Ένα άρθρο βασισμένο σε συνέντευξη του καθ. Ιστορίας Εμμανουήλ Μικρογιαννάκη (Με τίτλο: Απαξιώνουν την Εθνική Παιδεία στα ΑΕΙ)
Αυτό που αποκαλούμε «Έθνος» έχει δυο υποστάσεις:
1. Φυσικός Χώρος
2. Χρόνος (χρονικότητα)
Ο Χρόνος στο Έθνος είναι μια διαχρονική συνέχεια (χρονικότητα):
- Διαθέτει ένα παρελθόν, σαν αφετηρία
- Έχει το παρόν
- Προάγει μελλοντικές προσδοκίες, ένα όραμα
Με την έλλειψη της ύπαρξης αληθινού Έθνους ένας Λαός δεν έχει ρίζες, ζει μόνο για το παρόν, δεν διαθέτει όραμα, δεν τείνει κάπου, δεν ενεργοποιείται, δεν ζωογονείται και με την πρώτη μπόρα εύκολα ξεριζώνεται. Γερές ρίζες για ένα Έθνος είναι η Ιστορία του, η Γλώσσα του, οι Τέχνες του, η Θρησκεία του.
Μόνο με την ύπαρξη Έθνους (εθνική συνείδηση) ένας Λαός ζωοποιείται, ενδυναμώνεται και αποκτά συνοχή. Και λαοί που δεν έχουν ρίζες Έθνους αναγκάζονται είτε να τις ανακαλύψουν, είτε να τις εφεύρουν (!) είτε να τις οικειοποιηθούν (κλέψουν) από αλλού.
Πολλές φορές μερικοί λαοί, κατασκευάζουν κάποιο παρελθόν από τα λίγα στοιχεία που έχουν, κάνοντας και κάποια μυθοποίηση αυτού του παρελθόντος. Οι Ρωμαίοι όταν εξελίχθησαν, έσκυψαν βαθιά να βρουν πολιτιστικές ρίζες και, μάλιστα, βρήκαν Ελληνικές! (Αναφέρθηκαν στα Τρωικά για να κάνουν μεγάλο παρελθόν). Τα Σκόπια, στην ανάγκη τους να αξιωθούν και με προσδοκία να επεκταθούν σε χώρο, κρεμάστηκαν από τον κορμό των αρχαίων Μακεδόνων.
Και επειδή οι Έλληνες έχουν εμποτισθεί από ένα λαμπρό Έθνος με βαθύτατες ρίζες, έχουν γίνει στόχος μεγάλου φθόνου από τις ποιο ισχυρές διαβρωτικές ομάδες της ιστορίας. Αλλά αυτό το απέραντο διαχρονικά Έθνος έχει συνυφασθεί μέσα στον Έλληνα, μπλεγμένο σαν νήμα μέσα στην ψυχή του. Ένα τέτοιου είδους Έθνος δεν ξεριζώνεται, δεν ξεμπλέκεται χωρίς συγκατάθεση και δεν εξαφανίζεται χωρίς μαζικό φυσικό αφανισμό (γενοκτονία). Έτσι λοιπόν τα τελευταία 40-50 χρόνια, έπεσε ένα αδυσώπητο “επικοινωνιακό” νέφος ακρίδων που με τις πιο σύγχρονες μεθόδους προπαγάνδας, απάτης και ψεμάτων άρχισε να πείθει τον ήδη τρωτό Ελληνικό λαό ότι οι ρίζες του στο Ελληνικό Έθνος δεν είναι αληθινές, ούτε της… μόδας πια.
Όπως η Ψυχή είναι αυτό που ενεργοποιεί ένα φυσικό Σώμα, έτσι και το Έθνος είναι αυτό που ενεργοποιεί ένα Λαό. Δηλαδή το Έθνος είναι η ίδια η Ψυχή ενός Λαού. Αυτό που ενεργοποιεί θετικά ένα Λαό είναι η αντίληψη της ύπαρξης μέσα του ενός γνήσιου και άξιου Έθνους. Όσο υπάρχουν μερικοί γνήσιοι Έλληνες, το Ελληνικό Έθνος δεν πεθαίνει γιατί αυτοί θα αναλαμβάνουν την ευθύνη της αναγνώρισης, της τήρησης και της διατήρησης, της ανάπτυξης, της μετάδοσης, της έμπνευσης από αυτό το λαμπρό Έθνος.
Και τώρα φαίνεται καθαρά γιατί ο εχθρός δεν εστιάζεται μόνο στο να μας πάρει τα υλικά αγαθά (Γη, Σπίτι, Τροφή) αλλά και να διαβρώνει τις ρίζες του Έθνους μας: Την Ιστορία μας, τη Γλώσσα μας, την Παιδεία μας, τις Τέχνες, την Θρησκεία μας. Δηλαδή ο εχθρός δεν θα ικανοποιηθεί μόνο με την υποδούλωσή μας, αλλά με μια ολοκληρωτική γενοκτονία. Υπάρχει διαφορά από το να κλέβεις τα φρούτα ενός δέντρου και από το να κόβεις τις ρίζες ενός δέντρου. Χωρίς ρίζα δεν υπάρχει μέλλον. Αν, λοιπόν, καταστραφούν οι ρίζες του Έθνους μας, ο Λαός δεν θα έχει και μέλλον. Έχει δε αποδειχθεί, ότι έθνη που είχαν μικρή προοπτική, είχαν και μικρό παρελθόν. Χωρίς την πνευματική ενέργεια “Έθνος” από τη ψυχή του λαού, δεν υπάρχει μέλλον γιατί ένας Λαός μένει χωρίς πνεύμα, δηλαδή άψυχος.
Το φρόνημα των ηρώων της Επανάστασης: Αυτοί που έκαναν την Επανάσταση, αν και ήσαν ολιγογράμματοι και αγράμματοι, είχαν έντονο εθνικό φρόνημα. Πίστευαν στην αρχαιότητα και σε όλες τις φάσεις του Ελληνικού Κόσμου. Ζούσαν το παρελθόν πολύ έντονα, το θεωρούσαν δικό τους και έτειναν στο μέλλον. Επειδή βίωναν το Έθνος στη ψυχή τους, είχαν εθνικό όραμα!
Άρα, όταν έχουμε τέτοιο παρελθόν, πρέπει να το προσέξουμε σαν τα μάτια μας. Όχι να λατρεύουμε το παρελθόν καθεαυτό, αλλά να είναι μια γόνιμη αφετηρία. Δεν υπάρχει κίνηση προς το μέλλον, αν δεν υπάρχει κάποιο θεμέλιο. Μεγάλες καταβολές… μεγάλες προοπτικές.
Η Ιστορία δεν είναι απλά παραμύθια
Ο χρόνος δεν είναι κάτι ανεξάρτητο από μας. Αυτή η χρονικότητα, ως μορφή της εσωτερικής μας υφής, είναι δικό μας απόκτημα. Και αναφαίρετο. Θα φύγει μόνο όταν πεθάνουμε. Αλλά, αν αυτή η ύπαρξη της χρονικότητας διατηρηθεί επιμελώς, θα συνεχίσει ανέπαφη στους απογόνους μας.
Η Ιστορία είναι το «εργαλείο», το μέσον για να κάνει ένας Λαός τη «διαδρομή» του με ασφάλεια και πρόοδο. Είναι ο δρόμος και το μονοπάτι που ξεκίνησε από μια ιστορική αφετηρία. Αυτή η διαδρομή δεν είναι μόνο από το παρελθόν στο τώρα, αλλά προβάλλεται και προς το μέλλον…
-Διαχρονικά, την Ιστορία την υφαίνουμε εμείς οι ίδιοι. Και όχι μόνον την υφαίνουμε, είναι βίωμα μας, μέρος του ψυχισμού μας. Χωρίς τον ιστορικό βίο, καταλήγουμε να είμαστε μια ομάδα χωρίς ουσία. Η Ιστορία είναι ο σκελετός και ο χιτώνας της ψυχής του Λαού μας. Διότι η ύπαρξη της Ιστορίας ενυφαίνεται μέσα στο άτομο.
Η εχθρική προσπάθεια για απαξίωση του Έθνους μας
Το παρελθόν, το οποίον είναι μια πλούσια Ιστορία, απαξιώνεται γενικά. Και βέβαια αυτή η Ιστορία δεν ήταν μόνο κάτι το θαυμαστό. Είχε και τραγωδία. Το κλασικό είναι μαζί γοητεία και φρίκη. Η Ελληνική Ιστορία είναι δραματική. Δεν είναι μόνο εξάρσεις. Είναι και καταπτώσεις, είναι και αλώσεις… Αλλά αυτά τα τρωτά σημεία της Ιστορίας είναι πολύ χρήσιμα για παραδείγματα μάθησης και αποφυγής.
Σαν επόμενο στάδιο, το ανθελληνικό στοιχείο που εισχώρησε βαθειά στο “Ελληνικό” Κράτος, επέβαλε με φιρμάνι να μετατραπεί η Ιστορία σε μάθημα επιλογής. Κατά καιρούς, έχουμε δει περιορισμό ή πραγματική περικοπή της Ιστορίας και στο Γυμνάσιο.
Γιατί η Ελληνική Ιστορία ενοχλεί τόσο; Διότι θέλουν να μας αποδυναμώσουν, να μας τα αποστερήσουν όλα αυτά και να τα πάρουν άλλοι καραδοκούντες λαοί.
Για παράδειγμα, οι Τούρκοι, σε αντίθεση με εμάς έχουν ανάγκη έξαρσης του εθνικισμού τους και περιμένουν: “Αν εσείς απεμπολήσετε την Έφεσο, τη Μίλητο, την Κωνσταντινούπολη, τα κάνουμε δικά μας!” Ο Νταβούτογλου έχει πει πολύ χαρακτηριστικά: «Εμείς θα αξιοποιήσουμε όλα τα παρελθόντα. Μεταξύ αυτών [των παρελθόντων] είναι και το Ελληνικό. Και με αυτά θα φτιάξουμε το παρελθόν μας, να εμπλουτίσουμε τον Τουρκισμό μας, που ουδείς επιτρέπεται να τον θίξει» Ας αναφέρουμε ότι οι περισσότεροι Ελληνικοί ιστορικοί τόποι της Μ. Ασίας οικειοποιούνται και σφετερίζονται από τους Τούρκους…
Η συνεχής μείωση της έννοιας «Ελλάς».
Η μείωση γίνεται κατά δυο τρόπους: Παίρνουμε μια ψαλίδα και κόβουμε εδάφη και το άλλο είναι η ψαλίδα της χρονικότητας (Τελικά θα πουν ότι «αυτό δεν σας ανήκει»).
Άλλοτε είπαν: «Η Ελληνική Ιστορία κόβεται περί το 476 ή κόβεται στο 146, διότι τότε γίνεται Ρωμαϊκή και, από εκεί και πέρα, δεν έχουμε Ελληνική Ιστορία». (Εμείς λέμε «Υπάρχει Ελλάδα κάτω από τη Ρώμη». Διότι η Ρώμη εσεβάσθη τον ελληνικό πολιτισμό, σχεδόν τον προώθησε. Είχε, μεν, ρωμαϊκό μανδύα πολιτειακό, αλλά πολιτιστικά ανεπτύσσετο πάρα πολύ καλά).
Μια τετράτομη Ιστορία
Ένα άλλο πλήγμα: Σχέδιο για διδαχή της Ιστορίας με σκοπό “να αναπλαστεί, να αναδιαμορφωθεί η Νοτιοανατολική Ευρώπη”. Συγγράφτηκε μια (αποστειρωμένη) τετράτομη ιστορία: Τι πρέπει να διδάσκεται, πώς πρέπει να είναι, πού πρέπει να τείνει αυτή η Νοτιοανατολική Ευρώπη.
- Αυτή η ιστορία μειώνει την Ελλάδα…(Δικαιώνει ουσιαστικά τους Τούρκους εις το ότι ήταν μάλλον άχρηστος ο αγώνας. Εδώ αμφισβητείται ακόμη και το φρόνημα των ηρώων της Επανάστασης!)
Το θέμα της γλώσσας
- Η ελληνική γλώσσα είναι εκείνο που αμεσότερα μας συνδέει με το παρελθόν. Ενώ χρειάζεται να είμεθα συνδετικότατοι στη γλώσσα, η λανθασμένη ιδέα ότι η Αρχαία είναι «άλλη» γλώσσα καλλιεργείται με κάθε τρόπο. Και, μάλιστα, γίνεται και προσπάθεια να αλλοιώνεται η Νέα Ελληνική γλώσσα, ώστε να γίνεται η απομάκρυνση… (Λέγοντας, για παράδειγμα, όχι στους τόνους: απλοποιείς την ορθογραφία, βάζεις το λατινικό αλφάβητο. Αυτή η επιδίωξις είναι εθνικώς επιβλαβής).
- Τα Αρχαία Ελληνικά είναι η ουσία της Παιδείας. Τα Αρχαία Ελληνικά έχουν ένα ζωντανό, παιδευτικό χαρακτήρα. Ανανεώνουν τον άνθρωπο. Τον πτερώνουν. Όταν, κατά την Αρχαιότητα, τα Ελληνικά εγκαταλείφθηκαν στο δυτικό μέρος της αυτοκρατορίας χάρη των Λατινικών, έσβησαν σε όλη τη μεσαιωνική περίοδο. Εδιδάσκοντο στην Κωνσταντινούπολη, αλλά όχι στο δυτικό κράτος. Οπότε, περί την Αναγέννηση, τους ήρθε μια έντονη λαχτάρα να γυρίσουν σιγά-σιγά, άρχισαν να διαβάζουν τα Αρχαία Ελληνικά. Η Αναγέννηση αυτή της Ευρώπης ήταν ξαναγέννημα του Ανθρώπου, που είχε βυθιστεί στον Μεσαίωνα, που είχε χάσει την έννοια της ανθρωπιάς. Με την Αναγέννηση ο άνθρωπος αισθάνονταν πτέρωμα ψυχικό, ώστε αυτός ο πολιτισμός ωθούσε τον άνθρωπο σε τελειότερη μορφή.
- Δεν έχουμε καλή προοπτική στην Παιδεία με τον περιορισμό των Αρχαίων Ελληνικών και της Ιστορίας. Με αυτή τη χαλάρωση που υπάρχει, ευνοείται η αμεριμνησία, η ολιγωρία περί τα εθνικά θέματα.
Ερωτήσεις
Έχουμε Εθνική Ιστορία; Ποια είναι αυτή;
Ποιο είναι το εθνικό μας πρόβλημα;
Τι θα πει «Ελλάς»;
Τι σήμα εκπέμπει η Ελλάς; Εκπέμπει ένα σήμα, που σημαίνει ορισμένα πράγματα;
Έχουμε έναν σκοπό;
Η καταπολέμηση των Συμβόλων του Έθνους
Η Σημαία είναι το (σύντομο) οπτικό σύμβολο του Έθνους. Σήμα = σημαία. Μπορεί να είναι «πανί», αλλά είναι σύμβολο. Και εδώ «συμβάλλει», μαζεύεται η όλη εθνική υπόσταση.
Ο Εθνικός μας Ύμνος λέει τι γυρεύουμε ως Έθνος.
Η εξασθένιση της Πανεπιστημιακής Παιδείας
Πουθενά δεν γίνεται τέτοια απαξίωση της εθνικής μας ζωής, όσο μέσα στο Πανεπιστήμιο!
- Το σύστημα αυτό επιβάλλεται εκ των άνω (Αυτοί που θέλουν να εξασθενήσουν την Παιδεία έχουν τρόπους να το προωθούν και να καθοδηγούν)
- “Άσυλο”: Η τελεία αχρήστευσις της εννοίας του ασύλου.
Ενώ λένε ότι «το άσυλο είναι για να μπορεί ελευθέρως ο καθηγητής να κυκλοφορεί και να λέει ό,τι θέλει» (ελευθερία και διδασκαλία ιδεών), του καθηγητή δεν του επιτρέπεται, όχι μόνο να έχει ελευθερία διακινήσεως ιδεών, αλλά ούτε να μπει στο Πανεπιστήμιο! Δηλαδή τελεία αχρήστευσις της εννοίας του ασύλου.
- Εν ονόματι του ασύλου, μπορεί να πας στο Πανεπιστήμιο και να κάνεις του κόσμου τις αθλιότητες, χωρίς να παρέμβει κανείς. Αν αποφασίσουν οι φοιτητές να κλείσουν τη Σχολή, οι καταλήψεις διαδέχονται η μία την άλλη.
- Καθηγητής: “Το λεγόμενο «άσυλο» έχει τόσο παραχαραχθεί, κάποιος θα ευχόταν σήμερα να βρούμε ένα… άσυλο να μας γλυτώσει από το υπάρχον άσυλο!”
- Η έννοια Δημοκρατίας στα ΑΕΙ: Είναι η Δημοκρατία των ολίγων, η δημοκρατία του «συφερτού». Αυτοί επιβάλλονται με μερικούς καθηγητές. Και μερικοί φοιτητές, που είναι «συφερτός», κάνουν ό,τι θέλουν.
Φοιτητές και εξω-πανεπιστημιακά στοιχεία πηγαίνουν στη συνεδρίαση κάθε Τμήματος και αποφασίζουν αυτοί. Άρα, τα ίδια πρόσωπα λαμβάνουν αποφάσεις. Οι φοιτητές που δημιουργούν αυτές τις καταστάσεις προωθούνται και συνήθως παίρνουν τίτλους. Αυτούς προωθούν, καμιά φορά, και στα μεταπτυχιακά.
- Η απλή επίπληξη απαγορεύεται (Παιδεία είναι έπαινος και ψόγος. Όταν ισοπεδώνονται όλοι, δεν υπάρχει Παιδεία!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου