Αντζέλικα Μπόκος Χερέδια το 1989, επίσης ελληνικής καταγωγής. Η καταγωγή της είναι από την οικογένεια Μιαούλη.
Είναι γνωστό ότι το αρχικό επώνυμο του Ανδρέα Μιαούλη ήταν Βώκος. Έγινε Μιαούλης από το γεγονός ότι ο Ανδρέας Βώκος (Μιαούλης) κάθε φορά που ήθελε να προτρέψει τους ναύτες του να βοηθήσουν για να σηκώσουν κάποιο βάρος ή να σπρώξουν κάτι όλοι μαζί έλεγε: «μία ούλοι», δηλαδή με μια δύναμη όλοι μαζί. Και με την επανάληψη: μία ούλοι, μία ούλοι του έμεινε το επώνυμο Μιαούλης και ξεχάστηκε το Βώκος. Όμως οι απόγονοί του στο Περού διατήρησαν το Βώκος, το οποίο, φυσικά, στο Περού έγινε Μπόκος.
Η ιστορία της οικογένειας της Αντζέλικα Μπόκος αρχίζει γύρω στα 1850. Τότε, τρία αδέλφια από την Ύδρα, αποφάσισαν να βρουν την τύχη τους στο Νέο Κόσμο. Βρέθηκαν στον Παναμά, όπου αγόρασαν τρία πλοία. Ένα από αυτά υπάρχει σήμερα σε μεγάλο κάδρο της οικογένειας, με την ελληνική και την κολομβιανή σημαία να κυματίζουν (την περίοδο εκείνη ο Παναμάς ήταν επαρχία της Κολομβίας. Αργότερα έγινε ανεξάρτητο κράτος).
Ο γιος της Ελληνίδας Υπουργού, της Αντζέλικα Μπόκος είπε: «Ο προπάππος μου Αναστάσιος Σώκρατες Μπόκος (Βώκος), ήταν από την οικογένεια του Ανδρέα Μιαούλη-Βώκου. Από τα τρία αδέλφια που πήγαν στην Αμερική, ο προπάππος μου τελικά έκανε οικογένεια στο Περού, στο λιμάνι της Πιούρα. Εκεί έκανε οικογένεια, έκανε τις επιχειρήσεις του και εκεί γεννήθηκε ο παππούς μου Σωκράτης».
Η αδελφή της Ελληνίδας υπουργού Έλενα Μπόκος θυμάται τον πατέρα της Σωκράτη να μιλάει πάντα με υπερηφάνια για την ελληνική του καταγωγή.
«Ο πατέρας μας πάντα μας υπενθύμιζε την Ελλάδα. Δεν πήγε ποτέ του στην πατρίδα του, αλλά χρησιμοποιούσε πάντα όσες ελληνικές λέξεις του είχε μάθει ο πατέρας του.
Ήταν ξεχωριστός άνθρωπος. Όλοι τον έλεγαν El Griego. Μας έλεγε ιστορίες για την Ελληνική Επανάσταση και για τον ήρωα Ανδρέα Μιαούλη. Η αδερφή μου Αντζέλικα (πέθανε το 2005) έμοιαζε πολύ στον χαρακτήρα του.
Όταν ήταν υπουργός Δικαιοσύνης, την αποκαλούσαν Θάτσερ. Ήταν δίκαιη αλλά σκληρή. Επίσης ήταν πολύ περήφανη για την καταγωγή της. Πάντα ήθελε να πάει στην Ύδρα, αλλά κανείς από την οικογένειά μας δεν το έχει καταφέρει ακόμα. Ίσως φαίνεται περίεργο, αλλά στην οικογένειά μας οι Τούρκοι είναι το κόκκινο πανί. Ο παππούς μου, θυμάμαι, που μου έλεγε ιστορίες για την επανάσταση και για τους τριακόσιους του Λεωνίδα. Και η Έλενα Μπόκος, η αδελφή της υπουργού, συνεχίζει: Έτσι μεγαλώσαμε όλοι. Προσωπικά έχω πολλά αντικείμενα από την Ελλάδα. Όπως ένα μπουζούκι που ο γιος μου Γίγας σήμερα προσπαθεί να το μάθει, συμπλήρωσε ο Σωκράτης Μπόκος, δικηγόρος και σήμερα αντιπρόεδρος της ελληνικής κοινότητας στην πρωτεύουσα Λίμα του Περού.
Ο Σωκράτης έχει αναλάβει εκ μέρους της οικογένειάς του να ψάξει να βρει τους συγγενείς τους στην Ελλάδα. Μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει οποιαδήποτε επαφή. Μετά την επικοινωνία που είχε με Έλληνες δημοσιογράφους εξέφρασε την ελπίδα ότι με αυτά τα δημοσιεύματα «ίσως να έχουμε σύντομα κάποια καλά νέα από τη φαμίλια μας στην Ελλάδα».
Η Αντζέλικα Μπόκος εκτός από πρώτη γυναίκα υπουργός Δικαιοσύνης στο Περού (γενικά όχι μόνον Δικαιοσύνης) ήταν και η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος του αντίστοιχου Αρείου Πάγου του Περού. Ο Μάριο Πάσκο Κοσμόπολης [Κοσμόπουλος (Mario Pasco Cosmopolis)] αν και Έλληνας πέμπτης γενιάς, δηλώνει επίσης περήφανος για την ελληνική καταγωγή του. Σήμερα είναι δικηγόρος και καθηγητής Πανεπιστημίου.
«Ο παππούς μου λεγότανε Γιώργος Κοσμόπουλος με καταγωγή από την Ολυμπία. Είχε έρθει γύρω στο 1860 για την κατασκευή του σιδηροδρόμου. Έμεινε τελικά στην πόλη Τσικλάο.
Ο ένας από τα δύο παιδιά του, δηλαδή ο πατέρας μου ο Θεόδωρος, έκανε δεκατρία παιδιά. Είμαστε μεγάλη φαμίλια.
Όταν έγινα υπουργός Εργασίας το 2007 και για ένα χρόνο, άρχισα να αναπτύσσω πολύ καλές σχέσεις με τον τότε Έλληνα πρέσβη.
Σήμερα δηλώνω πάντα «παρών» σε οποιαδήποτε εκδήλωση κάνει εδώ η Ελλάδα ή η Ελληνική Κοινότητα. Δεν ξέρω πως, αλλά πλέον με γεμίζει στην ψυχή η ενασχόλησή μου με ό,τι έχει σχέση με την Ελλάδα», δήλωσε ο Mario Pasco Cosmopolis (Κοσμόπουλος) στον Δημήτριο Παρούση, ο οποίος πραγματοποιεί το γύρο του κόσμου, αναζητώντας «χαμένους» Έλληνες.
Άλλη μία περίπτωση που δίνει την ευκαιρία να θαυμάσει κανείς την ζωτικότητα του Έλληνα, αλλά και τις βαθιές ρίζες που τον κρατούν δεμένο με τον τόπο που γεννήθηκε, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Σε όποιο μέρος της γης και να πάει κανείς θα βρει κάποιους Έλληνες και δέκατης γενιάς ακόμη να αισθάνονται Έλληνες.
Να προοδεύουν, σε ποικίλες δραστηριότητες και να αισθάνονται την ανάγκη, να βρει καθένας τις ρίζες του, να γνωρίσει τον τόπο από όπου ξεκίνησαν οι πρόγονοί του. Και το πιο σημαντικό είναι ότι τηρούν ευλαβικά τις ελληνικές παραδόσεις και μένουν πιστοί στα ιδανικά της φυλής. Πράγμα που δεν συμβαίνει με τέτοιο ζήλο στον ελληνικό χώρο και προπάντων στις ημέρες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου